ffe mijn verhaaltje

[nogwatjuh]

t gaat niet echt lekker meer, nergens.. gewoon, met alles. ben net jarig geweest, mn vader had eerst nix gezegd, niet eens een lullig gefeliciteerd.. k had em nog een hele dag gezien. gdvrdmme. na een week zei hij t eindelijk, toen kl em vroeg waarom hij t niet eerder kon zeggen zij hij datie zn 'prioriteiten' moest stellen.. nix voor mn verjaardag gehad, maar hij wist nog wel geld te vinden voor 20 euro voor mij en mn broer om ons om te kopen. dat kado boeit me ook niezo, maar gewoon de manier waarop hij dat doet.. ja ik kon niet boos worden op hem. lukt me gewoon niet. als k aan hem denk, denk k gewoon, terwijl ik van binnen weet dat hij de man was wie me dwong zeep te eten. wie me bloot naar buiten heeft gestuurd en wie me heel vaak heeft gedwongen op mn knieen te zitten, met mn handen naar voren, zodat hij drop kon slaan. ook de man die ervoor zorgde dak bijna nooit iemand trhuis mocht meenemen omdat hij de hobby had naakt door t huis te lopen. ok, dit heeft dr msschien nix mee te maken maar k zeg t toch maar.. k moet t gewoon ffe mn verhaal kwijt. die eikel is dr nooit voor me geweest, altijd aan het werk of 8er zn computer,en nu verw8 die eikel dat ik bij em ga wonen..
niet dat hij de enige was die mn verjaardag vergeten was hoor, mn moeder ging nog fef snel wat halen toen k op schook zat en mn broer viste gewoon wat uit zn doos. een dom kutboek dak toevallig voor literatuur moet lezen.

thuis is niet t enige dat misgaat, ook gewoon met mezelf.. mn moeder wil me naar psygoloog sturen, ze denkt dak depri ben. benk ook wel denk k. t enige waar k aan kan denken is dood... alles is gewoon zo donker!! k heb al geprobeerd dr met mn vrienden over te praten maar ze hebben me allemaal laten zitten, gewoon, ze weten niet wat ze met me aanmoeten.. ze weten niet hoe ze zich moeten gedragen dus zijn ze maar stil.. terwijl stilte juist het laatste is wat ik nodig heb..

[nogwatjuh]

t heeft gewoon geen zin meer, waarom zou ik doorgaan met leven?? zou ik door moeten gaan voor al die eikels die mn leven zuur maken?? ze zeggen dak vol moet houden. maar k hou gewoon al fucking 4 jaar vol.. 4 jaar wil ik dit al, en niemand die me helpt... niemand die begrijpt hoe t is.. of wil begrijpen.. hoe t is om elke ochtend verrot te worden gescholden door dr moeder, op school, in ene klas te zitten waar ze niemand kent, en na school ruzie met dr broer te hebben, waardoor ik naar mn kamer moet vluchten, kast voor mn deur en soms uren daar opgesloten te moeten zitten. bang voor mn broer dat ie me slaat, bang datie het slot breekt, dat t hem lukt. en terwijl ik dan in mn kamer zit te janken scheld ie me uit, zegtoe dat k nix ben. dat valt dan nog wel mee... soms dan lukt t niet en dan slaat ie me waar mn moeder bij is,en dan vraag ik om hulp en dan moedigt ze hem aan.. nu valt t wel mee, ik hou me in, kijk stilletjes toe hoe hij mn spullen afpakt, mij allemaal regels oplegt, mn eten opeet enzo..k heb het gewoon zo gehad met iedereen, juist de mensen die ik het meest vertrouwde hebben me laten zitten.. maarja, t maakt nu toch niks meer uit..

De Kindertelefoon: 0800-0432

Je kunt beter proberen hulp te zoeken dan dat je zoiets lafs doet als zelfmoord. Als het er bij jou thuis echt zo aan toe gaat.

Waarover ruzieën jullie overigens?

[nogwatjuh]

ben pas net 14

******** schreef:
De Kindertelefoon: 0800-0432

Je kunt beter proberen hulp te zoeken dan dat je zoiets lafs doet als zelfmoord. Als het er bij jou thuis echt zo aan toe gaat.

Waarover ruzieën jullie overigens?

over die kleine dingetjes.. over mn voeten op de tafel enzo.. k kan ze gewoon niet uitstaan.. als ik ze langer dan 10 min per dag zie flip ik gewoon, dan heb k gewoon zin om alles kapot te gooien.. dat heb k vroeger wel gedaan, ben bijna t huis uit gezet daardoor.. k heb gewoon geen zin meer om zoveel voor hun te doen.. ze hebben mn leven kapotgemaakt.. ja ik zlef ookwel, maar zij ook groot deel.
mn moeder heeft dr voor gezorgd dak groep 8 heb overgeslagen, al mn vrienden kwijt, nieuwe school. allemaal nieuwe dingen. ja ok, dat heeft elke brugger ooitwel een x gehad, alleen bij mij was t wel ffe stukkie erger.. k begreep de helft van wat ze zeiden niet, en dat was nog het meeste dak van hun begreep.. in de 1ste zat k bij mn broer op school, hij had hekel aan mij dus hij ging mij zwartmaken, allemaal erge dingen over mij zeggen (natuurlijk hebben ze hem wel teruggepakt) maar toch. ze nemen het mij kwalijk daqt hij al zn hele leven gepest is.. k ben heel verlegen en onzeker geworden door dat jaar, t word al minder, maar k ben t nog lang niet kwijt..

sorry maar dan ben ik maar laf. k vind dat ik best 1 xtje in mn leven egoistisch mag zijn tegen mensen die al 4 jaar lang mijn leven aan het verzieken zijn

nogwatjuh schreef:
*ik wil niks meer voor hun doen*

Stel je eens het volgende voor: je geeft ze geen reden meer om kwaad over jou te worden. Wat zal er dan gebeuren?

Het gaat hier niet om principes, maar of jij het voor jezelf draagbaarder kunt maken thuis. Dat ze jou onrecht hebben ongedaan, boeit niet relatief gezien. Je kunt beter een beetje nageven, zodat je rustiger kunt slapen.

sorry maar dan ben ik maar laf. k vind dat ik best 1 xtje in mn leven egoistisch mag zijn tegen mensen die al 4 jaar lang mijn leven aan het verzieken zijn

Je kunt je ook verzetten zonder er een einde aan te maken. Je hebt er zelf niets aan het leven te beëindigen. Daar heb je alleen jezelf mee.

Je bent nu 14 en je zegt het al 4 jaar volgehouden te hebben. Nog eens 4 jaar en je bent 18. Denk daar eens over na.

Als je nu een beetje nageeft (in gedrag) en serieus aan jezelf denkt door in ieder geval school af te maken, dan kunnen ze later echt de pot op.

[nogwatjuh]

ze hebben geen reden om kwaad op me te zijn.. mn broer viel me net aan, dus ik roep om hulp omdat hij veel sterker is... komt mn moeder naar beneden, flipt ze helemaal, zegt ze dat k me aanstel. liegt mn broer dat ik hem aanviel en dan gelooft ze hem.. geeft hem gelijk.. zegt dat ik maar beter weg kan gaan, dat ik hier niet hoor.. ze hebben gewoon zo'n perfect beeld van hun gezin waar ik niet in pas.. mn broer wel, hij wel.. hij heeft geen vrienden, geen leven maar hij heeft wel 2 klassen overgeslagen.. ik niet, ik heb dr wel eentje overgeslgen maar ben ook al 2 keer bijna blijven zitten.. k hoef nog maar 2 jaar maar toch, daarna MOET ik bij mn vader gaan wonen.. das nog erger dan dit.. nog 2 jaar mn vwo doen.. en k heb echt geen zin om mn school zo af te maken.. thuis kan ik niet leren, op mn kamer niet en beneden ook niet.. mn broer zet zn muziek keihard aan als k boven zit en als k beneden zit gaat hij tv kijken.. ze hebben nu zelfs een neiuw4e huisregel: ik mag geen tv kijken benden, hij wel. ik moet afwasssen, hij niet.. ik kan niet langer dan 10 min in dezelfde kamer zitten met hun drbij.. k kom niet meer van ze af.. de komende 4 jaar zit ik aan ze vast, met school enzo.. moet van hun verplicht ooknog mn vwo halen, drna moet ik van hun gaan studeren voor een studie die zij heben uitgezocht. en drna in een huis wonen en een baan krijgen die zij voor me bepaald hebben.. ookal zo'n leuke toekomst..

[mad operator]

tering wat erg voor je...

De kinder-telefoon kan hier ook niks aan doen, en zelfmoord heb je echt alleen je zelf mee.
Ik kan je 1 tip geven. Stap naar de politie. Zeg dat je wordt mishandeld door je ouders en je broer. Dat je geen leven hebt. Vertel wat ze je allemaal hebben aangedaan. Ze kunnen er voor zorgen dat je uit huis wordt geplaatst (ik begrijp uit je teksten dat je toch liever niet thuis wil wonen).

Ik hoop dat ik je een beetje steun kan geven maar dit zie ik echt als de enige oplossing. Pik het niet en stap naar de politie!

[anoniem17]

benchMarc schreef:
Mag ik je leeftijd raden? 15/16? Er komt nog wel een betere tijd Gewoon wachten.

/edit
Correctie... aangezien je net jarig bent geweest... Moet dan 16 jaar zijn, of heeeeel misschien 17
Gefeliciteerd trouwens nog

waar slaat dit op?!?!?! 'zie' je dan niet hoe erg ze er mee zit? en het is niet normaal hoor, dat je zo behandeld wordt door je ouders, zo vernederd wordt. en dat ze zeggen dat je niks bent. vreselijk lijkt me dat.wat nou er komt een betere tijd. tuurlijk zal die wel komen, maar het lijkt mij dat ze nu wel 'getekend'is voor het leven.

ik vind het echt heel erg voor je dat het er bij jou thuis zo aan toe gaat en natuurlijk is het niet leuk als ze je verjaardag vergeten. toch zou ik proberen er met iemand over te praten (vertrouwenspersoon op school of een vriend/vriendin) probeer zo veel mogelijk buitenshuis te doen (ga sporten ofzo) en probeer een soort muurtje om je heen te bouwen, wat heel moeilijk is. en als je nou bv op school heel erg goed je best doet, zien ze dat jij wel degelijk iemand bent en niet een nix die ook nix kan. ik hoop dat het gauw toch wel beter zal gaan met je en probeer er met iemand over te praten. sterkte!! *knuff*

[Aesar]

Zoals al is gezegd: Ga naar je vertrouwens persoon op school, leg exact uit was er aan de hand is. Je bent voor dat persoon echt niet de eerste die zoiets meemaakt, en zij weten wat te doen...suc6

[nogwatjuh]

Aesar schreef:
Zoals al is gezegd: Ga naar je vertrouwens persoon op school, leg exact uit was er aan de hand is. Je bent voor dat persoon echt niet de eerste die zoiets meemaakt, en zij weten wat te doen...suc6

kan niet.. k heb al een x verplicht met psygoloog moeten praten omdat k niet meer naar mn vader wou.. was niet echt een succes.. die mensen lopen alleen maar te zeuren over alles, bij alles wat je vind moet je uitleggen waarom je dat vind. daar word k echt helemaal gek van!! en dan gaan zij t ook aan mn ouders doorlullen of drover zeuren enzo.. krijg ik nog meer gezijk..

[Miss Helena]

nogwatjuh schreef:
kan niet.. k heb al een x verplicht met psygoloog moeten praten omdat k niet meer naar mn vader wou.. was niet echt een succes.. die mensen lopen alleen maar te zeuren over alles, bij alles wat je vind moet je uitleggen waarom je dat vind. daar word k echt helemaal gek van!! en dan gaan zij t ook aan mn ouders doorlullen of drover zeuren enzo.. krijg ik nog meer gezijk..

Ik vind t echt heel erg voor je, maar ik denk dat je toch hulp moet gaan zoeken. Je vertelde dat je al 4 jaar vol probeert te houden. Dat is al een bewijs dat je sterk bent. Je hebt t moeilijk, maar toch hou je vol. Probeer naar de toekomst te kijken, hoe moeilijk ook, en ga hulp zoeken. Een psycholoog oid op school is VERPLICHT om nix tegen je ouders te zeggen. Daar hoef je niet bang voor te zijn... Spreek desnoods eerst met hem of haar af dat ze dat nooit kunnen/mogen doen omdat ze beroepsgeheim hebben. Een vriendin van mij loopt bij een psych zonder dat haar ouders er iets vanaf weten. Nooit is er iets aan ze verteld, die vriendin komt er elke week en krijgt zelfs vrij van school, omdat ze op school alles weten. Zelfs daar zeggen ze nix tegen de ouders.... Ik probeer echt niet makkelijk te praten, ik weet hoe moeilijk het is om hulp te gaan zoeken, maar het heeft mij ontzettend geholpen. Ik weet niet hoe t is om in een gezin te wonen die zo met elkaar omgaat, maar ik weet wel dat er hulp voor je is. Hou t ajb vol... de toekomst wordt beterder..............

[MazeMouse]

******** schreef:
Je kunt beter proberen hulp te zoeken dan dat je zoiets lafs doet als zelfmoord.

Mag ik die opmerking even heel erg NIET op prijs stellen?



En tegen nogwatjuh:
Als je ooit eens iemand nodig hebt om je verhaal tegen kwijt te kunnen of gewoon om even tegen uit te huilen, mijn MSN is: joeyklerkx@hotmail.com (als je eventueel wilt/kunt/mag bellen dan kan ik je dan ook mijn telefoonnummer geven)