Zoete, lieve zomerlucht
Zet me tot iets aan
Maar woorden uit een hart van steen
Laten me in de kou staan
Voor de woorden mijn lippen passeerden
Hoorde ik de tegenovergestelde klanken klinken
Door mijn oort naar mijn hart
En in mijn bloed verdrinken
Schreeuwend kwamen ze boven
De woorden werden niet meer gezegd
Mijn hart en mijn verstand
Samen in gevecht
Daden, gedachten, woorden
Geklutst in een stroom
Alle gingen een andere kant op
En vertakten als een boom
Groeide uit tot een bos
Verstoppen was alles dat kon
De aardigheid in de stem
Verdween door de mysterieusheid in de bron
De bron was werkelijkheid
En bedoeling was verdwenen
Het doel was dus uit zicht
En onduidelijkheid verschenen
Onbegrip als normaal
Anders dus ook niet
Net als toen die gedachte
Mijn, nog niet verwarde, hoofd verliet
Op tijd stopte ik de woordenstroom in mij
Opgeslokt door diezelfde klinkende klankenvloed
Gezegd is niet gedaan
Maar is nu uiteindelijk wel goed
Hummzz, deze heb ik in 1 keer geschreven, het vloeide zomaar uit mn pen, meningen waardeer ik erg.
xxx Lydya-Amise
__________________
+*+*+*If you can't be with the one you love, love the one you're with+*+*+*
|