Inzien dat je toch misschien teveel hooi op je vork neemt..

Droomvlucht · **24-10-2002, 00:59**

Ik ben nu intussen een maand of 2 gestopt met dagbehandeling en meteen weer "full time" naar school aan t gaan.. Maar nu merk ik, na die 2 maanden, dat ik het eigenlijk helemaal niet aankan, ik word helemaal gek van mezelf

Ik werk me te pleuris wat school betreft, maar als ik een pestbui heb, kan ik niets.. kan ik me niet concentreren...nix.. en dan krijg ik gezeur op school en weet ik niet wat allemaal.
1 van mijn beste vrienden zei me gisteren, dat als ik dit zo voel, ik gas terug moet nemen.. Maar hoe dan??
Ik kan toch niet nu ineens gaan zeggen dat ik het toch niet aankan.. dat ik kapot blijf als dit zo doorgaat?

Ik zie me al bij m'n psychiater zitten "zie je nou wel dat je het niet aankan, je had niet zo snel je besluit klaar moeten hebben, zie je nu wel wat er van komt?"....

Ik weet echt niet wat ik nu moet doen.... Het gaat me heel erg slecht.. k voel dat ik het niet ga redden als ik er niet snel wat aan doe, en dat wil ik ook, maar ik durf die stap naar hulp niet meer te zetten, ik ben zo ongelofelijk bang....

**24-10-2002, 07:27**

Misschien kun je hulp vragen op school? Heb je twee vliegen in één klap: hulp (al is het wat minder misschien dan een psych, maar dat kan daarna altijd nog, eerste stap heb je dan iig gezet) en ze weten op school dat je het niet redt (misschien kunnen jullie samen tot een oplossing komen). Ik zou toch proberen hulp te zoeken, ook al is het moeilijk. Je hebt het geprobeerd, het lukt je (nog) niet, dat is geen schande. Je hoeft jezelf niet kapot te maken. Ik denk dat die vriendin gelijk heeft (misschien kunnen jullie samen de eerste keer met iemand praten, iig dat zij je mee sleurt oid?).

Droomvlucht · **24-10-2002, 18:49**

Heey Leonoor,

Bedankt voor de tip,

Ik denk dat ik dat inderdaad ook ga doen... Ik heb sowieso een heel lieve mentor..

Ik waz vandaag op medicijncontrole en ik kreeg het echt niet geregeld om daar te vertellen wat me dwarszat.... Ik wil het ook niet daar vertellen, maar ik dacht, misschien voor mijn ouders ofzow... kweetnie

maar enfin, ik heb t niet gedaan..

Maandag begint voor mij de school weer....

Maar toch, k vin t zo eng.. om te zeggen dat ik het toch niet aankan............ ik ben zo bang dat ik dan stom commentaar krijg ofzo

**24-10-2002, 18:51**

Citaat:

Aragnabite schreef:
Maar toch, k vin t zo eng.. om te zeggen dat ik het toch niet aankan............ ik ben zo bang dat ik dan stom commentaar krijg ofzo

Als je een lieve mentor hebt zou ik het iig proberen. Niet geschoten, is altijd mis geschoten (stom gezegd, maar hier wel van toepassing). Succes.

Anne · **25-10-2002, 12:49**

Ik kan niets anders doen nu dan me bij de reacties van Leonoor aan te sluiten. Als je een lieve mentor hebt, zou dat een hele goede eerste stap kunnen zijn.

Snow White · **25-10-2002, 14:11**

Het is heel moeilijk voor je , om te accepteren dat je sommige dingen gewoon (nog niet) aankunt. Maar zoals Leonoor al zei, het is geen schande. Je hebt het geprobeerd, je wilde het graag , maar het heeft niet uitgepakt zoals je zelf graag wilde. Probeer je in te denken dat je het voor jezelf doet door knopen door te hakken en te zeggen dat het je gewoon allemaal teveel wordt. Mensen om je heen zullen het waarschijnlijk alleen maar waarderen hoe goed jij je best doet, maar begrijpen vast dat het gewoon een enorme overstap is, van de ene op de andere dag weer fulltime naar school te gaan.
Het lijkt me inderdaad een goed idee om met school te gaan praten. Als je zo'n lieve mentor hebt, komt het vanzelf wel goed. Deze kan eventueel een plannetje met jou bedenken, zodat je wat gas terugneemt en je niet helemaal over de bol werkt. Ben niet bang dat de psychiater je gaat veroordelen, dat doet hij heus niet.

sterkte
liefs Maai

Droomvlucht · **25-10-2002, 16:01**

Citaat:

Snow White schreef:
Het is heel moeilijk voor je , om te accepteren dat je sommige dingen gewoon (nog niet) aankunt. Maar zoals Leonoor al zei, het is geen schande. Je hebt het geprobeerd, je wilde het graag , maar het heeft niet uitgepakt zoals je zelf graag wilde. Probeer je in te denken dat je het voor jezelf doet door knopen door te hakken en te zeggen dat het je gewoon allemaal teveel wordt. Mensen om je heen zullen het waarschijnlijk alleen maar waarderen hoe goed jij je best doet, maar begrijpen vast dat het gewoon een enorme overstap is, van de ene op de andere dag weer fulltime naar school te gaan.
Het lijkt me inderdaad een goed idee om met school te gaan praten. Als je zo'n lieve mentor hebt, komt het vanzelf wel goed. Deze kan eventueel een plannetje met jou bedenken, zodat je wat gas terugneemt en je niet helemaal over de bol werkt. Ben niet bang dat de psychiater je gaat veroordelen, dat doet hij heus niet.

sterkte
liefs Maai

Mjah...

Was ik maar niet zo onzeker.....

*volknuf*

Lau.

**26-10-2002, 22:25**

heej lau,
natuurlijk is het moeilijk toe te geven dat je gas terug meot nemen! maar misscien is het nou juist heel sterk van je ls je dat aangeeft! das niet zwak oid, echt neit. het betekend nl dat je het zelf inziet, weet je hoeveel mensen daar problemen mee hebben??? super meis! echt!
en nja, als je met die psychiater emilie bedoelt, kan ik begrijpen dat je zo denkt, ikw eet ook niet of je dat bedoelde, dat je terug wou naar juno? als je dat wel bedoelde en emilie durft ook maar 1 zown ding te zeggen kom ik je helpen hoor!
een heeeeeele dikke knuffol en heel veel succes bij je mentor!!!
mir

25-10-2002, 12:49
Anne	Ik kan niets anders doen nu dan me bij de reacties van Leonoor aan te sluiten. Als je een lieve mentor hebt, zou dat een hele goede eerste stap kunnen zijn. __________________ Hm... Larstig... ;)

Advertentie