[column/verhaal] Studiebeurs

[hacho]

Net als vele anderen heb ik twee weken terug de studiebeurs bezocht. Hier mijn commentaar in de vorm van column of verhaal (wie het weet mag het zeggen).

Als je als intelligente studiebol na vijf jaar hard werken net tevreden denkt dat je bijna klaar bent met school gebeurt er het volgende: Je zit lekker op de bank te genieten van een commercieel feest dat TMF heet, als er plotseling een promotiefilmje van de studiebeurs voorbijkomt. “Weet je nog niet wat je na je middelbare school wilt gaan doen?” Schalt het door mijn woonkamer. Oeh, nee, eigenlijk nog niet zo over nagedacht nee. “Kom naar de studiebeurs in Utrecht, daar vind je bijna alle universiteiten en hogescholen van Nederland bij elkaar!” Leuk plan, zo leek me. Twee dagen later zat ik ’s morgens vroeg in de trein.

Tegenover me zit een zwijgzame medeleerling waarvan ik nooit geweten had dat hij ook niet wist wat ie na school wilde gaan doen. “Ik vraag me af hoe het er daar uitziet”, zei ik om de stilte te doorbreken. “Totale chaos” antwoordde de jongen kort, later zou ik begrijpen dat hij er al eens eerder geweest moest zijn. Na een opmerkelijk stille treinreis van anderhalf uur sta ik dan eindelijk in de rij voor – ik heb het zelf ook door inmiddels – een gigantisch evenement dat onder het mom “studeren” hulpeloze tieners overlaadt met vragen, informatie en cadeautjes. Verdwaast kijk ik om me heen, overal mensen die nog niet weten wat ze na school willen gaan doen. Ik wist niet dat het er zo veel waren! Nog voordat ik me een heel klein beetje kan oriënteren klampt een meisje me aan, ze blijkt bij een van de vele instituten te horen en ze wil van me weten of ik misschien intresse heb. Het ironische is dat ik door de exteem haastig gestelde vraag niet eens verstaan heb waarvóór ik intresse zou moeten hebben. Ik bedank vriendelijk en loop snel door; recht op een bijzonder fraaie straaljager af. Hier heb ik van gehoord, dit is de luchtmacht! Alweer wordt me ongevraagd en in een ontzaglijk tempo veel informatie aangeboden. Voor ik het weet heb ik een formuliertje ingevuld en loop ik met een tasje rond.

Het scenario herhaalt zich nog een kleine twintig keer totdat ik merk dat ik ontzettend moe ben. Moe? Nee: uitgeput! Ik sjouw met mijn laatste beetje energie de ontelbare tasjes, pennetjes, keycords, speeltjes en andere rommel naar het station. Volkomen verdwaasd en nog steeds niet wetende wat ik eigenlijk wil stap ik de trein in.

Twee weken later ben ik weer een beetje bijgekomen van het bizarre avontuur. Hoewel, niet helemaal. Mijn deurmat ligt iedere dag weer vol met brieven van al die opleidingen in Nederland die me kortgeleden zo dankbaar waren voor mijn naam en adres. In de brieven wordt nog een uitgelegd wat alles nou precies inhoudt.Toch best fijn; kan ik me toch nog rustig gaan afvragen wat ik eigenlijk na school wil gaan doen.

Ik hoop dat ie niet al te lang is .
Commentaar is enorm welkom!

"Als je als ..." is een slechte start. 'Wanneer je als ...' is al een stuk fijner, vindt u niet?

Laat in de eerste zin het woord 'net' weg. Dan leest het makkelijker en verlies je niets aan waarde. Noem TMF 'het' commerciefeest en niet 'een' (krachtige uitspraken zijn er om gedaan te worden). Let nog eens op je komma's en weet ik wat en de eerste alinea is fijn. Snel, kort en duidelijk, terwijl je toch verteld wat je kwijt moet.

De schakeling van verleden naar tegenwoordige tijd in de tweede alinea is niet fijn. Het is misschien beter om in de verleden tijd door te blijven gaan.
De eerste zin en de zin met het stuk tussen strepen moet je nog eens snel en hardop nalezen. Ik had er zelf moeite mee en ik heb toch echt mijn aandacht er bij.
"Alweer wordt me ongevraagd en in een ontzaglijk tempo veel informatie aangeboden." is een fijne zin.

Het scenario? Dit scenario! Ik zie dat je weer verdwaasd/t ben. Dat is een zeldzaam woord en dat moet je dus niet twee keer in één stuk gebruiken. Verder loopt het soepel op een einde af.

Stylistische en verhalende opmerkingen (u mag juichen):
Voor een column mis je de scherpe uithaal op het einde. Ik was best tevreden over hoe je bepaalde dingen scherp weet te formuleren, een beeld weet te bouwen door een minimaal aantal woorden. Dat is typisch iets voor een column, maar eigenlijk in alle teksten wel goed.
Het einde beviel me trouwens helemaal niet zo erg goed. Misschien had ik nog liever dat je afwijkt van het autobiografische en gewoon neerpent dat je door deze overweldigende, indoctrinerende studiemarkt geen zin meer had in welke school dan ook en besloten hebt om te studeren voor een uitkering, met een biertje in je hand.

Maar over het algemeen was het een aardig vertoeven op dit stuk cyberspace. Ik wens je succes met je keuze en sterkte voor de komende jaren.

LUH-3417

[hacho]

hartlijk dank voor het commentaar! Ik zal de tips goed onthouden, ze zijn erg bruikbaar.

met kritiek ben ik het eens, ik zal t niet veranderen, omdat het maar een oefeningetje was (wel een van mijn eerste oefeningetjes, vandaar dat ie niet echt zo wereldschokkend is).

hopelijk publiceer ik snel weer op s.com

[hacho]

...overigens mogen best meer mensen hun mening geven hoor