Vrij
Vrij zijn is niet meer.
Maar langzaam komt het los.
Daar is die stilte weer.
En nu ben IK de klos.
Het is alsof het niet meer gaat.
Zo plotseling, zo snel.
Het is niet vroeg en ook niet laat.
Is dat echte liefde wel?
Raar is het om naar je te kijken.
Maar ik ga je blik niet uit de weg.
Als je even wacht zal het blijken.
Dat het niet meer uitmaakt wat ik zeg.
Langzaam verandert liefde in haat.
Boos ben ik op haar en op jou.
Soms denk ik dat ze je met rust laat.
Maar ze blijft je altijd trouw.
Nu zit ik te denken, over hoe het was.
Maar ik kom niet verder dan toen.
Die ene dag dat jij zei dag.
Vera.
|