she's gone

[-bambi-]

Het meisje waar ik mee opgegroeid ben, m'n beste vriendin, m'n wandelende dagboek, m'n steun enz. ze is weg.
Ongeveer vanaf januarie is ze weg, en ik mis haar echt.
Ze is weggelopen van huis, bij verkeerde mensen terecht gekomen, in de prostituti beland enz.
En sinds zij weg is is mijn hele leven een puinhoop, ik heb m'n school verkloot, ik heb niemand meer waar ik echt mee durf te praten, het is niet zo dat ik nu ineens alles heb laten vallen ofzo of dat ik verder geen vrienden heb, want ik heb er zat. Maar toch voel ik me eenzaam, gewoon leegte van binnen.
Ik voel ook dat het me binnenkort allemaal te veel wordt, ik heb zo veel te vertellen, maar aan wie?
Dingen die ik met haar deed doe ik nu met anderen of alleen maar ik heb er geen lol meer in het voelt gewoon niet goed.
Er spelen zo veel dingen in m'n hoofd, alles door elkaar, zij gaf mij adviezen, zette dingen voor me op een rijtje, was er dag en nacht voor mij en nu? nu zit ze ergens in een inrichting en ik zal haar nog ongeveer een jaar moeten missen.
Ik weet echt niet wat ik moet doen maar dat gevoel moet echt weg...

[MazeMouse]

Het is klote iemand kwijt te raken waar je om geeft en zeker iemand die ook nog eens zo belangerijk is. Voor mij is dat Edith en ik zou totaal niet weten wat ik zou moeten zonder haar, dus ik kan mezelf een beetje voorstellen hoe jij je nu voelt.
Schrijf je problemen dan van je af. Vaak kun je je problemen beter oplossen als ze op papier staan. Desnoods schrijf je ze op en posts ze anoniem hier.
Ik wens je veel succes en laat wat van je horen.

(PS: kun je haar niet opzoeken in die inrichting?)

En voor de kleinere dingetjes die je kwijt wilt ben ik altijd te bereiken. Hoeft niet, mag altijd.

Er zijn ook dagboeken die niet wandelen, althans, je zou er eentje bij kunnen houden om je emoties te kanaliseren en de puinhoop te ordenen.

Suc6.

******** schreef:
Er zijn ook dagboeken die niet wandelen, althans, je zou er eentje bij kunnen houden om je emoties te kanaliseren en de puinhoop te ordenen.

Suc6.

Precies.. Je kent haar vast ontzettend goed, misschien wel zo goed dat je soms wel weet wat zij zou zeggen. Schrijf brieven aan haar, die je niet hoeft op te sturen, maar gewoon aan haar richt. Op die manier vertel je al die dingen die je te vertellen hebt, en over heel lang, als ze terug is, kan je ze haar misschien nog eens laten lezen.

Een vriendin van mij heeft op haar 11e haar moeder verloren van de een op de andere dag (was onder een vrachtwagen gekomen). Zij houdt sindsdien, wanneer ze daar behoefte aan heeft, een dagboek aan haar moeder gericht bij. Daar is helemaal niets raars of vreemds aan.

Of beeld je in je hoofd in dat je haar die dingen verteld, en beeld je haar reactie in. Wie weet kan dit je ook helpen. Niemand kan haar natuurlijk vervangen, maar als je echt zo'n problemen hebt waar je heel graag over wil praten, kun je ook denken aan een psycholoog. Dat is haar niet, maar die is er wel om naar jou te luisteren en je adviezen te geven, en bovendien je helpen om te gaan met de 'toestand' van die vriendin.

Heel veel sterkte in ieder geval, geef het niet op, want dan zie je haar nooit meer terug. Vecht juist door voor haar...

[-bambi-]

Thanks voor de lieve reacties
Ik denk dat ik een dagboek ga bijhouden of brieven schrijven,
nieuwe vriendinnen zoeken heb ik niet echt behoefte aan, ik weet dat zij toch weer terug komt en dat ik toch geen vriendin zoals haar zal vinden.
Ik kan haar niet opzoeken of wat dan ook, ze zit nu in een gesloten inrichting en mag geen contakt hebben met vriendinnen enzo, niet eens met haar eigen broer
Ik hoop dat ik m'n lege gevoel weg kan schrijven.

-xxx-