Sleep Paralysis en Hypnagoge hallucinaties.

[Da Girl]

Hebben jullie weleens sleep paralysis gehad?

Zoiets heb ik ook een paar keer gehad.. Dan werd ik wakker en voelde het net of er iemand op me zat, op mn benen. En ik kon me ook niet bewegen, terwijl ik echt zeker weten wakker was. Ik weet ook niet hoe het afgelopen was verder, ik neem aan dat ik weer in slaap ben gevallen.
Maar ik weet nog precies hoe bang ik was, echt ongelofelijk eng vond ik het.

Nooit geweten dat zoiets een naam had..

[Rabbi Daniel]

Ook wel eens gehad.

Rest van de nacht doodsbang onder de dekens gebleven...

Ik ben toch al vrij bang in het donker.
Toen dat gebeurde had ik net afgeleerd altijd met m'n hoofd onder de dekens te liggen, sindsdien doe ik dat weer.

Het donker is zo eng... voordat ik m'n licht uit doe kruip ik helemaal weg, dan steekt alleen nog m'n arm er onderuit om het licht uit te doen. Rest van de nacht blijf ik diep in bed, en durf er niet eens onderuit te kijken...
Overal zijn geesten, ik voel ze, ik zie ze!
Verlamd, ja, van angst!

[wondersbestaan]

Ik heb het in totaal drie keer gehad. Werd wakker uit één of andere vage droom, en kon me echt niet meer bewegen. Ik was mentaal wel wakker, maar lichamelijk leek het net alsof ik totaal verlamd was. Het was best wel heel eng eigenlijk. Als je wakker wordt en tot de conclusie komt dat je je niet meer kan bewegen, spoelt er een golf van angst over je heen. Wat is dit? Droom ik nog? Wat is er gebeurd? Wat moet ik doen? Ik probeerde me krampachtig te bewegen, dwong mijn armen en benen er toe om ook maar íets te doen. En net op het moment dat ik echt heel bang en ongerust werd, was het weer over. Het leek voor mijn gevoel heel lang te durren (veel te lang eigenlijk), maar volgens mij ging het heel snel. Behalve dit verlamde gevoel en een overweldigend gevoel van doodsangst, was er echter niks vreemds. Geen muziek, of stemmen, of geetsen ofzo.....

[bloffan]

Ik heb dit ook al heel vaak gehad. Vroeger wist ik niet wat het was; ik dacht dat het epilepsie was (dokter dacht dat ik overspannen was Ben er pas sinds een paar jaar achter (ik heb dit al heel lang). Toen ik niet wist wat het was vond ik het altijd heel eng. Nu is dat minder. Ik heb het ook 1 keer gehad terwijl ik al sliep (dus niet bij het inslapen, zoals meestal) en dat was echt verschrikkelijk. Ik heb ook heel sterk het gevoel dat ik niet kan ademen en stik. Ook kan ik me niet bewegen (maar dat is altijd). Ik wist bij die ene keer in het begin niet wat er gebeurde. Het was aanvankelijk gewoon een verschrikkelijke nachtmerrie. Na een tijdje begon ik door te krijgen dat ik een nachtmerrie had (wist toen nog niet dat het sp was) en dat ik moest proberen wakker te worden. Maar dat ging verschrikkelijk moeilijk en ik had een hallucinatie van een beweging: ik dacht dat ik rechtop op de rand van m'n bed zat, terwijl dat later niet zo bleek te zijn. Ik wist ook niet of ik nou droomde of dat ik echt de kamer zag. Ik dacht dat ik dood ging.
Sleep Paralysis is een verschijnsel op het grensvlak tussen slapen en waken. Het ene gedeelte van je hersenen slaapt, het andere is wakker. Dat je je niet kan bewegen hoort bij de rem-slaap; anders zou je je dromen niet alleen dromen maar ook echt 'uitvoeren'. Je bent dus gevangen in je eigen lichaam. Je weet dat je in zo'n aanval zit en dat je moet proberen wakker te worden, maar dat is heel moeilijk. Het is bij mij net alsof ik een soort vacuum moet doorbreken als ik m'n ogen probeer open te doen.
SP komt vooral voor als je heel moe bent, vooral bij een onregelmatig slaappatroon. Het moment dat jij het had is dus heel erg typisch voor SP.
Meestal krijg je een aanval als je op je rug ligt. Je kan dus het beste op je zij slapen.
Voor meer info moet je maar 's op www.about.com kijken en dan zoeken op sleep paralysis.
Doorgaans heb ik het eigenlijk altijd alleen bij het inslapen en dan voel ik het duidelijk aankomen, een soort zwart gat waarin je gezogen wordt. Nu ik weet wat het is blijf ik rustig en kom ik er ook na ongeveer 15 sec. weer uit.
Sleep Paralysis kan ook een kenmerk zijn van narcolepsie. Maar het kan, zoals bij ons, ook bij gezonde mensen voorkomen. Het is een normaal verschijnsel en het grootste gedeelte van de mensen zal het vroeg of laat eens meemaken in zijn/haar leven.