Deze informatie kwam ik tegen in mijn Encarta 2001 Encyclopedie:
Loodoxide, verbinding van lood met zuurstof.
Loodmonoxide, PbO, is in verschillende modificaties bekend, het is geel of rood gekleurd. Het is een zware stof, onoplosbaar in water, oplosbaar in zuren, maar ook in geconcentreerd loog. Het smeltpunt bedraagt 888 °C. Aan de lucht trekt het kooldioxide aan. Loodmonoxide wordt bereid door voorzichtige verhitting van loodhydroxide, loodnitraat of loodwit; ook door reactie van zuurstof en lood in de dampfase. Het wordt gebruikt in de glas- en de keramische industrie, als fotogeleidend materiaal in een bepaald type opneembuis (plumbicon) en als uitgangsstof voor de bereiding van andere loodverbindingen. Als gestolde gele massa heet het loodglit, als geel poeder massicot.
Looddioxide, PbO2, is een verbinding die ten onrechte ook loodperoxide wordt genoemd. Het is een donkerbruin poeder, dat ontstaat door loodzouten met chloor te oxideren. Het is een krachtig oxidatiemiddel, dat boven 400 °C zuurstof verliest. Looddioxide vormt met basen plumbaten. Het wordt gebruikt in de luciferfabricage, maar vooral voor de massa van de positieve platen van de loodaccumulator.
__________________
"Mathematics is a gigantic intellectual construction, very difficult, if not impossible, to view in its entirety." Armand Borel
|