[KCV] Il Gesu

[FastJapie]

Hallo.
Ik moet voor kcv een presentatie houden over de Il Gesu, dit is de moederkerk van de jezuieten en het is HET voorbeeld van een barokkerk( contrareformatie) .
Het enige probleem is dat ik in de bieb geen boeken kan vinden en op internet kom ik telkens bij hetzelfe( namelijk wat hier boven staat. Heeft een van jullie meer informatie over de Il Gesu?
later

[Chaucus]

Deze nog gezien? http://www.stedentipsvoortrips.nl/ku...okenrococo.htm

[Dynamico]

Ik vind KCV, naar wat ik er hier over opvang, bij jullie toch wel een vreemd ingevuld vak. Het gaat om een barokkerk?! Dat heeft toch, behalve dan dat het gebouw er min of meer op gebaseerd is, niets met de oudheid zelf te maken?

[FastJapie]

nee daar heb je gelijk in. maar de kerk heeft wel bijzondere geschiedenis is namelijk de laatste rustplaats van de opdrichter van de jezuietenorden: St Ignatius. Verder heeft idd weinig met kcv te maken anders dan dat ik morgennacht naar rome ga

Dynamico schreef op 22-04-2004 @ 21:18 :
Ik vind KCV, naar wat ik er hier over opvang, bij jullie toch wel een vreemd ingevuld vak. Het gaat om een barokkerk?! Dat heeft toch, behalve dan dat het gebouw er min of meer op gebaseerd is, niets met de oudheid zelf te maken?

Dat heeft juist alles met KCV te maken.
Je zegt het zelf al. Als iets ergens op gebaseerd lijkt het me toch een ESSENTIELE overeenkomst.

[Dynamico]

**SoMeOne schreef op 22-04-2004 @ 22:36 :
Dat heeft juist alles met KCV te maken.
Je zegt het zelf al. Als iets ergens op gebaseerd lijkt het me toch een ESSENTIELE overeenkomst.

Dit lijkt me geen logische redenering. Als iets ergens op gebaseerd is, is het nuttig voor het vak waarin wordt onderwezen over hetgeen waar het op gebaseerd is?

Bijvoorbeeld, ik geef les in vissen vangen. Er is ooit een man geweest die een kunstwerk heeft gemaakt dat gebaseerd is op een hengel. Moeten we dit kunstwerk in de les uitvoerig gaan behandelen? Dat lijkt mij toch niet.

[Briseïs]

Oeh, daar heb ik toen voor Rome wat over moeten schrijven, Even kijken of ik dat nog heb.

Il Gesù


De Gesù, volledige naam Santissima Nome di Gesù, De Heiligste Naam van Jezus, is het hoofdgebouw van de Jezuïten in Rome. Jezuïeten zijn leden van de rooms-katholieke geestelijke orde Societas Gesù (Genootschap van Jezus), gesticht door Ignatius van Loyola (1491-1556). De eerste Jezuïtenkerk was de Santa Maria della Strada, maar toen deze te klein werd besloot men tot de bouw van een nieuwe kerk. De bouwplannen werden een aantal afgebroken, maar in 1558 werd eindelijk begonnen met de bouw, nadat de leiding van het project in handen was gegeven van de architect Giacomo Barozzi da Vignola. Na Vignola’s dood (in 1573) werd het werk voltooid door Giacomo della Porta, zonder grote veranderingen aan het ontwerp.
Het gebouw werd in 1584 ingewijd.

In het begin waren alle decoraties van de kerk eenvoudig en vroom, maar toen Rome in de tweede helft van de 17e eeuw in de greep van de contrareformatie kwam, besloten de Jezuïten om hun kerk te gebruiken om de grootsheid en triomfen van hun Kerk en Orde te illustreren. Het werd een van de meest invloedrijke voorbeelden van barokke gebouwen.

Tussen 1695 en 1699 werd de linkervleugel aan de Gesù toegevoegd, verdeelt in vier kapellen. De kapel van Sint Ignatius is hiervan de mooiste. Het werd door meer dan honderd artiesten gedecoreerd, waaronder Pierre Legros, Bernardino Ludovisi, Il Lorenzone en Jean-Baptiste Théodon. Het beeld boven het altaar is door Pierre Legros in 1667 geheel van zilver gemaakt, maar het werd tijdens de Franse bezetting (1797) verwoest. Er zijn twee versies van het verhaal over hoe dat gebeurde: of het is gewoon door Franse soldaten verwoest, of het is door paus Pius VI gesmolten omdat hij zilver nodig had om Napoleon tevreden te stellen na het Verdrag van Tolentino. In ieder geval is het later door Canova gedeeltelijk in brons gereconstrueerd.
De kapel heeft vier zuilen, allemaal versierd met stukken lapis lazuli. Bovenaan staat een beeld van de heilige drie-eenheid op een wereldbol, gemaakt van het grootste stuk lapis lazuli dat er bestaat.

Op de hoek van de kerk waait het vrijwel altijd. Dit wordt door een legende verklaard: De duivel was eens samen met de wind op stap, toen ze langs de kerk kwamen. De duivel verklaarde dat hij een boodschap had voor de Jezuïten en dat de wind maar even moest wachten. De duivel ging naar binnen, maar kwam nooit meer terug. De wind staat nu nog steeds op de duivel te wachten.

Bronnen:
Encarta
http://www.grundel.nl/romeboek/rom_gesu.htm
http://www.grundel.nl/romeboek/rom99_gesu.htm
http://home.hetnet.nl/~herakleitos/R...02001/Gesu.htm

Dynamico schreef op 22-04-2004 @ 23:09 :
Dit lijkt me geen logische redenering. Als iets ergens op gebaseerd is, is het nuttig voor het vak waarin wordt onderwezen over hetgeen waar het op gebaseerd is?

Bijvoorbeeld, ik geef les in vissen vangen. Er is ooit een man geweest die een kunstwerk heeft gemaakt dat gebaseerd is op een hengel. Moeten we dit kunstwerk in de les uitvoerig gaan behandelen? Dat lijkt mij toch niet.

Hehe nou niet zo flauw gaan doen
De barok en de renaissance zijn twee heel verschillende uitvloeisels van de oudheid die op hun beurt ook weer heel belangrijk zijn geweest voor de kunstgeschiedenis. De oudheid zelf speelt hier zon essentiele rol bij dat je alle stromingen in de kunstgeschiedenis simpelweg kunt scheiden in klassiek en niet-klassiek. (Volgens E. Gombrich in: Norm and Form )
Renaissance is dan klassiek en barok niet-klassiek.

[Chaucus]

**SoMeOne schreef op 22-04-2004 @ 22:36 :
Dat heeft juist alles met KCV te maken.
Je zegt het zelf al. Als iets ergens op gebaseerd lijkt het me toch een ESSENTIELE overeenkomst.

Mjah, en KCV besteedt gewoon over t algemeen aandacht aan receptie, hoe de klassieken hebben doorgewerkt in latere tijden (schilderkunst, beelhouwkunst, architectuur enzo). En als je dat gebouw gaat zien, dan is t helemaal wel logisch om daar wat van af te weten.

[Dynamico]

**SoMeOne schreef op 24-04-2004 @ 00:39 :
Hehe nou niet zo flauw gaan doen
De barok en de renaissance zijn twee heel verschillende uitvloeisels van de oudheid die op hun beurt ook weer heel belangrijk zijn geweest voor de kunstgeschiedenis. De oudheid zelf speelt hier zon essentiele rol bij dat je alle stromingen in de kunstgeschiedenis simpelweg kunt scheiden in klassiek en niet-klassiek. (Volgens E. Gombrich in: Norm and Form )
Renaissance is dan klassiek en barok niet-klassiek.

Nou en?

Wat kan mij die kunstgeschiedenis nou schelen als ik over de klassieken wil leren? Die veranderen daar heus niet door hoor.

Dynamico schreef op 24-04-2004 @ 13:38 :
Nou en?

Wat kan mij die kunstgeschiedenis nou schelen als ik over de klassieken wil leren? Die veranderen daar heus niet door hoor.

Jij gruwelijk eigenwijs ding

[Dynamico]

**SoMeOne schreef op 25-04-2004 @ 13:46 :
Jij gruwelijk eigenwijs ding

[kraagje]

dit topic bevalt me wel , ik moet een werkstuk doen over deze kerk en moet er wat oververtellen als we in Rome.

Deze informatie en links komen me zeker van pas, bedankt!! en als je nog iets op de pc hebt staan of je weet nog iets plaats het dan hier

mijn dank is groot

[Guinevere03]

Il Gesù (The Church of the Holy Name of Jesus) is the Jesuit Mother Church. It occupies the site St. Ignatius chose for his headquarters shortly after he founded the Society of Jesus in 1540. That year Pope Paul III Farnese gave the Society a small neighborhood chapel, Santa Maria della Strada (Our Lady of the Wayside), which although conveniently located, soon proved much too small for the expanding order. Ignatius' dreams for a large and appropriate church-headquarters were not realized in his lifetime. It took over 40 years, three foundation-stone ceremonies, and six architects (Nanni di Baccio Bigio, Michelangelo, Vignola, Giacomo della Porta, and Jesuits Giovanni Tristano and Giovanni de Rosis), before Il Gesù was consecrated in 1584.
Spiritually, Il Gesù incorporates Jesuit values and articulates Catholic doctrine as reaffirmed by the Counter Reformation. Architecturally, it marks a transition between Renaissance and Baroque. The plan of the Gesù became the model for Jesuit churches throughout the world.

Exterior: Il Gesù stands in the heart of downtown Rome, on one of the city's busiest and noisiest intersections. It is a meeting place for all classes and generations of the city's population.
"St. Ignatius placed a great deal of emphasis on the location of the Society's churches. He always built his headquarters in urban centers, where the Jesuits could easily carry out their preaching, teaching and social ministries." Father Tom Lucas, from the Jesuit University of San Francisco, is one of the Society's experts on St. Ignatius and Jesuit architecture. He was in Rome as the English Press and Information Officer for the 34th General Congregation, and agreed to a consultation with Inside the Vatican.
Father Lucas continued: "II Gesù, for instance, was situated at a perfect crossroads between the Pope and his court, the Campidoglio (center of city government), and teeming city life—in a developing neighborhood, where rich and poor, Jews and Christians, the refined and the illiterate, lived and worked side by side."
II Gesù's façade served as the model for Catholic churches for centuries to come. Giacomo delta Porta's sober tripartite front has classical elements, although its enormous side volutes already anticipate the Baroque.
"This type of façade," Father Lucas explained, "achieves Ignatius' idea of the church as a gateway, through which the Jesuits emerge for their apostolic activities in the city and in the world, and through which the city is drawn into the sacramental life of the church. It stands, carefully oriented to the surrounding streets and piazza, as a great portal inviting the passerby to enter."

Interior: Any visitor is struck by the difference between Il Gesù's interior and that of earlier Roman churches. Here we have the nave as one huge hall, a shallow apse with the altar moved up front, and side chapels blocked off as separate entities (so that all attention is riveted to the altar).
Father Lucas continued: "The significance of Jesuit architecture was not its novelty, but its functionalism. Jesuit churches take earlier elements and make them into a practical package which emphasizes Church teachings, as defined by the Council of Trent. The interior accentuates the two great functions of a Jesuit church: its large central nave with the laterally placed pulpit serves as a great auditorium for preaching, and the highly visible and prominent altar serves as a theatrical stage for the celebration of the Real Presence in the Eucharist."

Decor: Il Gesù's decorations are largely Baroque, dating from the late 17th century. Father Lucas went on: "The Jesuits lacked funds and patronage in their earliest years, and originally the interior of the church was undecorated. St. Ignatius helped to plant the seeds for the Baroque, however. His 'incarnational spirituality' found God in all things beautiful, including the arts—painting, sculpture, music, rich decor—as revelations of God in the Here and Now. With Baroque decorations, Jesuit churches appeal to the heart as well as the head, providing splendid stage sets for celebration of the Mass."
Giovanni Battista Gaulli, known as "Il Baciccia," painted most of Il Gesù's ceiling frescoes between 1672-1685. Unfortunately, these are all under scaffolding for restoration. But Father Lucas assures that: "The vault fresco, representing 'The Glory of the Holy Name of Jesus,' seems to open up a hole in the ceiling, through which heavenly light pours onto downwards-cascading colossal figures and into the nave and altar. Thus the Jesuit church becomes not only a gateway to and from the world, but a window into paradise." The lateral chapels, which are separated from the nave and each surrounded by lovely candlelit balustrades, are serene little corners attracting a coterie of faithful devotees.
St. Ignatius' chapel-tomb (first, left aisle) is an explosion of Baroque magnificence, with lapis lazuli, alabaster, semi-precious stones, all kinds of colored marbles, gilded bronze, and silver plate. (The original solid silver statue was carted off and melted down by Napoleon's French in 1798.) It took more than 100 artists, under the direction of Andrea Pozzo (we'll meet him later) to accomplish this luxurious frenzy. Could St. Ignatius have approved?
More to the saint's taste, perhaps, would be the intimate little chapel (left transept) of the Madonna della Strada, which hosts an image from the façade of Ignatius' first church. In a round jewel-like setting, scenes from the Life of the Virgin by the Jesuit artist Giuseppe Valeriano (1542- 1596) circle the tiny altar.
Directly across from St. Ignatius' chapel is that of the first Jesuit missionary saint, Francis Xavier, designed by Pietro da Cortona (1596-1669) and Carlo Maratta (1625-1713). A plaque tells us that the saint's arm, "which blessed so many converts in far away lands," now resides in the silver and lapis reliquary above the altar.

http://www.initaly.com/regions/latium/church/gesu.htm

Hoop dat je er wat mee kan...

[kraagje]

echt heel erg bedankt Guinevere03, dit is echt wel relaxz!!!

hier kan ik zeker wel wat mee, eventje bje vertalen en in mn eigenwoorden zetten enzo komt het allemaal goed!! heb net te horen gekregen dat we met het vliegtuig gaan ipv met de trein, dus rome gaat helemaal toppie worden