Wil je ook een gedicht? Sorry, nee zeggen is geen optie, ik zal het maar gelijk geven.
Het is van meneer Vestdijk.
Het was hun een'ge kans om te ontsnappen
Het labyrint was kil, 't heimwee groot
De vader wist: een wedstrijd met de dood
De zoon wist niets, en volgde alle stappen
Met heel 't vertrouwen van de tochtgenoot
Van een meesterlijk man; hij maakte grappen
Over het vleugelpaar dat dicht kon klappen
En dat met was aan beider schouders sloot
De vader wist: als ik hem waarschuw
Stort hij neer, omdat hij dan onzeker wordt
Daarom gezwegen van het doodsgevaar
De zoon wist niets, bewoog het vleugelpaar
In staat'ge rust, tot aan zijn val in zee
Was hij de ware meester van de twee
Aan deze versie kunnen geen rechten worden ontleend, maar als het niet 100% letterlijk klopt is het wel mijn schuld.
Sorry, ik moest mijn goede daad nog doen

.
[Dit bericht is aangepast door kiezel (23-11-2001).]