zo'n dingen komen natuurlijk hard aan, moest ik f. verliezen zou ik er ook kapot aan gaan. je moet natuurlijk wel beseffen dat er zowat niets aan te doen is. je bent dan ook nog jong, dus dat maakt het er niet makkelijker op é. je kan moeilijk naar daar gaan.
ik zou je aanraden om nog te mailen of te schrijven. ik weet dat het waarschijnlijk na een poosje gaat verwateren, maar op die manier ga je dan toch geleidelijk afscheid kunnen nemen.
is hij dan zo onmiddelijk vertrokken of zo?
probeer er met iemand over te praten, dat lucht op. als je niemand hebt, schrijf dan al uw gevoelens in een dagboek.
ik weet het, daarmee heb je hem nog niet terug, maar het is de realiteit. hij zal hoogstwaarschijnlijk niet meer trug komen dacht ik, so face the facts, keep ya head up, don't forget to smile en go on with your life.
i know, ik klink mss heel hard, maar toch, als je blijft hopen, zal dat hopen in tranen vergaan.
believe me.
sterkte