Het verhaaltjes-van-vroeger topic

[In Your Room]

Ik kwam laatst weer een oud verhaaltje tegen dat ik geschreven heb toen ik 7 of 8 ofzo was, en iemand aan wie k het heb laten lezen zei dat ik het echt op Letteren moest zetten, een algemeen oude-verhaaltjes topic maken ofzo, en naja, dat vond ik opzich wel een goed idee dus hier is ie dan Dus ehm... iedereen die wat wil zeggen over mijn verhaaltje of zelf nog iets heeel ouds heeft, gaat uw gang
en trouwens... die spelfouten heb ik er expres in laten zitten

Wedstrijdzwemmen
Er waren eens een meisje nog een meisje en nog een meisje en nog een meisje en nog een meisje en nog een meisje. Alle zes konden ze niet zwemmen. Toch deden ze met een zwemwedstrijd mee. Maar ja, daar zal ik het nog niet over hebben, dat komt straks nog wel.

De zes meisjes waren allemaal acht jaar. Ze waren zusjes. Een zesling nog wel. Ze woonden op zeslingenstraat 6. Ze waren geboren op 6 juni 1966. Ze waren heel lief voor elkaar en speelden altijd met elkaar. Ze heten allemaal Elizabeth van der Koning. Hun liefelingskleur was roze. Daarom hadden ze ook veel roze jurken. Ze sliepen allemaal op dezelfde kamer, daar waren zes bedden met roze beddegoed.

Op een dag kwamen de zusjes uit school. Ze wouden op hun tandem stappen maar…. die was verdwenen, helemaal verdwenen. Wie zou dat nou gedaan hebben? Een dief? nee dat kon niet want dan zou iemand het wel gezien hebben. Een of andere grappenmaker? ja dat kon. Opeens herrinnerden ze zich het weer, ze hadden hun tandem niet mee, wat een strop, net als ze zo moe waren. Ja, ja, ze waren moet, ze hadden school moeten blijfen, dus je begrijpt wel dat ze zo moe waren. En weet je wel wat ze hadden gedaan?

Nou, ze hadden corvee en hadden allemaal een schoteltje en een theeglas laten vallen. Eén juffrouw had het gerinkel gehoord en ging naar de schoolkeuken en vondt de scherven op de vloer, en werd heel boos. Ze schreeuwde: Wat hebben jullie gedaan met de schoteltjes en kopjes van school, nou zeg op wat hebben jullie gedaan met het servies van school?
De zesling zei niets, ze wisten het zelf niet eens, het was uit hun handen gevallen, en meer niet. Ze wisten echt niet hoe het kwam dat het uit hun handen viel daarom ze zeiden helemaal, echt helemaal niets!
Nou, zei de juffrouw komt er nog wat van, zesling van der Koning?
W-we weten helemaal niet hoe het komt het leek wel of we behekst waren, zo plotseling kwam het voorgevoel.
Zo, zei de juffrouw nors, dus jullie weten niet hoe het komt hè? ik ken jullie wel langer dan vandaag hoor, jullie hebben dat verzonnen, kom op vertel de waarheid anders vermoord ik jullie en dat meen ik echt, dus zeg het nu maar, anders zijn jullie ergeweest.
M-maar we weten het echt niet echt niet hoor juf, we deden het echt niet expres heus niet zeiden ze alle zes tegelijk.
Oooooooooooooh nee hé zei de juf nu heel kwaad jullie kunnen nooit de waarheid zeggen blijfen jullie vanmorgen en vanmiddag maar een uur langer op school dan zal ik jullie eens flink straffen bandieten die jullie zijn begrepen zesling van der Koning hebben jullie me heel goed begrepen?!?!?!?!
J-ja juffrouw we hebben u heel goed begrepen hoor!
O gelukkig maar zij de juffrouw. Maar ik ga het nu maar over de zwemwedstrijd hebben.

Eindelijk... eindelijk was de dag van de zwemwedstrijd aangebroken. De zesling was heel erg zenuwachtig ze liepen alle zes steeds maar heen en steeds maar weer. Rustig, rustig zeiden vader en moeder jullie lijken net marcherende jonge mieren, zo druk doen jullie. Maar mogen we nou eindelijk weg? Ja zij moeder ga maar en doe je best want jullie kunnen niet zwemmen. Ja mama we zullen goed uitkijken, nou doe. Ja doeg zei vader. Ze kwamen bij het zwembad en kleden zich om. Toen begon de wedstrijd. Het ging eerst wel matig, maar later ging het niet zo goed meer. Ze moesten met hun benen trappelen om boven water te blijfen, en dat boven water blijfen lukte ook al niet zo goed, dus ze zonken, er werd onmiddelijk de brandweer gebelt. Die kwamen snel en haalden hun eruit. Ze waren heel dankbaar.

Uit

GE-WEL-DIG

hahhaahha hij blijft leuk
tog nog mijn advies opgevolgd
*gaat zoeken naar het zeehondjesdoodknuppelverhaal *

xxPlu

[Kip187]

VEEEEEEET!!! ik heb een heel boek met van dat soort verhalen, we hadden dat met een hele groep gemaakt en voor vijf gulden per stuk in de buurt verkocht!!! wreed ik ga ze posten als ik weer bij mijn ma thuis ben


zij met lange ij !!!! wohoeeee deed ik ook(van zeggen dan hé)

Oké, ik heb weliswaar geen afgemaakte verhaaltjes, maar dit stukje heb ik geschreven toen ik tien jaar was... elf misschien.


De zeven seriemoordenaars

"Ziezo." De elfjarige Stara draaide de bureaustoel naar achteren. Eindelijk had ze haar huiswerk klaar. Nu kon ze alle aandacht besteden aan haar grootste hobby. Computeren. En vooral Internet was het mooiste. Daar kon je alles mee doen. Maar dat mochten haar ouders niet weten. Want die hadden daar een afschuwelijke rothekel aan. "Mam, ik ga naar Stella" gilde ze naar boven. En voordat haar moeder kon antwoorden, was ze al weg.


Ze stormde bij Stella meteen naar boven. "Sjonge," lachte Stella. "Je ziet eruit alsof je de duivel zelf bent." "Is de modem al aangesloten?" vroeg Stara. "Bijna" antwoordde Stella. "Nico is er mee bezig." "Mooi zo" zei Stara. Nico was Stella's oudere broer. Die drie hadden samen met Lucas een detectivebureau. Met computers erbij natuurlijk. Met veel lawaai kwam Lucas, oftewel Luuk, naar boven. "Hallo" zei hij, "zijn jullie er al." "Hoi Luuk," zei Stella, die verkering met Luuk had. Nico keek op naar zijn beste vriend. Hee Luuk" zei hij, "de modem is klaar." "Te gek joh, kan je com-puterbestanden kraken."
Je moet weten dat Stara eerst wel een computer thuis had. Toen haar vader die ontdekte, was hij razend. Maar toen Stara zei dat ze hem toch ging verkopen, vond hij het best. Maar hij wist niet dat Stara hem helemaal niet ging verkopen, maar gewoon bij Stella neerzette! Daarom gaat ze heel vaak naar Stella om te computeren. Want Stella heeft een hele ruime zolder waar ze niet slaapt, maar waar computers staan. Wel zes! Een van Stara, een van Stella, een van Nico en een van Luuk. En een hele luxe en een gewone. Die van henzelf zijn allemaal cd-rom's. "He, moet je kijken," zei Luuk, "wat raar." Inder-daad, er stond wat op hun postbus! Ze hadden namelijk een postbus op Internet. "Er staat," begon Stella, “Hallo jullie. Ik heet Tessa en heb jullie advertentie op Internet gezien. Hebben jullie echt een detectivebureau? Dan kunnen jullie me misschien helpen. Ik ontmoet jullie op aanstaande dinsdag om vijf uur in de oude molen. Dan leg ik alles uit. Kom asjeblieft, ik heb hulp nodig. Groetjes Tessa." Stella keek naar Nico. "Moeten we er heen gaan?" Nico dacht even na. "Hela, wacht eens even," zei hij. "Het is vandaag dinsdag! En het is vijf uur." "Dan moeten we snel zijn," zei Lucas. "Kom op!" Even later stonden ze buiten, pakten hun fietsen en gingen naar de molen.


Tessa

Toen ze bij de molen waren kwam er een meisje op hun af. Ze had blond haar en haar blauwe ogen straalden van blijdschap toen ze hen zag. "Hallo" zei ze. Tessa was absoluut niet verlegen maar ook niet brutaal. Haar ogen keken ondeugend. "Hallo," zei Stara, "ben jij Tessa?" "Hoe raad je het zo" grinnikte Tessa. "Kom maar gauw mee naar binnen want hier kunnen we niet rustig praten." Tessa deed de deur achter zich dicht en begon. "Weten jullie dat er deze week al zeven moorden gepleegd zijn?" "Zeven moorden?" zei Stara ontzet. "Ja, zeven moorden. En een maand geleden ook al. Weer zeven. Maar nou ben ik toch iets vergeten te vertellen. Wel eens van de geheime politie gehoord?" "Jawel, maar wat heb jij daarmee te maken" vroeg Stella. "Nou, een heleboel." Tessa keek ernstig. "Want daar zit ook een jeugdafdeling bij." "Je gaat ons toch niet vertellen dat jij bij de geheime politie zit?" vroeg Stara met een verbaasd gezicht. "Ik zit inderdaad bij de geheime politie. En ik zit achter die moordenaars aan." "Maar dat is toch hartstikke gevaarlijk!" zei Nico. "Niet met dit ding" Terwijl ze praatte haalde Tessa een revolver tevoorschijn. "Maar dat is verboden!" riep Nico ontzet. "Ik heb er wel een vergunning voor. Willen jullie me helpen bij het vinden van die schurken?" vroeg Tessa. "Dan krijgen jullie ook een aanstelling tot jeugdlid van de geheime politie." Dat argument gaf doorslag. "We doen mee." Luuk zei het heel beslist. Maar ze wisten niet, dat hun nog heel veel avontuur te wachten stond!

[In Your Room]

parapluutje schreef:
GE-WEL-DIG

hahhaahha hij blijft leuk
tog nog mijn advies opgevolgd
*gaat zoeken naar het zeehondjesdoodknuppelverhaal *

xxPlu

jups
oehhh, ben benieuwd