Verlatings angst

[Black Sugar]

Ik heb enorme verlatingsangst zoals ze dat noemen.
Ik ben constant bang dat mensen waar ik veel om geef dood zijn of dat ze me in de steek zullen laten.
Als ik niet weet waar iemand is waar ik geef dan ben ik bang dat er iets ernstigs is gebeurd en/of dat diegene dood is.
Verder als ik niet zeker weet wat iemand die dag of avond heefd gedaan (mijn vriend of vriendinnen) ben ik bang dat ik het niet mag weten. Dat ze iets voor me achterhouden.
Het slaat echt helemaal nergens op want eigenlijk weet ik gewoon dat het niet zo is, maar toch... Ik wil die dingen niet denken maar het gaat vanzelf.
Ik weet dat mijn vriend heel erg veel van me houd (zegt hij vaak genoeg )en dat hij mij echt absoluut geen pijn wil doen of dingen stiekem doet. Maar waarom haal ik dan van die gedachtes in mijn hoofd?

Eigenlijk denk ik wel dat ik het weet. Ik ben in mijn leven gewoon al heel vaak mensen kwijt geraakt waar ik van hield of gewoon om gaf. Mijn vader, mijn familie, het grootste deel van de andere kant van de familie. Vriendinnen die me in de steek lieten. Leraren die stopten mij te steunen en of helpen. Goede kennissen die zijn overleden of waar ik gewoonweg het contact mee ben verloren. Zelfs mijn lievelingsleraar is overleden Waarom moet mij dat nou gebeuren, keer op keer. Elk jaar raak ik wel iemand kwijt
En nu ben ik dus heel vaak bang dat me het weer overkomt.
Wat kan ik hier aan doen? Ik heb echt geen idee.

[shania]

Ik weet eerlijk gezegd ook niet goed wat je er tegen kunt doen maar ik zal er eens goed over nadenken. Ik weet dat je hier niet veel aan hebt maar sterkte!
Liefs Shania

[Marit_temp]

Ik weet precies wat je bedoeld...helaas weet ik niet wat je er aan kunt doen, anders had ik er zelf ook niet zo'n alst van... Tis heel erg klote...sterkte iig.

[Black Sugar]

even up.

[Illusive Mask]

Black Sugar schreef:
En nu ben ik dus heel vaak bang dat me het weer overkomt. Wat kan ik hier aan doen? Ik heb echt geen idee.

Herkenning is een stap in de goede richting. Je schijnt zelf al te beseffen dat die verlatingsangst voortkomt uit het gegeven dat je in het leven al veel mensen kwijt bent geraakt.

Ervan uitgaande dat je dit al beseft, kan ik mij voorstellen dat jij ook zelf tracht te relativeren, zo van: "ik hoef niet ZO bang te zijn, het is heus niet zo dat er nu gelijk iets ergs gaat gebeuren of gebeurd is", maar dat het vaak wel zo voelt (je gevoel is dan in conflict met je verstand). Juist?

Ik denk dat het enigste wat dan waarschijnlijk effectief helpt, is vertrouwen gebaseerd op goede ervaring... de ervaring dat je volgend jaar hopelijk een keer niemand kwijt raakt, de ervaring dat het ook goed kan gaan...

Hou je taai

[Black Sugar]

Illusive Mask schreef:
Herkenning is een stap in de goede richting. Je schijnt zelf al te beseffen dat die verlatingsangst voortkomt uit het gegeven dat je in het leven al veel mensen kwijt bent geraakt.

Ervan uitgaande dat je dit al beseft, kan ik mij voorstellen dat jij ook zelf tracht te relativeren, zo van: "ik hoef niet ZO bang te zijn, het is heus niet zo dat er nu gelijk iets ergs gaat gebeuren of gebeurd is", maar dat het vaak wel zo voelt (je gevoel is dan in conflict met je verstand). Juist?

Ik denk dat het enigste wat dan waarschijnlijk effectief helpt, is vertrouwen gebaseerd op goede ervaring... de ervaring dat je volgend jaar hopelijk een keer niemand kwijt raakt, de ervaring dat het ook goed kan gaan...

Hou je taai

Ik hoop het.
In ieder geval bedankt. (ook de andere mensjes die hebben gereageerd)