Meer kansen - PLICHT om er iets mee te doen... anders onwaardige luilak/parasiet...

[John Sickbock]

Overal in deze wereld zijn trieste verhalen, van mensen met trieste ervaringen, die ze hun hele leven soms achterna blijven zitten. Je vindt ze op dit forum, maar ook bij vrienden/kennissen, in bladen, van horen zeggen... je komt ze op heel veel manieren tegen. Ze zijn er iig, of je ze nu tegenkomt of niet.

Ik heb niet zo'n verleden. Geen enkele traumatische ervaring oid. Dat levert mij vaak het vervelende gevoel op dat ik daarom een of andere plicht heb iets te presteren, iets te doen... iets extra, omdat ik hierdoor meer mogelijkheden heb dan vele anderen. Niet alleen hierdoor trouwens, ook door verdere omstandigheden heb ik zeer veel mogelijkheden en weinig beperkingen. Ik heb dus het gevoel dat ik daarom meer moet doen dan mensen die dat allemaal minder hebben. Of iig dat het verkeerd zou zijn als ik daar niet iets heel belangrijks, heel groots, heel goeds of zoiets, mee zou doen. Niet dat ik een of ander id heb wat ik dan wel zou moeten doen, maar toch, het gevoel dat ik iets moet doen, iets extra's, dat is er wel. Dat ik anders alleen maar een parasiet of luilak ofzo zou zijn: zoveel kansen, en dan nog niet iets mee gedaan? Dat is verkeerd... Kijk eens naar anderen, die een stuk minder kansen hebben, en wat die nog allemaal doen!


Herkennen jullie dit? Wat vinden jullie ervan? Alle commentaar is welkom! Alvast bedankt!
Tijmen

[Marc S]

Ik herken het wel. Mensen vertellen mij weleens wat voor een simpel leventje ik eigenlijk heb. Materialistisch gezien is alles geregeld. In dat opzicht heeft mijn pa altijd het beste met mij voor gehad.

Bijvoorbeeld:

• Ik heb werk waarvoor ik een redelijk zakgeld krijg (1200 gulden per maand).
• Gratis auto van de zaak en de kans gehad mijn rijbewijs te doen natuurlijk.
• Thuis hoef ik niets af te geven.
• Na enig aandringen van hem en mijn moeder kreeg ik mezelf toch zo ver een opleiding te volgen tot HBO Software Engineer, zelfs nadat ik overduidelijk weinig aan mijn voorgaande school deed en hun deels zelfs belazerde (ik deed me vaak 'dommer' voor dan ik eigenlijk ben onder andere)...
• Zelfs mijn misstappen en soms onvoorspelbaar schagerijnige buien worden mij vergeven. Vooral 2 jaar geleden had ik wel eens de neiging voluit te schelden op van alles en werd soms ook ontiegelijk apatisch tegenover iedereen... en toch zit ik nog hier op mijn werk, wordt mijn eten voor mij gemaakt, enz...

Ik heb diverse voordelen tegenover anderen. Alles is voor mij geregeld en dom ben ik ook niet. Des te erger is het als ik weer alles in een rotbui neerhaal en iedereen de schuld geef van mijn slechte gevoel

Want zo is het echt. Ik ben bij verre niet zo zielig en onschuldig als ik vaak leek op dit forum, maar ben zelf de oorzaak van mijn problemen.

Dat is waar ik na een jaar van puzzelen en over mezelf nadenken achter ben gekomen. Dus ja, ik herken het. Als ik mezelf beter onder controle zou hebben, kan ik van alles bereiken, maar ik onderneem nauwelijks iets :/