Vrijheid? En binnen een relatie?

Hoi allen,

Net kreeg ik een mailtje van een vriendin. In het kort kwam het erop neer dat ze vond dat ik niks meer zonder mijn vriend kon doen en daar was ze behoorlijk boos over. Ik weet het wel, ik weet heel goed dat ik behoorlijk 'vastzit' aan mijn vriend. Alleen...

Nou goed, de situatie is zo. Ik heb sinds 3 jaar een vriend, vanaf mijn 13e dus. Hij is 3 jaar ouder dan mij en studeert nu. Ik zit in 5vwo en heb al moeite om mijn aandacht tussen mijn school en hem te verdelen. Om dan ook nog eens aandacht aan mijn vrienden (ik heb er trouwens maar twee) te besteden, wordt me echt teveel.
Daar komt nog bij dat ik dus een leven heb dat min of meer alleen uit mijn vriend bestaat. Ik vind het niet erg, alleen mijn omgeving ergert zich er vreselijk aan en vooral mijn vrienden. Alleen heb ik geen flauw idee hoe ik dit moet veranderen... Ik weet ook niet waarom ik dit opschrijf, maar ik moet toch wat?

Iemand gedachten hierover? Vind je het normaal dat je vrijheid beknopt wordt in zo'n lange relatie? Hoort het niet zo?

[Dotcom]

Is erg vervelend voor je vriendinnen maar ik denk dat zij hetzelfde zouden doen.

Dotcom schreef:
Is erg vervelend voor je vriendinnen maar ik denk dat zij hetzelfde zouden doen.

Probleem is dat zij het nog niet hebben meegemaakt. De een heeft nog nooit echt een lange relatie gehad en de ander houdt het bij een maand of 8 ook wel voor gezien... Dat maakt het ook zo moeilijk, niemand begrijpt me, hoe cliché het ook klinkt!

[cha0s]

Dotcom schreef:
Is erg vervelend voor je vriendinnen maar ik denk dat zij hetzelfde zouden doen.

denk 't niet.
vind dat je ook dingen zonder je vriend/vriendin moet kunnen doen...

[Elisaaa]

imo is het heel fout om je alleen op je vriend te richten. Heb het zelf ook meegemaakt met vriendinnen die me lieten stikken toen ze een vriend kregen, en daarna met hangende pootjes terug kwamen als het uit ging.
Je weet nooit of en hoe een relatie zal eindigen, maar je vriendinnen zullen er altijd voor je zijn. Ik zou als ik jou was maar s wat meer aandacht besteden aan die vrienden van je, zeker aangezien het er maar 2 zijn. Bedenk je wat er gebeurt als je die laat stikken en he tgaat uit met je vriend. En je moet echt niet zo naief zijn om te denken dat het op deze leeftijd altijd aan zal blijven als je al 3 jaar bij elkaar bent. Je studeer-tijd moet zelfs nog komen, en dan zal je relatie ZEKER op de proef worden gesteld. Kortom, neem de kritiek van je vriendin serieus. Ik vind het knap van haar dat ze je er op heeft durven aanspreken. Das een teken dat ze je waarschijnlijk niet kwijt wil als vriendin. Ik vind dat er van jouw kant dan ook wel wat meer moeite mag komen. Desnoods licht je je vriend hierover in. Maar heeft hij ook zo weinig vrienden en doet ie altijd alleen leuke dingen met jou?

Probleem is dat zij het nog niet hebben meegemaakt. De een heeft nog nooit echt een lange relatie gehad en de ander houdt het bij een maand of 8 ook wel voor gezien ...

8 maanden is imo best lang, dus ze zulken echt wel een indruk hebben van hoe een relatie "werkt".

Kortom (want het wordt een lang verhaal zo) gun elkaar wat meer vrijheid. In de meeste relaties werkt dat vaak alleen maar positief. Het is helemaal geen ramp als je een keer wat leuks gaat doen met je vriendinnen ipv met je vriend. Ik doe dat ook zo vaak en mijn vriend vindt het prima (hij doet hetzelfde). Het lijkt me verschrikkelijk om zo gebonden te zijn.
Hopelijk kun je hier wat mee.
Succes,
Liefs, Elisa

Elisaaa schreef:
Maar heeft hij ook zo weinig vrienden en doet ie altijd alleen leuke dingen met jou?

Hij heeft vrienden, maar 2 uur hiervandaan met de trein... dus dat wordt 'm niet.
En trouwens, ik vind het ook niet erg ofzo, het zijn mijn vriendinnen die het erg vinden!

[Elisaaa]

ja dat kan ik me goed voorstellen. En jou doet het niets?? Dat vind ik dan wel vreemd. Je denkt er nooit over na wat er zou gebeuren met je als het uitgaat.. als je dan niemand meer hebt???
Hmmmm... apart

[Kinshi]

boven mij is door Elisaa het belangrijkste al gezegd...
Maar ik zou als ik jou was toch wel iets meer aandacht aan mijn vriendinnen geven, zelfs al bel je ze maar op hè. Dan weten ze ten minste dat jij hen ook niet vergeten bent. En een filmpje kijken bij iemand thuis kost toch ook niet zo heel veel tijd?! Nouja suc6 ermee!!

[Pinkish Dress]

Je moet elkaar een beetje vrijlaten. Het is heel leuk om samen veel te delen. Maar het is wel jou leven. En ook zonder hem, moet jij gewoon normaal kunnen functioneren.

Ik ben in 1 relatie heel erg afhankelijk geweest. Ik zag mijn vriendje ook als mn beste vriend. Opzich niks verkeerd. Maar toen ging het uit. En toen leek het wel of de vloer onder mijn voeten vandaan viel. Ik wist niet meer wat te doen. Wilde niks meer doen.
Dat gevoel wil ik niet weer.

Ik heb nu mijn eigen leven opgebouwd. En een vriendje. En dat gaat me goed af.

[Angeles]

Ik weet ook niet zo goed wat ik hierop moet antwoorden. Ik vind het heel erg gezond en normaal om dingen met je vriendinnen te blijven doen, maar uit je eerste bericht krijg ik nogal de indruk dat je zelf totaal geen zin hebt om iets met vriendinnen te doen. Met tegenzin met je vriendinnen afspreken werkt ook niet lekker, dus ga eens bij jezelf te rade waarom je geen behoefte aan hun gezelschap hebt. Klikt het nog wel goed? Vind je de dingen die zij doen misschien niet leuk? Ben je soms bang dat je vriend het uitmaakt als jij niet bij hem bent? Probeer eerst eens te achterhalen waarom je niet meer met ze wil afspreken buiten schooltijd.

Het komt wel vaker voor dat meisjes met een vriend een tijdje minder aandacht hebben voor hun vriendinnen, maar vaak heeft dat toch te maken met een verliefdheidsroes. Na drie jaar sta je meestal wel weer aardig met je twee benen op de grond en moet er toch een andere oorzaak zijn. Ik denk dat het wel goed is om daar voor jezelf uit te komen.

[miro]

Ik vind t normaal dat je iets minder aandacht hebt voor je vrienden als je een vriend hebt. Maar je moet je vrienden nooit laten vallen!! Ik neem aan dat je vrienden ook belangrijk zijn en dat moet je ze ook laten merken. Want straks kun je niet meer bij hen terecht.

Ik zelf ga ook gewoon stappen met vriendinnen enzo, en ja ik zie ze minder, door mijn vriend maar ik zal ze nooit laten vallen. We zien elkaar minstens 1 keer per week en we bellen.

[Elisaaa]

ja dat lijkt me de "ideale" situatie. Natuurlijk zal je vriendje meer aandacht krijgen, en wordt daarmee automatisch de aandacht voor je vriendinnen wat minder. Maar een lager pitje betekent niet dat je het contact moet verwaarlozen. Interesse tonen door te bellen te mailen of te sms-en kost toch niet zo veel tijd en moeite? En spreek gewoon zo af en toe s af om wat gezelligs te doen. Desnoods ga je een keer double-daten.

[Mmmmm]

Je kunt toch ook aan je vrienden voorstellen dat zij ook wat vrienden meenemen als jullie uitgaan bijv.?
Heeft je vriend iemand om mee te praten, en hoef jij niet te kiezen wie je aandacht krijgt.

Ik vind 't zielig op dezelfde manier als ik het zielig vind voor vrouwen met een burqa. Ze beseffen het zelf niet, denken zelfs dat ze er bewust en graag voor kiezen, maar de facto ontzeggen ze zichzelf een hele hoop leuke dingen.

[elledc]

Ikzelf nam het mijn beste vriendin ook zeer kwalijk toen ze een vriend kreeg en de aandacht meer naar hem ging. Maar uiteindelijk gebeurde hetzelfde met mij. Ik leerde een jongen kennen, alle aandacht kwam van hem en wederzijds en ik had niemand meer 'nodig'. Zo is het nu nog steeds, en enkele vrienden nemen het me ook kwalijk maar wat ik antwoord is dat iedereen verandert. Ik voel me goed met mijn vriend en vrienden van buitenaf hoef ik (minder), zo is het toch net bij jou? Je moet je niet verplicht voelen er steeds te zijn voor je vriendinnen, liefde is namelijk zoveel intenser en als je een relatie hebt die goed zit en standhoudt dan zul je merken dat je geen vrienden meer nodig hebt of althans dat het minder belangrijk is (zo ervaar ik het en het is prima).

[feline]

Zonde dat je je hele leven van je vriend af laat hangen. Persoonlijk vind ik 't altijd een beetje mutsig wanneer een meisje niks meer zonder vriendlief kan doen. Als het uitgaat, zou het betekenen dat je nergens meer bent dus. Bovendien hebben je vrienden al aangegeven dat ze het niet fijn vinden op deze manier. Ik zou dus gewoon maar snel iets aan deze situatie doen. Anders heb je de kans dat je vrienden het voor gezien hebben, en jij met je man achter de geraniumpjes blijft zitten.

Hoe je het moet veranderen ? Niet 24-7 aan je vriend hangen. Als je de telefoon oppakt niet automatisch je vriends nummer intoetsen maar een keer je vrienden opbellen om iets leuks af te spreken. Een keer met je vrienden apart iets gaan drinken/winkelen/filmpje pakken/lui avondje voor de bank, zonder dat je vriendje ook langs moet komen. 't gaat fout worden wanneer mensen als ze je naam standaard in een adem met die van je vriend noemen. Dat het een soort siamese tweeling wordt, die los van elkaar ook niet naar feestjes of verjaardagen gaat.

Zelf zou ik absoluut kotsmisselijk worden van zo'n relatie. Mijn vriendje moet me los kunnen laten. Niet gaan piepen als ik een keertje een paar dagen geen tijd voor hem heb. Vrijheid in een relatie is voor mij dus heel belangrijk.

nare man schreef:
Ik vind 't zielig op dezelfde manier als ik het zielig vind voor vrouwen met een burqa. Ze beseffen het zelf niet, denken zelfs dat ze er bewust en graag voor kiezen, maar de facto ontzeggen ze zichzelf een hele hoop leuke dingen.

Ik had deze reply wel verwacht. Zeker van jou. En ik weet wel dat jij de wereldwijze student bent, maar je weet weinig meer van mijn situatie af dan dat ik je hier vertel. Ik ben heel gelukkig. Ik ben niet blind, dat is er na drie jaar wel af. Ik probeer ook meer voor mezelf te kiezen maar dat is best moeilijk. Desondanks is het niet zo dat ik tegen wil en dank 24/7 bij mijn vriend ben, ik vind het niet erg. Maar ik heb meer tijd nodig: ik heb namelijk ook nog school.

Ik heb mijn beide vriendinnen een mailtje gestuurd met uitleg, en ze hebben besloten dat we eens wat met ons drieën gaan doen. Ik ben zelf al wat aan het bedenken, maar ik weet nog niet wat... Ach, het komt wel goed geloof ik, maar is er nou echt NIEMAND die het begrijpt? Is iedereen hier echt zó onafhankelijk als ze zeggen dat ze zijn? Ik geloof het niet.

utopia5 schreef:
Ik voel me goed met mijn vriend en vrienden van buitenaf hoef ik (minder), zo is het toch net bij jou? Je moet je niet verplicht voelen er steeds te zijn voor je vriendinnen, liefde is namelijk zoveel intenser en als je een relatie hebt die goed zit en standhoudt dan zul je merken dat je geen vrienden meer nodig hebt of althans dat het minder belangrijk is (zo ervaar ik het en het is prima).

*Diepe zucht.*

Je verwoordt het heel goed. Zo is het.



(ik had deze reply bij mn vorige stukje dus nog niet gelezen...)