Ik weet de laatste zin niet goed te vertalen, omdat ik ook geen Duits woordenboek heb, maar ik neem aan dat het iets te maken heeft met 'Totdat je in de stroom verdrinkt'. Maar je moet het even goed nakijken.
Het boek heb ik nooit gelezen, dus ik ga nu los vanuit het motto werken. In de eerste twee zinnen krijgen we een beeld van de tijd als een leeg perkament voorgesteld. Ik denk dat we dit wel mogen zien als een metafoor voor het leven. Leeg bij het begin.
Zeker als we lezen dat iedereen met zijn rode bloed (symbool voor leven (leiden?)) daarop 'schrijft', en zo in overdrachtelijke zin zijn 'levensverhaal' doet.
De dood wordt dan voorgesteld als verdrinken in het geschrijf van/over je eigen leven, wat mij er toch meer aan doet denken dat het rode schrijven meer dan leven alleen is, maar eerder een lijdzaam leven. Bloed vloeit bij wonden, en dit figuurlijke bloed vloeit bij mentale wonden; verdriet.
Maar, ik heb het boek niet gelezen en weet de laatste zin niet te vertelen.
LUH-3417
|