Mijn ouders slaan mij maar denken nu dat IK daar hulp voor nodig heb.

[mylentje]

Een paar weken geleden kwam mijn leraar naarr me toe en vroeg hoe ik aan de blauwe plek op mn arm kwam. Ik had dat weekend echt heel erg met mn broertje gevochten en hij had me een paar keer in mn arm gebeten. Dit vertelde ik, maar de volgende dag kwam die leraar er op terug.
Hij geloofde het niet. Vooral niet na wat er vorige jaar was gebeurt, toen heb ik heel erg ruzie gehad met mn ouders en kreeg ik kamer arrest voor 1 maand, dit is na 2 dagen overgezet in huisarrest. Ik ben toen ook flink geslagen en geschopt.
Nadat hij flink bleef doorvragen begon ik te huilen, en vertelde dat ik ook wel door mn ouders geslagen word als we heeel erge ruzie hebben. Er is wel altijd een rede voor, bv als ik een opmerking maak die volgens hun niet door de beugel kan. Of dat ik niet de zelfde mening deel als hun over stelen bv... En dan steel ik zelf nog niet eens.
Die leraar wilde me een paar dagen later weer zien. Ik moes thet toen precies vertellen hoe het allemaal ging, dit heb ik gedaan, maar bij de volgende ontmoeting waren er behoorlijke misvattingen, alleen mn vader zou slaan, mn moeder zou zeggen dat he tmn eigen schuld was en er niets aan doen. Ik heb dit toen recht gezet, en metteen verteld dat he tniet vaak voor komt dat ze me slaan, maar als het voorkomt dat het dan echt extreem is.
Ik ben met die leraar naar de schoolarst geweest en deze zou bij de therapeute van mn broertje informeren hoe mn ouders erop zouden kunnen reageren als ze het voor zou leggen.
In die zelfde week heb ik weer heeel erg ruzie gehad, zonder slaan welliswaar, maa rik heb ze verteld dat ik met iemand had gesproken en dat ik wilde dat er wat zou veranderen. Ze schrokken heel erg maar ze wilde wel meewerken als er gesprekken met hun zouden moeten komen.
De volgende dag ben ik niet naar school gegaan en 's avonds belde die leraar op, hij kreeg mn moeder aan de telefoon en ze vertelde dat ik had verteld had wat er speelde. Ik ging toen boodschappen doen en heb verder niets meer gehoord van dat gesprek, maar de volgende dag zei die leraar dat mn ouders MIJ wel wilde steunen in MIJN problemen. En daar aat het dus mis. Tuurlijk gaan dr van mijn kant ook allerlei dingen fout, maar ZIJ slaan MIJ!!! Dus ze zullen evengoed hulp nodig hebben.
En wat het mooiste is, is dat mn moeder het aan mn oom verteld heeft en da tik van hem ook nog een halve preek kreeg da tze het wel goed probeerde te doen en dat hij het ook wel kon begrijpen dat IK het soms ook niet meer wist...
Zo word het toch allemaal weer mijn probleem, en dat zit me er dwars... Wat kan ik doen dat niet zometteen het hele gezin en de familie denkt da tik onwijze problemen heb... En hoe maak ik mn ouders duidelijk dat het probleem niet alleen bij mij ligt???

[Miracle]

mylentje schreef:
En hoe maak ik mn ouders duidelijk dat het probleem niet alleen bij mij ligt???

misschien door met diegene van school te praten?
Dit is wel een heel moeilijk iets eigenlijk, want wij kunnen hier niet beoordelen waarom zij denken dat het aan jou ligt. Misschien hebben ze daar wel een goede reden voor. dus ik zou als ik jou was met die leraar van school gaan praten, misschien kan hij/zij jou uitleggen waarom ze dat denken, en waarom ze denken dat JIJ in therapie moet. Ook kun jij diegene weer uitleggen waarom jij vindt dat zij ook in behandeling moeten e.d.

Hmz, ik weer verder ook niet hoe ik je kan helpen, maar ik zou dus maar weer naar die leraar toe stappen, om hem alles uit te laten leggen. Ik wens je heel veel succes, en hoop dat het allemaal goed afloopt

Kus
Dreen

[*~vlokje~*]

Ik denk dat het niet zo zeer is dat OF jij OF je ouders hulp nodig hebben.
Ik denk dat het eerder zo is dat jullie dat allebei nodig hebben.
Jij om met je ervaringen enzo om te leren gaan, zo dat dit niet je hele leven blijft achtervolgen.
Je ouders omdat het natuurlijk echt niet door de beugel kan wat zij doen.

*~vlokje~* schreef:
Ik denk dat het niet zo zeer is dat OF jij OF je ouders hulp nodig hebben.
Ik denk dat het eerder zo is dat jullie dat allebei nodig hebben.
Jij om met je ervaringen enzo om te leren gaan, zo dat dit niet je hele leven blijft achtervolgen.
Je ouders omdat het natuurlijk echt niet door de beugel kan wat zij doen.

Hier sluit ik me eigenlijk bij aan. Het slaan heeft natuurlijk gevolgen voor jou, en jij bent degene die er slachtoffer van is.. Misschien bedoelt men dus gewoon dat jij hulp nodig hebt om het gebeurde een plek te geven en ermee om te leren gaan en dergelijke.

Het is echter natuurlijk wel zo dat het niet weer voor moet komen dat je ouders jou slaan, en dus hebben zij hulp nodig om te zorgen dat zij hun woede en dergelijke niet op jou gaan uitleven.

Ik denk dat je het beste nog weer kunt gaan praten en proberen uit te leggen hoe jij je nu voelt en dat je denkt dat je ouders ook hulp nodig hebben. Misschien kun je weer met die leraar gaan praten of met de schoolarts. Je moet de mensen duidelijk maken wat jij vind, het gaat hier immers wel om jou in de zin dat jij het slachtoffer bent.

Sterkte!

[wicce]

ik denk dat het verstandig is als je met een hulp instantie gaat praten want dit kan echt niet. Van wat ik nu hoor is het niet jou schuld.. maar ik weet natuurlijk niet het hele verhaal en dat weet vrijwel niemand. Om een oplossing voor dit probleem te vinden moet je eigelijk iemand hebben die allebei de partijen aanhoort en op basis daarvan hulp aanbied.

Bureau jeugdzorg is zo een soort instelling en ik denk dat het verstandig is als je ze eens een keertje belt. Ik weet niet precies hoe dat in zen werk zal gaan maar dat weten zij zeker weten wel. Ik denk dat zij goed in staat zijn om dit probleem helder te krijgen en niet op een manier dat jij alleen de schuld hiervan krijgt. Het is zeker jou schuld niet namelijk, want slaan op die manier is nooit goed.

daarom raad ik je aan hier eens naartoe te bellen:

Bureau Jeugdzorg: 020-6993399

*weet nix zinnigs te zeggen*
maar ik wou toch ff sterkte zeggen!
hang in there!

Mijn ouders slaan mij maar denken nu dat IK daar hulp voor nodig heb.

Dat denk ik ook. Van de politie wel te verstaan.

[Rufus]

maar je weet wel waarom je ouders denken dat jij hulp nodig hebt?
En als je dat weet kan jij er dan inkomen wat ze zeggen?

slaan is nooit cool en mag niet... !!!

er is geen reden voor.

[Yamyam]

Ik ken het, ik was elke keer diep verontwaardigd omdat ik telkens het gevoel had dat ze mij de schuld gaven (en soms deden ze dat ook), en ze er altijd maar op hamerden dat ik hulp nodig had en ik het huis uit moest etc en zij blijkbaar niet.
Maar ik weet niet wat r aan te doen, behalve de relatie verbeteren en de goede kant op sturen.
Er kwam een enorm verschil toen ik zei dat ik van ze hield, of een bloemetje kwam brengen ofzo, maar het was heel moeilijk want hun gevoelens zaten ook op slot.

[Miracle]

*bedacht zich ineens* oudere mensen veranderen minder snel... dus misschien dat ze het daarom niet willen. Ze denken dat jij nog kunt veranderen. Maar zelf willen ze er niet meer aan beginnen

[saartjeh]

Ik denk dat je ouders voor hun verantwoordelijkheid weglopen. Het is altijd makkelijk om een ander de schuld te geven. Toen ik het erste stuk las vond ik het al goed dat je ouders de zo toegeven, maar als ze dan de boel omdraaien. Ik denk dat de "schuld" niet bij één van beiden ligt, maar jullie moeten er bijden wat aan doen denk ik. Toch is het absoluut niet jouw schuld, maar wel jouw probleem, want jij hebt er last van. Of het nou juist projectie is of omdraaien of allebij of een combinatie van beiden, dat weet ik niet precies, maar wat zij doen hoort in ieder geval niet. Ergens snap ik het wel dat ze voor hun verantwoordelijkheid weglopen, het is natuurlijk wel moeilijk om toe te geven dat ze een probleem hebben. Tuurlijk is opvoeden niet makkelijk en daar mogen ze dan ook best een beetje hulp bij hebben. Tuurlijk zal jij ook wel es wat doen, maar als t om meningen gaat hoef jij je niet aan te passen, of het nou om stelen gaat of om iets anders. Het gaat er ook niet om WAT je doet, maar als ouders gaan slaan betekend dat meestal dat ze het niet meer aan kunnen. ZIJ moeten dus leren om dat op een andere manier op te lossen en ze moeten denk ik ook leren dat jij niet eigendom/onderdeel/bezit van hun bent, ze moeten niet van jou verwachten dat jij dezelfde mening hebt denk ik. Ik zou zelf niet goed weten wat je hier aan moet doen, maar 1 ding is zeker dát jij/je ouders er iets aan moeten doen. Ik wil nog ff zeggen dat ik het heel knap vind dat je het aan die leraar hebt verteld (dat zou ik nooit durven).

[saartjeh]

nare man schreef:
Dat denk ik ook. Van de politie wel te verstaan.

Die vind ik heel goed Helemaal mee eens