10-04-2003, 13:24
|
|
|
heej,
gistere toen ik samen met mijn moeder bij de neuroloog was (voor mij) toen flapte hij eruit dat ik last heb met eten en dat ik automutileer en dat hij zich zorgen om me maakt mijn moeder wist wel dat ik bij een psycholoog loop omdat ik depressief ben maar dat wat de neuroloog zei wist ze dus niet, ik wilde echt niet dat ze dat te weten zou komen omdat ik wist hoeveel pijn het haar zou doen toen we weg waren kwamen natuurlijk alle vragen/opmerkingen ze was verdrietig maar ook heel kwaad ze begon meteen allemaal van ga maar van school af en ga maar naar het mbo of ga voor intake bij de viersprong en laat je opnemen, ik heb die dingen uit haar hoofd weten te praten (hoop ik) maar ik moest wel meteen naar de psychiater bellen (mijn psycholoog had me voor een second oppinion naar een psychiater doorgestuurd, maar dat wilde ik niet dus had niet gebeld) eigenlijk wil ik het nog steeds niet maar voor mijn moeder doe ik alles, morgen is de eerste afspraak al ik weet niet hoe ik met alles om moet gaan, wat kan ik tegen mijn moeder zeggen ze wil alles weten maar dat wil ik gewoon niet, ik wil niet dat ze weet wat ik denk en hoelang ik al snij etc het liefste ontwijk ik haar, maar ja dat gaat niet... van het weekend of volgend weekend (op mijn verjaardag) komen mijn zussen thuis en de familie komt, wat moet ik tegen ze zeggen? ik wil gewoon een normaal leven leiden waarom lukt dat niet het was van mij het was mij geheim ik kan nog beter met liegen leven dan met de waarheid... liefs me
__________________
since you've been gone
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
10-04-2003, 13:30
|
|
Verwijderd
|
als je niet wil dat ze er iets van weten moet je nix zeggen....
en anders zou je t er over kunnen hebben met je moeder ofzo.. *nutteloze post* sorry
|
|
10-04-2003, 13:47
|
||||
|
Citaat:
Citaat:
Je zou haar kunnen proberen uit te leggen waarom je het moeilijk vind om er met haar over te praten. Daar zal vast een reden voor zijn (bang om haar verdriet te doen kan ik afleiden uit je verhaal). Hopenlijk kan ze dan respecteren dat jij niet alles met haar deelt. Citaat:
Dikke knuf en sterkte!
__________________
~~Ik hoef jou niets uit te leggen, het ligt hier open tussenin. En ik maak een laatste buiging, voor altijd~~
|
|||
|
10-04-2003, 13:49
|
||
|
Citaat:
Je gaat dus voor je moeder praten met een psychiater? Dat is denk ik al fout maar goed...Je kan alleen goed geholpen worden als je het zelf WIL, tenminste dat denk ik... Ik heb mn problemen lang opgekropt en ben pas gaan praten toen ik het ook echt wou...Dat helpt beter denk ik dan dat je het voor een ander doet, ookal wil je alles doen voor die persoon, omdat je van diegene houdt... Heb je niet tegen die neuroloog gezegd dat je niet wou dat je moeder het te weten kwam? Of hebben die mensen geen beroepsgeheim? Omdat je veel om je moeder geeft zal ik haar zo veel mogelijk vertellen als je kunt...Gewoon hoe je denkt en wat je voelt... Als je niet wil dat je familie het weet hoef je ze idd niks te zeggen...Je hebt er recht op dat je ook dingen voor jezelf houd... Als je het wel kwijt wil zou ik niet weten hoe je moet beginnen... Misschien kun je er alleen iets over zeggen als ze er naar vragen... Succes met het gesprek als je wel gaat en sterkte ermee
__________________
And I'll be holding your hand 'cause it's never too late!
|
|
|
10-04-2003, 13:52
|
|
|
misschien is het juist wel beter dat ze het nu weet, alhoewel ik het me wel kan voorstellen hoe het voelt dat de persoon waarvoor je het geheim het meest achterhield het nu weet oid
 ...je moeder is wel je moeder en jij bent haar kind, je moeder zal nu met allerlei vragen zitten en op die vragen wil ze natuurlijk zo snel mogelijk een duidelijk antwoord... ik denk toch dat de beste oplossing is dat je met haar rond de tafel moet gaan zitten en alles er uit moet gooien, dat zal niet makkelijk zijn, zeker niet omdat je zeg maar gewend bent dat geheim voor haar achter te houden ( voor hoelang?! )... iig veel suc6, je kan iig mailen...
|
|
|
10-04-2003, 13:54
|
|
|
|
En ik moet me geen zorgen om je maken? Je weet dat ik dit lees...
enne, ja mag nog wel bellen hoor, hoef je t niet meer via arnold door te geven...... Kom op lieverd, het belangrijkste nu is dat het weer beter gaat met je. en al moet je daarvoor vaak in terapie ofzo.....heb het ervoor over.........voor jezelf, en voor je mama.  Kweenie wat ik moet zeggen, sorry
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
11-04-2003, 19:02
|
|
|
|
thx allemaal voor jullie reacties
ik heb vandaag mijn eerste gesprek met de psychiater gehad en het was, tja heel moeilijk hij vraagt nog veel erger door dan mijn psycholoog... kheb gewoon mijn moeder een beetje verteld hoe het gesprek was gegaan en wat hij zei maar heb zeker niet niet tot in de details verteld maar ik geloof dat ze wel redelijk tevreden is als ik uit mezelf het 1 en ander vertel, de sfeer is nog vaag en wel moeilijk maar ik probeer zo normaal mogelijk te doen net zoals ik daarvoor deed en het lukt wel ik snap nu ook wel wat beter de reactie van mijn moeder en dat maakt het wel wat makkelijker ik heb ook heel veel gepraat de afgelopen 3 dagen en dat helpt ook, het ergste liegen is voorbij en toch ben ik daar wel blij mee, het geeft me hoop dat alles weer normaal kan worden, al heb ik nog een lange weg te gaan thx voor jullie hulp *kuffel*
__________________
since you've been gone
|
|
15-04-2003, 21:59
|
||
|
|
Citaat:
__________________
And I'll be holding your hand 'cause it's never too late!
|
|
|
16-04-2003, 16:33
|
||
|
|
Citaat:
kheb wel een paar zware dagen gehad gewoon klote gevoeld terwijl ik niet echt weet waarom, maar probeer daar zo weinig mogelijjk bij stil te staan zie ook op tegen mijn verjaardag vrijdag (is dat raar dat ik daar geen zin in heb?) naar tis lekker weer (wel moeilijk alles te verbergen) en iedereen is vrolijk en dat neem je ook wel over, dus te klagen heb ik niet *kuffel*
__________________
since you've been gone
|
|
|
16-04-2003, 17:46
|
|
Verwijderd
|
Wat ik eigenlijk niet snap is waarom je niet met je moeder wil praten over die dingen en waarom zij alles niet mag weten? Ik snap dat je haar geen pijn wil doen, maar soms is dat nu eenmaal onvermijdelijk en is het uiteindelijk een stuk minder pijnlijk om gewoon iemands steun en liefde te ervaren met alle negatieve kanten die daar aan vast zitten erbij..
Je kunt niet al je gevoelens eeeuwig verbergen, daar ga je zelf aan onderdoor, dus waarom niet gewoon open zijn en er met haar over praten? Ze kan je niet dwingen tot een intake ergens en dergelijke, je hebt zelf het laatste woord (als jij geen hulp wil ontvangen dan heeft het ook geen zin die jou te geven)..
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Liefde & Relatie |
Hij weet het nie, wat moet ik ermee? scholier8 | 8 | 31-05-2011 12:08 | |
| Liefde & Relatie |
Ik ben zo in war... wat moet ik nu ?? imyours | 32 | 04-01-2006 19:25 | |
| Psychologie |
hoe moet het verder? black~light | 16 | 03-07-2003 12:46 | |
| Psychologie |
Dit is zo vreemd...hoe moet ik ermee omgaan? Yab-Yum | 2 | 09-05-2003 11:22 | |
| Psychologie |
Hoe maak ik weer contact met mn zus..? Quiana | 11 | 04-11-2002 19:47 | |
| Psychologie |
hoe moet ik nou verder...? ben het ff kwijt denk ik... Miracle | 11 | 03-09-2002 18:56 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 10:02.
Adverteren