Wie moet nou eigenlijk wie opvoeden???

[SuperSanne]

Soms word ik helemaal gek van m'n ouders. Ze vinden het leuk om een "volwassen discussie" aan te gaan, dan gaan ze er helemaal goed voor zitten, zetten een pokerface op, en bedenken met in elkaar gevouwde handen welke strategie ze zullen gebruiken, alsof praten met mij een soort van Zeeslag is.

Mijn definitie van een Volwassen Gesprek is echter argumenten uitwisselen, compromissen maken, elkaar laten uitpraten en, als je iets verkeerds doet, je exuses maken. Daar is niets mis mee, toch??? Helaas ligt dit voor m'n ouders anders, ze willen namelijk best volwassen gesprekken voeren (want zoals ik al eerder zei, dat vinden ze zelfs leuk), zolang zij maar aan de "winnende" kant staan. Als ze een keer gelijk hebben vinden ze dat echt helemaal geweldig, en duurt het zeker een week of twee voor ze klaar zijn met triomfantelijk kijken en het uitstralen van Ouderlijk Gezag (dat we sinds mijn geboorte 17 jaar verder zijn en ik dus geen rompertjes meer draag schijnen ze niet door te hebben), maar als ze een keer ongelijk hebben, en ik dat ook nog eens kan bewijzen, dan breekt de hel los, en dan ben ik opeens de brutale puber die zich als een klein kind gedraagt en totaal geen respect heeft voor haar ouders.

Goeie God!!!!! Hoe moet ik me nou volwassen gedragen, als ze me behandelen als een kind van drie? het is hier soms net een peuterspeelzaal. Nou ja, ze behandelen me wel volwassen hoor, maar alleen als het hun uitkomt. Dan vraag ik bijvoorbeeld iets, dan geven ze andwoord, dan vraag ik iets over dat andwoord, dan geven ze daar weer andwoord op, dan merk ik op dat dat andwoord onmogenlijk kan kloppen, want..... en dan gaat het opeens van "ik hoef aan jou geen verantwoording af te leggen", "dram niet zo", en "je bent heel brutaal, weet je dat?". Nou sorry hoor, maar ik heb gelijk, dus dan ben ik opeens brutaal? een voorbeeld: m'n zusje en ik gingen naar boven, maar opeens begon de grote boze pa te schreeuwen dat we het licht achter onze kont uit moesten doen. Wij dachten dat hij het licht op de overloop bedoelde dus wij keken, maar het licht op de overloop was uit! Wij schreeuwde dus terug dat het licht helemaal niet brande! Hij zei helemaal niets, geen exuses, geen "sorry, mijn fout", niets. Een uutje later gngen we naar beneden om wat te drinken, en ik vroeg dus (beleefd!) aan hem of het soms zoveel gevraagd was om even je exuses te maken als je iemand vals beschuldigt. Toen begon hij opeens te tieren en te doen dat hij het licht op de gang bedoelde, en dat stond aan! Meneer vergat er echter bij te zeggen dat het ganglicht altijd aanstaat (we hebben maar een hel klein raampje in de voordeur), en dat hij dat eigenlijk een uur geleden had moeten zeggen toen wij zeiden dat het licht op de overloop uitwas, i.p.v. gewoon weg te lopen.

Het leukste vind ik nog wel de Psychologische Oorlogsvoering. dan krijg ik bijvoorbeeld iets van ze, of ik mag iets, en als ik dan een paar dagen later, in hun ogen, iets verkeerd doe (ik vraag bijvoorbeeld nog één keer of ze me niet meer als een kleuter willen behandelen, en dat elkaar laten uitpraten een eerste stap in de goede richting zou zijn, iets dat ik al vele malen heb geprobeerd maar ze steken nog liever hun hoofd in de magnetron dan dat ze naar me luisteren), dan gaat het meteen van "zie je nou wel? nou heb je gisteren/eergisteren/vorige week je zin gekregen en dan ga je weer raar doen". Als ik dan daarna, met trillende handen en op de rand van waanzin, ze rustig probeer uit te leggen dat ik me de afgelopen weken KEURIG heb gedragen (maar onthouden ze het als ik een keer in hun ogen iets goeds doe? nee hoor...) en dat ze met iets beters zullen moeten komen dan het opwekken van schuldgevoelens, om mij te breken, dan gaan ze stampen, schreeuwen, en in sporadische gevallen zelfs dreigen met "een pak voor je kont" (niet dat dat ze ooit zal lukken, dan moeten ze eerst wat sneller worden)

Een pak voor je kont! Goede god, ik ben 17!!!!! daar komt bij dat ik me voor mijn leeftijd voorbeeldig gedraag: ik rook niet, drink niet, ga niet uit, heb geen "foute vrienden", spijbel nooit, gebruik geen drugs, heb geen tattoos of piercings en ik ben ook niet zwanger. Of moet ik soms eerst al het voorgaande doen om te laten merken dat hun truckjes misschien bij een kind van 8 werken, maar niet bij mij???? Ten einde raad heb ik besloten om niet meer tegen ze te praten voor ze hun excuses hebben gemaakt. Ik houd zielsveel van m'n ouders, maar ik heb ook m'n grenzen. Ze zullen moeten accepteren dat als ze willen dat ik respect voor ze heb, ze eerst respect voor mij moeten hebben. Ik ben verdorie 17, en ik weiger om me nog één seconde langer als een klein kindt te laten behandelen. Ik zeg geen woord meer tegen ze, en als ze na een week nog geen actie hebben ondernomen weiger ik om nog te eten. het klinkt heel dramatisch, maar als dit nodig is om te laten zien dat ze me niet kunnen dwingen om overal maar braaf "ja" en "amen" op te zeggen, dan moet het blijkbaar maar. Zo hee...

P.S. Ik scheld nooit, dreig nooit, en schreeuw alleen om boven hun uit te komen, maar het zou heel goed kunnen dat ik binnenkrt van gedachte verander...

[FloatAZiggy]

Total Anarchy!

[Manuzhai]

Okay, tipje: ik heb nog de moeite genomen even je verhaal door te nemen, maar dit soort lappen tekst zijn hier niet .. normaal ofzo, en de meeste mensen zullen het niet lezen. Bovendien is dit meer een mededeling/vent/rant dan dat andere mensen er iets mee kunnen.

That said vind ik je ouders ook maar een beetje raar. Maarja, het zijn je ouders. Vrij weinig aan te doen, behalve zorgen dat je zo snel mogelijk het huis uit kan gaan. Dan wordt alles beter.

[elledc]

Misschien kun je er enkele alinea's van maken om het lezen mogelijk te maken?

[SuperSanne]

done!

Het is inderdaad trouwens een beeje mededelingachtig, maar i hoopte eigenlijk op tips en ervaringen brefeft mijn probleem, ik zal toch niet de enige zijn? (hoop ik)

[kHebTrekInWatLekkers]

Dit moet me denken aan die commercial van Hertog... waar ze elkaar lekker dwars zitten....

Zeer vermakelijk stuk om te lezen....

[SuperSanne]

kHebTrekInWatLekkers schreef op 08-04-2003 @ 12:25:
Dit moet me denken aan die commercial van Hertog... waar ze elkaar lekker dwars zitten....

Zeer vermakelijk stuk om te lezen....

Nu je het zegt, het lijkt er wel een beetje op, misschien moet ik ook bierkratjes onder m'n vaders auto.....

[KizzeLientje]

'k hebbet helemaal gelezen
*totale herkenning*
zelf kan ik dus ook wat tips gebruiken

[PardonMe]

Ik heb zelf niet echt zo'n problemen met mijn ouders.. Natuurlijk dat je af en toe eens een meningsverschil hebt ofzo, maar niet dat het knallende ruzie is ofzo (nou ja, heel soms)
Ik ben ook best een braaf meisje, geen drugs, geen overmatig drankmisbruik, altijd netjes naar school, goede punten, enz..
Mijn broertje (15) heeft echter wel wat problemen met mn ouders (foute vrienden, drank en drugs, voor school doet hij geen enkele moeite en is heel ongeinteresseerd in eigenlijk alles)
Ik denk eigenlijk dat ze aan mij minder aandacht besteden (as in; zeuren over bepaalde dingen) omdat ze het drukker hebben met mn broertje.. (niet dat dat echt blijkt te helpen maarja)

Maargoed, om terug te komen op jouw probleem; ik denk niet dat er veel is wat je kunt doen.. je ouders moeten zelf inzien dat ze jou alleen maar tegen zich in het harnas jagen en dat hun gedrag ten opzichte van jou geen zin heeft.. Je kunt het ze wel keer op keer blijven zeggen maar zolang ze het zelf niet inzien verandert er toch weinig denk ik..
Het zijn nou eenmaal ook ouders..

Tja beetje waardeloos, hier heb je ook niet veel aan.. Laat je zusje eens wat foute dingen doen, misschien dat het dan met zo gaat als bij mij (geen aanrader hoor)

SuperSanne schreef op 08-04-2003 @ 11:52:
daar komt bij dat ik me voor mijn leeftijd voorbeeldig gedraag: ik rook niet, drink niet, ga niet uit, heb geen "foute vrienden", spijbel nooit, gebruik geen drugs, heb geen tattoos of piercings en ik ben ook niet zwanger.

Dit is echt totale herkenning... Ik ben precies zoals jij - zo voorbeeldig als wat. Nu is het enige met mij dat ik al sinds 3 jaar een vriend heb, die er ook dagelijks is, en dat mag dan niet. "Justin neemt veel te veel tijd in!" Flikker toch op mens! Ik ga niet uit, ik lig niet op zondag loom op de bank omdat ik twee katers heb - één van de drank en één van de drugs - en dan is het nog niet goed.

Het is nooit goed en nooit genoeg.

edit: je hebt trouwens een heel vermakelijke schrijfstijl, erg leuk om te lezen...

PardonMe schreef op 08-04-2003 @ 12:37:

Mijn broertje (15) heeft echter wel wat problemen met mn ouders (foute vrienden, drank en drugs, voor school doet hij geen enkele moeite en is heel ongeinteresseerd in eigenlijk alles)
Ik denk eigenlijk dat ze aan mij minder aandacht besteden (as in; zeuren over bepaalde dingen) omdat ze het drukker hebben met mn broertje.. (niet dat dat echt blijkt te helpen maarja)

mijn broertje is ook zo'n typ. Hij kan heel druk en hysterisch doen, is altijd vreselijk vervelend en trekt ontzettend de aandacht. Dat gaat ten koste van mij en mijn zusje (van 10.) Dat is ook niet altijd even leuk, maar om mijn broertje maar zo te laten is ook zoiets.... vinden mijn ouders dan. Dus bemoeien ze zich maar weer met hem.

Ze hebben gewoon al maanden niet naar mn cijfers op school gevraagd of hoe het überhaupt met me gaat. En mn broertje krijgt de onbeperkte aandacht - mn moeder gaat naast haar drukke baan ook nog eens samen met hem een boek van duits lezen "omdat hij dat niet kan."
Ik kan met niet herinneren dat ze dat ooit met mij hebben gedaan.

tja, herkenning hier, vooral bij mn pa, als ik tijdens een ruzie kan bewijzen dat ik gelijk heb ben ik opeens brutaal en moet ik mn mond houden maarja, wat doe je eraan kan ook niet zeggen dat ik zo slecht ben (geen drank/drugs/sigaretten enzovoort, ok soms wel es grote bek maarja ) maarja, ouders kunnen schijnbaar niet hebben dat ze tegenstand krijgen omdat ze gewend zijn aan toen je 10 was en je hun altijd gelijk gaf en braaf luisterde.

[poesiefox]

Wat klinkt het allemaal bekend!

Weet je wat jouw probleem is? Je bent te perfect, en je wint van ze. Je hebt vaak gelijk, en dat kunnen ze niet zetten, dus grijpen ze terug op het Ouderlijk Gezag.

Dit is puur een machtsstrijd, die je nooit zult kunnen winnen. Dat moet je ook niet meer proberen, het is waarschijnlijk slimmer om je eraan te onttrekken.

Je zegt ja en amen, en je doet alsof, en je denkt krijg de klere en je gaat je eigen gang zonder dat ze er wat van weten.

En op je achttiende ga je de deur uit. Dan kunnen ze je niet meer tegenhouden.

Geen betere impuls voor de ouder kind relatie dan vertrekken. Het was bij ons van iedere dag ruzie, om het gelijk hebben/krijgen, meteen omgeslagen naar ooo, wat heb ik toch een knap kind , en wat ben je toch geweldig. En ze zullen je ongevraagd helpen zoveel ze kunnen.

Je moest eens weten hoe ze nu naar de buitenwereld toe al trots op je zijn. Maar ze kunnen het nu nog niet aan jou toegeven, want dan delven ze het onderspit. En verliezen van je kind, dat is niet te verkroppen.

Jullie situatie zegt meer over je ouders dan over jou, helaas. Nog even doorbijten. Het gekke is dat je hun respect nooit zult krijgen als je het probeert af te dwingen. Je krijgt het pas door boven ze te staan, niet meer te drammen, genoeg hebben aan weten dat jij gelijk hebt zonder dat zij dat hoeven toe te geven. Hun excuses zullen ze NOOIT aanbieden, zeur daar dan niet meer over.

Gooi geen olie op het vuur, laat het gaan. Het is het niet waard, en het helpt niet.

[PardonMe]

Krummeltje schreef op 08-04-2003 @ 13:37:
mijn broertje is ook zo'n typ. Hij kan heel druk en hysterisch doen, is altijd vreselijk vervelend en trekt ontzettend de aandacht. Dat gaat ten koste van mij en mijn zusje (van 10.) Dat is ook niet altijd even leuk, maar om mijn broertje maar zo te laten is ook zoiets.... vinden mijn ouders dan. Dus bemoeien ze zich maar weer met hem.

Ze hebben gewoon al maanden niet naar mn cijfers op school gevraagd of hoe het überhaupt met me gaat. En mn broertje krijgt de onbeperkte aandacht - mn moeder gaat naast haar drukke baan ook nog eens samen met hem een boek van duits lezen "omdat hij dat niet kan."
Ik kan met niet herinneren dat ze dat ooit met mij hebben gedaan.

yep bij mij is dat ongeveer het zelfde, vooral mijn vader heeft dat.. hij gelooft het allemaal wel wat ik doe... laatst was hij ziek thuis en ik had pas om 13:00 les.. vraagt ie ''wanneer heb je weer tentamens?" had ik ze de week ervoor net gehad..
Terwijl hij aan mijn broertje continu vraagt wat voor punten hij gehaald heeft.. Natuurlijk snap ik dat hij daar achteraan zit, hij is van het vwo naar vmbo gegaan, en hij denkt dat het bij mij allemaal vanzelf wel gaat, alsof ik er niet hard mn best voor moet doen..??

Maarja, mn moeder heeft dat gelukkig minder, die is ook veel met mn broertje bezig, die heeft gewoon een schop onder zn kont nodig zeg maar.. maar die vraagt ook altijd naar mij enzo..

Maar zeker nu in mn examen jaar vind ik dat wel balen, ook omdat je nu bezig bent met een vervolgopleiding, de aanmeldingen en alles wat erbij komt kijken..

[N*A*Shezbaernon.temp]

Ik heb het helemaal gelezen ... nah, ik leef met je mee, maar denk niet dat het iets bijzonders is wat jij met je ouders meemaakt ... ik bedoel, ik betwijfel dat de 'perfecte ouders' bestaan, ik heb met mijn ouders precies hetzelfde.

[feline]

't ligt ook vaak aan de manier waarop je iets zegt. Als je met een zelfingenomen, arrogante kop 'rechtvaardigheid' op komt eisen, kan je een vervelende reactie verwachten.

Niet dat ik weet hoe jij 't doet hoor..

Tja heb ook alles gelezen hoor, leuk verhaal ook.
Tja het is eigenlijk allemaal al gezegt, onmacht.
Je kan wel gelijk hebben maar je krijgt het niet.

Maar k wil even op dat stukje ingaan over dat niet roken enz.

Ja ik rook niet, geen drugs, ik ga dan wel weer uit en drink ook wel eens wat, maar hoezo zeg je dat, ben ik daarom minder perfect? uitgaan is juist goed, daar leer je veel mensen van kennen, en ja met contacten is het leven soms een stuk leuker

[G.T.C.]

ik heb op de middelbare school geleerd om eerst teksten en repetities vluchtig te scannen en aangezien de mensen hier zeggen dat het meer een mededeling is heb ik effe geen zin om dat hele verhaal te lezen

[SuperSanne]

Syphon schreef op 08-04-2003 @ 21:01:
Tja heb ook alles gelezen hoor, leuk verhaal ook.
Tja het is eigenlijk allemaal al gezegt, onmacht.
Je kan wel gelijk hebben maar je krijgt het niet.

Maar k wil even op dat stukje ingaan over dat niet roken enz.

Ja ik rook niet, geen drugs, ik ga dan wel weer uit en drink ook wel eens wat, maar hoezo zeg je dat, ben ik daarom minder perfect? uitgaan is juist goed, daar leer je veel mensen van kennen, en ja met contacten is het leven soms een stuk leuker

Ik heb niets tegen drinken (zolang het niet te gek word ) en uitgaan, ik houd er gewoon niet van en m'n ouders vinden dat prettig, ze lezen teveel kranten...