Het is nu bijna twee maanden uit met mijn ex vriend. Ik heb bijna anderhalfjaar een relatie met hem gehad.
Ik zal hem hier even J. noemen.
Ik heb het uitgemaakt. Waarom is een lang verhaal.
Ik heb het nog opnieuw met hem willen proberen, maar werd toen verliefd op een andere jongen, M. waar ik nu een relatie mee heb.
Maar goed, waar ik dus heen wil, J. heeft veel problemen gehad. Ik heb hem daar tijdens onze relatie altijd bij gesteund.
Evenals mijn ouders. Omdat hij bij zijn ouders geen thuis kon vinden, hij had veel ruzie, vond het er 1 bij ons.
J. is toen de ruzies echt uit de hand liepen bij hem thuis,
een tijdje in een leefgroep gaan wonen.
Daar begon het langzaam fout met hem te gaan.
Hij gaf meer geld uit dan hij had, nam ontslag bij zijn werk terwijl hij nog geen ander werk had en ging met verkeerde mensen om, reageerde agressief. Dit werd allemaal versterk door zijn impulsieve gedrag i.v.m. zijn ADHD.
Dit zijn ook reden waarom ik toendertijd gekapt ben met hem.
Maar ik had in die tijd nog wel enige invloed op hem.
Hij hield ontzettend veel van mij, en ik was eigelijk het enigste wat hij had en wat hij ook niet kwijt wilde.
Maar ik maakte het dus uit. Hij smeekte me om terug mij hem te komen, ik heb hem toen tot twee keer toe een nieuwe kans gegeven die hij gelijk weer verpeste.
Toch besloot ik hem weer een nieuwe kans te geven, maar werd toen verliefd op M. en heb dat dus ook afgeblazen.
15 febuarie heb ik definitief een punt achter de relatie van mij en J. relatie gezet,
dat is ook de dag dat ik iets met M. ben begonnen.
Dit heeft nog heel veel trammelant opgeleverd, maar daar zal ik verder niet op ingaan.
J. had na een paar dagen ook weer een nieuwe vriendin, Y.
die nog meer in de problemen zit dan hijzelf.
Begrijpelijk dat ik hier niet blij mee was, omdat het geen goede invloed zou hebben op zijn toch al foute gedrag.
J. woont sinds kort ook nog eens in een studentenhuis en vertelt mij dat zijn nieuwe motto "Lang leven de lol" is.
Hij heeft een week werk gehad, is daar ontslagen.
Loopt nu al drie weken zonder werk, rijdt op een gejatte fiets rond, leent brommers/scooters zonder certificaat en helm, vecht in discotheken, drinkt te veel, leent overal geld wat hij niet terug kan betalen en gaat elke nacht rond half 5 eens naar bed.
En het toppunt is dat hij vorige week een joint heeft gerookt, waar hij normaal gesrpoken echt absoluut op tegen is.
Hij heeft me zelfs gezegd in de tijd dat wij verkering hebben dat als ik het zou doen hij het onherroepelijk uit zou maken.
Ik maak me nu ontzettende zorgen over hem. Telkens als ik hem zie, preek ik dat het zo niet door kan gaan, laat mijn tranen vloeien om te laten zien dat dit alles mij pijn doet en vraag hem om ervoor te zorgen dat ik trots op hem kan zijn.
Er zijn zelfs momenten dat ik denk: Zal ik het uitmaken met M., en weer wat met J. beginnen, dan zal het vast weer beter met hem gaan!
Ik zie hem steed veder het slechte pad op lopen, en dat doet mij, evenals mijn ouders (Die hem nog steeds willen zien) ontzettend veel verdriet.
Y. zorgt niet goed voor hem. Zij kan amper voor zichzelf zorgen. En J. heeft iemand nodig die hem een beetje in de hand heeft, voor hem zorgt, hem lief heeft en hem kan helpen.
Y. kan dat niet, ik kon dat wel.
Ik wil zo graag dat het weer goed gaat met J., ik heb er zoveel voor over.
J. was vroeger veel anders. Lief, attent, trouw, behulpzaam en hij lachtte altijd.
En nu..
Hoe kan ik hem helpen?