hoe vertellen??

[beckham1990]

vraagje, ik heb een hele lieve jongen ontmoet, al een paar keer bij hem thuis geweest en ouders ontmoet, we zijn al een tijdje bij elkaar, maar mijn ouders weten het nog altijd niet. ze zouden het zeker niet erg vinden ofzow, maar ik heb er geen benul van hoe ik het moet vertellen. we praten nooit tegen elkaar over zo'n dingen ik weet gewoon niet wanneer ik er een keer moet over beginnen, ik wacht op het geschikte moment, maar der komt nooit een. iemand een idee

[blueeyes_jochie]

Zeg tegen je moeder dat je op die tijd bijvoorbeeld haar niet met de afwas kan helpen omdat je een afspraakje heb..

Wedden dat je ouders er vanzelf over gaan hebben.. Die zijn ook wel nieuwsgierig genoeg dan or! En dan ist makkelijk zat! In ieder geval bij mijn ouders wel.. Die vragen me dan de oren van mijn kop... Totdat ik het beu word en met de deuren ga slaan..

Je kan hem ook gewoon meenemen naar huis en dan voorstellen?!

Of vraag of je vader of hij je eens naar de bios kan brengen en of je vriendje mee mag...!?!

Je ziet dat het heel makkelijk is om het onderwerp te omzeilen... Maar toch je ouders erover te laten beginnen...



Bisous,
DaLoverBoy

[phmpruim]

DaLoverBoy schreef op 15-04-2003 @ 22:34:
Zeg tegen je moeder dat je op die tijd bijvoorbeeld haar niet met de afwas kan helpen omdat je een afspraakje heb..

Wedden dat je ouders er vanzelf over gaan hebben.. Die zijn ook wel nieuwsgierig genoeg dan or! En dan ist makkelijk zat! In ieder geval bij mijn ouders wel.. Die vragen me dan de oren van mijn kop... Totdat ik het beu word en met de deuren ga slaan..

Je kan hem ook gewoon meenemen naar huis en dan voorstellen?!

Of vraag of je vader of hij je eens naar de bios kan brengen en of je vriendje mee mag...!?!

Je ziet dat het heel makkelijk is om het onderwerp te omzeilen... Maar toch je ouders erover te laten beginnen...



Bisous,
DaLoverBoy

Heej, jij hebt er verstand van. Heb je soms ervaring met relaties???????? (sorry, das flauw (http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=447353))

Bij mij ging het heel makkelijk. Mijn vriendin en ik waren eerst gewoon vrienden. Zij speelt cello en ik piano en we speelden wel eens wat samen. Meer was er niet. Mijn zusjes zaten me wel steeds te plagen, dat ik iets met haar zou hebben. En toen dat eenmaal zover was, en mijn zusjes weer eens beweerden dat ik iets met haar had, reageerde ik heel simpel: "ja, inmiddels wel!". En omdat mijn ouders ernaast zaten, wist iedereen het meteen en was ik van alle gezeur af.
Maar ja, zo makkelijk zal het in dit geval wel niet zijn, dus doe maar was mijn half-Franse ( ) voorganger zei.

[Gothic]

Laat je vriendje zich voorstellen als: En ik ben het nieuwe vriendje van uw dochter...

Gothic schreef op 16-04-2003 @ 08:44:
Laat je vriendje zich voorstellen als: En ik ben het nieuwe vriendje van uw dochter...

Ja hoor, het lekker aan hem overlaten. Luie donder!

Ghehe, ik zie zoiets al voor me. Stel dat mijn zusje dat met haar vriend gedaan zou hebben. Ik hoor mijn vader al "En ik ben degene die het jou heel moeilijk gaat maken. Aangenaam" en dan met zo'n linke grijns op zijn gezicht

Tja, ik weet niet of je ouders je vriend kennen, van bijvoorbeeld school, of iets anders...
Anders kan je zeggen..."Goh, weet je, ....heeft een vriendin!" en als je ouders dan vragen wie zijn vriendin is, zet je een big smile op, en dan zeg je: "Wie denk je?". Als ze het dan nog niet snappen, zijn ze gek!

Zo deed ik het ook bij mijn huidige vriend, we kregen iets op een scoutingkamp, waar we allebei leiding waren / zijn. Ik vertelde dit zo tegen mn ma, en ze zei: ow, heeft ie verkering met je beste vriendin! Leuk voor ze! Dus ik pissig...
Zet dus een big smile op...

Als ze je vriend nog niet kennen, moet je hem eens bellen waar ze bij zijn. En dan zeg je: 'He lieverd / schatje (hoe je hem ook noemt). Na het ophangen kun je niet zeggen dat het de buurman of je oma was...

Ik weet eigenlijk niet precies hoe ik dat doe..
Als ik een tijd lang met een bepaalde jongen omga en me daarbij op een bepaalde manier gedraag, gaat m'n moeder altijd zeuren "ben je verliefd op hem ofzo?". Maar dan echt op zo'n hele vervelende manier, het is moeilijk uit te leggen. Vaak heb ik dan geen zin om haar gelijk te geven, dus dan zeg ik gewoon nee. Maar na een tijdje krijg ik wat met die jongen en als ik dan vaker met hem omga begint m'n moeder weer "hebben jullie wat ofzo?". Vooral als ik dan alleen bij hem later thuis kom enzo, terwijl ik wanneer ik met andere jongens afspreek gewoon op tijd thuiskom zeg maar. M'n moeder voelt het verschil wel, maar dat is gewoon irritant.
En op een gegeven moment merkt ze dat ik verliefd op hem ben, door urenlange telefoongesprekken ofzo ("ja, waar praat je dan zo lang over met een jongen voor wie je nix voelt?") maar door de manier waarop ze het zegt heb ik nooit zin om toe te geven dat ik verliefd op 'm ben.. zelfs al weet ze al dat ik wat met hem heb.

M'n vriend en ik waren al heel lang erg goede vrienden, er werden regelmatig grapjes ed over gemaakt, toen we wat hadden was het voor niemand raar, meer logisch. Ik weet niet meer precies hoe ik het gezegd heb...'k geloof iets van 'nu hebben we wèl iets'. M'n zusje was een paar dagen daarna jarig en toen kwammie ook mee (ze kenden hem al wel een beetje), dus. Beetje duf, maar ja.

Ik zou het er denk ik maar gewoon uit flappen.. Het goede moment is er toch niet, kies dan maar het meest ongeschikte moment ofzo.. en zeg gewoon: Ik heb een vriend. Dan vragen ze ms verder of niet, maakt niet veel uit verder, je hebt het dan iig gezegd..

Het is dan ms op dat moment een heel rare opmerking, maar das dan juist wel grappig dus niet zo heel erg lijkt mij..

Je zou het ook in een verhaal of zin kunnen stoppen: "M'n vriend zei laatst.." of "Ik ga met mn vriend naar.."

[phmpruim]

Alicia Silverstone schreef op 16-04-2003 @ 09:02:
Ik weet eigenlijk niet precies hoe ik dat doe..
Als ik een tijd lang met een bepaalde jongen omga en me daarbij op een bepaalde manier gedraag, gaat m'n moeder altijd zeuren "ben je verliefd op hem ofzo?". Maar dan echt op zo'n hele vervelende manier, het is moeilijk uit te leggen. Vaak heb ik dan geen zin om haar gelijk te geven, dus dan zeg ik gewoon nee. Maar na een tijdje krijg ik wat met die jongen en als ik dan vaker met hem omga begint m'n moeder weer "hebben jullie wat ofzo?". Vooral als ik dan alleen bij hem later thuis kom enzo, terwijl ik wanneer ik met andere jongens afspreek gewoon op tijd thuiskom zeg maar. M'n moeder voelt het verschil wel, maar dat is gewoon irritant.
En op een gegeven moment merkt ze dat ik verliefd op hem ben, door urenlange telefoongesprekken ofzo ("ja, waar praat je dan zo lang over met een jongen voor wie je nix voelt?") maar door de manier waarop ze het zegt heb ik nooit zin om toe te geven dat ik verliefd op 'm ben.. zelfs al weet ze al dat ik wat met hem heb.

ja, zo ging het met mij ook ongeveer. Alleen waren het bij mij mn zusjes die zo irritant deden. En op een gegeven moment werd ik er zo gek van dat ik heb toegegeven (na een week ofzo).
En natuurlijk gaat het bij mij om een meisje waar ik veel mee omga

Hm, ik weet het niet. Ik zei het niet echt, niet zo van "Mam, pap, ik moet jullie iets vertellen..." Ik geloof dat mijn moeder het vroeg, omdat hij hier langskwam. Maar er zijn ook wel jongens hier geweest en dan zei ik niks...
Ach, ze merken het wel, als ik naar hem toe ga of hij komt hier, dan vragen ze het wel, en dan merken ze vanzelf wel of het waar is of niet.

Alicia Silverstone schreef op 16-04-2003 @ 09:02:
Ik weet eigenlijk niet precies hoe ik dat doe..
Als ik een tijd lang met een bepaalde jongen omga en me daarbij op een bepaalde manier gedraag, gaat m'n moeder altijd zeuren "ben je verliefd op hem ofzo?". Maar dan echt op zo'n hele vervelende manier, het is moeilijk uit te leggen. Vaak heb ik dan geen zin om haar gelijk te geven, dus dan zeg ik gewoon nee. Maar na een tijdje krijg ik wat met die jongen en als ik dan vaker met hem omga begint m'n moeder weer "hebben jullie wat ofzo?". Vooral als ik dan alleen bij hem later thuis kom enzo, terwijl ik wanneer ik met andere jongens afspreek gewoon op tijd thuiskom zeg maar. M'n moeder voelt het verschil wel, maar dat is gewoon irritant.
En op een gegeven moment merkt ze dat ik verliefd op hem ben, door urenlange telefoongesprekken ofzo ("ja, waar praat je dan zo lang over met een jongen voor wie je nix voelt?") maar door de manier waarop ze het zegt heb ik nooit zin om toe te geven dat ik verliefd op 'm ben.. zelfs al weet ze al dat ik wat met hem heb.

Heel erg herkenbaar! Mijn moeder gaat ook zo irritant doen. En dan ook vragen hebben jullie wat, of wordt het iets; die jongen komt wel er vaak langs; voor ''gekke dingen'' (mee de honden uitlaten; wiskunde uitleggen; de computer fixen; jou ophalen terwijl hij dan best om fietst... blablabla) ''Uhm nee hoor ik mag hem gewoon erg''. Maar ja ze is ook niet achterlijk en toen we 3 uur de honden hadden uitgelaten, een keer in de avond wist ze wel hoe laat het was . Toen ging ik er ook maar niet meer om heen draaien. Irritant moeders...soms

[AtHell]

"Mam, Pap, dit is kees, we neuken"

Lekker direct.

[blueeyes_jochie]

AtHell schreef op 16-04-2003 @ 16:06:
"Mam, Pap, dit is kees, we neuken"

Lekker direct.

Op die manier kan het natuurlijk ook!
Al zullen ze een beetje
Maar dan zullen ze toch een later geven.. En denken ze zelf
aan die goede ouwe tijd

Wat een onzin verhaal

Bisous,
DaLoverBoy (Ste)

[blueeyes_jochie]

phmpruim schreef op 15-04-2003 @ 22:45:
Heej, jij hebt er verstand van. Heb je soms ervaring met relaties???????? (sorry, das flauw (http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=447353))

Hhahaha je half-Franse voorganger Morgen ga ik bellen ....!

Bisous, DaLoverBoy (Ste)

[Gerard SnEl]

fiieke schreef op 15-04-2003 @ 22:26:
hoe vertellen??

Ik denk dat het het makkelijkst is als je dat met je mond doet.
Gebarentaal schiet niet echt op (tenminste niet voor mensen die dat niet is aangeleerd, ik wil niemand kwetsen hoor... )

[hopefully]

je kunt miss ook zeggen van, mam, pap, ik heb al een tijdje een vriendje, en ik zou hem graag een keertje hier uitnodigen, kan het dan en dan?
btw, tis al gezegd, maar je hebt idd zomaar kans dat je ouders het al weten, bij mij is het nl ook altijd al duidelijk, vrolijk, lachen enz... dus ik zou het gewoon een keertje vragen!

[Parlaatje]

ik wete ut niej lijkt mij ook heeeel eng

mn vader is wel zo als ik iets vaker over een bepaalde jongen vertel dat het is neem uhm is mee naar huis of als ie een jongen heeft gezien die aradig was (Heel vervelend is dat) dat ie dan zegt nou die jongen mag wel eens een biertje komen drinken

dan zouwk alst mn vriendje was uhm mee naar huis neme
xxx