Hij is Christen, ik niet...

[miksje]

Hay allemaal,

Al een tijdje bekijk ik hier op het forum van www.scholieren.com de vragen en antwoorden die er gegeven worden. Volgens mij is dit onderwerp ook alwel eerder voorgekomen maar ik zit hier toch wel erg mee...alhoewel...

Sinds 3 weken heb ik een vriend (Ik ben 15 en hij is 20) dan zou je denken: Leuk!! en dat is het ook zeker wel maar mijn omgeving reageert behoorlijk raar op het feit dat hij vijf jaar ouder is en dat hij in God gelooft en Christen is. Ik ben namelijk zelf totaal ongelovig en heb mij nooit eerder geïntereseerd voor levensbeschouwing, nutteloos vond ik het! Nu ben ik me echter aan het verdiepen in zijn geloof omdat ik dat graag wil, ik wil hem begrijpen want voor een groot deel bestaat hij natuurlijk uit wat hij gelooft en waarín hij gelooft. Mijn familie vind dit maar vreemd en ze denken dat hij me dingen laat doen die ik zelf niet wil...vooral mijn moeder heeft meteen gezegd: "Die jongen is toch niks voor jou!"

Zelf zie ik hier geen problemen omdat ik echt verliefd ben op hem en hij ook op mij. Het eerste wat we ook besproken hadden was ons verschil op gebied van levensbeschouwing! Ik vraag me af wat anderen hiervan denken...Moet je dan perse precies hetzelfde zijn? Waarom hebben mensen zoveel problemen met een relatie als de één ergens anders in gelooft dan de ander?Heeft iemand dit zelf wel eens meegemaakt? en Denken jullie dat er door dit verschil strubbelingen zouden kunnen ontstaan?

Ik post dit bericht op dit gedeelte an het forum omdat ik denk dat er hier meer mensen kijken die bezig zijn met levensbeschouwing en die zelf ook geloven. Ik zou graag wat horen van mensen die zélf Christen zijn en mij kunnen vertellen hoe hun gevoel daarbij is...Zoals jullie merken vind ik alles nogal wazig!

-x-x-x- Groetjes

Ps. Ik hoop op serieuse reacties!

[Nona]

Over dat soort dingen hoeven helemaal geen ruzies te ontstaan. Als je elkaars mening respecteert is er helemaal niets aan de hand en kan je gewoon een relatie hebben.
Ach ja, natuurlijk reageert je moeder afwijzend. Zo zijn moeders nou eenmaal. Doet mijn moeder ook hoor, geloof me. Ze MOETEN gewoon iets vinden. Leg haar maar uit dat je van hem houdt en dat het helemaal geen punt hoeft te zijn, als JULLIE dat het er maar niet van maken.

Ik heb zelf een vriend die overtuigd atheïst is. Ik 'denk er nog even over na', dat wil hij totaal niet. Maar dat maakt niets uit. We hebben er juist leuke discussies over en we kunnen juist daar goed over praten omdat we allebei onze eigen meningen hebben.

Succes hiermee.

[poesiefox]

Ik zou nog kunnen leven met iemand die iets anders gelooft dan ik, als ik ook gelovig zou zijn. Maar ik ben helemaal niet gelovig, en ik zou niet kunnen leven met iemand die wel gelooft, onverschillig wat dat zou zijn. Ik ben te rationeel, ik wil bewijs.

Hoe gaan jullie je kinderen opvoeden? Daar krijg je dus absoluut ruzie over.

Hoe wil jij nog iets gaan geloven, als je niet geleerd is om wat dan ook te geloven? Als je al niet eens meer in sintreklaas gelooft?

Je zult dogmatische uitgangspunten voor absoluut waar moeten accepteren, die je voorheen als op zijn minst als een betwistbare mening classificeerde. En daar zul je een volledige alomvattende denk en leefwijze op moeten baseren. Een beetje geloven kan niet, doen alsof is leuk voor als je schoonfamilie katholiek is, want dan doe je mee met de poppenkast en zelf geloven ze het ook al maar half.

Maar een gristen, die zijn er echt in hun hartje van overtuigd. Die zijn er van doordrenkt. Lieve mensen, maar ik krijg er jeuk van.

Goed stukje, poesiefox. Ik zou ook niet kunnen leven met iemand die gelooft, om de doodeenvoudige reden dat ik geloof zie als een kunstgreep om een 'character flaw' te compenseren. En ik heb vaak genoeg betoogd op dit forum dat ik iemand met een afwijking niet als vriendin zou kunnen hebben, dus een gelovige vriendin is voor mij uit den boze.

[Gatara]

Ik denk eigenlijk dat men je op L&R verder en beter kan helpen.

[poesiefox]

nare man schreef op 03-06-2003 @ 22:23:
Goed stukje, poesiefox. Ik zou ook niet kunnen leven met iemand die gelooft, om de doodeenvoudige reden dat ik geloof zie als een kunstgreep om een 'character flaw' te compenseren. En ik heb vaak genoeg betoogd op dit forum dat ik iemand met een afwijking niet als vriendin zou kunnen hebben, dus een gelovige vriendin is voor mij uit den boze.

Jouw aanstaande zal echt fucking perfect moeten zijn he? Maar je hebt, zoals zo vaak, weer eens ontzettend gelijk.

[Thomas]

Dat gaat helemaal niet werken, dat kan ik je op een presenteerblaadje meegeven. En wel om twee verschillende redenen: ten eerste, jij gelooft niet en hij richt er juist zijn hele leven naar in, dat moet dus wel ooit fout gaan. Ten tweede ben jij 15 en is hij 20, dat leeftijdsverschil is te groot om een normale relatie op te baseren.

Het is ontzettend goed van je dat je je wil verdiepen in zijn geloof, maar uiteindelijk zullen er ruzies ontstaan zoals hierboven door poesiefox en nare man is betoogd.

poesiefox schreef op 03-06-2003 @ 22:54:
Jouw aanstaande zal echt fucking perfect moeten zijn he? Maar je hebt, zoals zo vaak, weer eens ontzettend gelijk.

Perfect is misschien een groot woord, maar het komt wel in de buurt ja Gelukkig kan ik me de luxe veroorloven er met zo'n nuchtere blik naar te kijken, ik heb nu wel andere dingen aan m'n hoofd dan verliefd worden.

En ik kan je zeggen dat dat werkelijk een opluchting is, na meer dan anderhalf jaar met een latente crush te hebben rondgelopen.

[FloatAZiggy85]

Een relatie aangaan met iemand die zeer religieus is, en in deze tijden geen eigen wil heeft en geindoctrineerd is door de opvoeders is voor mij iets waar ik nooit aan zal beginnen. Als mensen zich bewust van het leven zijn, kunnen ze niet in iets abstracts geloven met als hoop dat ze later in een hemel komen oid.

[poesiefox]

FloatAZiggy85 schreef op 03-06-2003 @ 23:13:
Een relatie aangaan met iemand die zeer religieus is, en in deze tijden geen eigen wil heeft en geindoctrineerd is door de opvoeders is voor mij iets waar ik nooit aan zal beginnen. Als mensen zich bewust van het leven zijn, kunnen ze niet in iets abstracts geloven met als hoop dat ze later in een hemel komen oid.

Oh, het strekt zich voor mij verder uit dan de ouderwetse georganiseerde religie. Ik word ook niet goed van new age zweefkezen.

[;-)cow:-)boeh]

ik weet niet of het wel goed kan gaan, ik zelf geloof wel en ik zou ook nooit een vriend willen hebben die dat niet deed(waarschijnlijk totdat ik verliefd op zo iemadn word ) maar het is voor mij heel belangrijk en je hebt toch best wel heel andere doelen in je leven en je denkt heel anders na over een relatie enzo! nou ja heel veel suc6

-xxx- cow

[PardonMe]

Ik denk dat er op de korte termijn niet zo veel grote problemen ontstaan, jullie zijn nu nog jong en verliefd..En als jullie er geen problemen van maken dat de ene gelooft en de ander niet, dan is het probleem zo groot als je het zelf maakt..
Als je echter ouder wordt gaat de manier waarop je tegen dingen aan kijkt een grotere rol spelen in je relatie (stel jullie krijgen kinderen; ga je die gelovig opvoeden, of juist niet?) en daar kunnen nogal eens conflicten over ontstaan...

Ik zelf zou het bijvoorbeeld echt gruwelijk irritant vinden als ik een mening ergens over heb en hij probeert dat steeds te verwerpen dmv de bijbel ofzo.. (heb ff geen concreet voorbeeld ofzo) Ik zelf geloof daar niet in, terwijl hij daar wel heilig in gelooft..
Het is namelijk moeilijk om iets aan te nemen van iemand die iets heel anders gelooft dan jij en wat indruist tegen jouw eigen ''geloof''.

[tjah.....]

Blahblahblah...... allemaal dikke shit...

Me vriend maakte het uit om t geloof dussuh...

niet dat t mij nog wat boeit

T was alleen wel een btje raar...

Naja... shit happens!!! All the time!

[Unexplained]

Niet aan beginnen.

Been there, done that. Vroeg of laatst botst het.

[ieneminie]

Het zou mijn verhaal kunnen zijn!!! En reken maar dat het fout gaat!! Ik had ook verkering met een gelovige jongen! eerst gaat het nogwel goed, maar hij ging van me eisen dat ik mee ging naar de kerk.. En ik ging net als jou me ervoor interesseren (misschien wel voor hem) en kreeg ook commentaar van mn ouders dat ik teveel in hem opging en dat ik mezelf aant kwijtraken was! Er komen dan steeds meer problemen, en op een gegeven moment heeft hij het uitgemaakt om het geloof..
Twee weken erna had ie alweer een nieuwe vriendin, ook gelovig, hetzelfde geloof als hij en ze ging ook naar catechesatie.. Het is nu al bijna een jaar aan tussen hun...
Ik wil je niet ontmoedigen ofzo hoor, want natuurlijk zou het best wel goed kunnen gaan.. Maar het lijkt wel erg veel op mijn verhaal..

[MazeMouse]

Tenzij je zelf van plan was jezelf te gaan vinden in de regels die erbij horen zal het op den duur echt wel gaan botsen.
Of jij neemt de regels ter harte
Of hij laat ze los
Een compromis is er vaak met die regels van het christendom niet te vinden. (en ze zullen ze ook nooit loslaten)

Tenzij hij er zo een is die geloofd in god. Van de basis uitgaat en eigenlijk de rest wel zelf uitzoekt dan kan het goed gaan.
Is hij echter streng ermee opgegroeid dan gaat het zeker te weten botsen als je zelf iemand bent die er weinig tot geen waarde aan hecht (en er niet in geloofd)

[Loezzel]

Maar hoe gelovig is hij dan? Gaat hij elke zondag naar de kerk, eet hij elke vrijdag vis omdat je op vrijdag geen vlees mag, doet hij aan vasten na de carnaval... richt hij zijn hele leven in aan de hand van zijn geloof? Is het geloof erg overheersend in zijn leven?
Dan denk ik namelijk dat het vroeg of laat niet zal gaan werken. Ten zij jij er voor open staat en ook dat geloof zou aannemen (al geloof ik daar niet in omdat je atheïst bent).

Is hij half half gelovig, gaat hij bijvoorbeeld alleen naar de kerk als er een mis voor zijn grootouders oid is en overheerst het geloof niet in zijn leven, dan denk ik dat het wel kan werken. Dan is dat geen belangrijke factor in jullie relatie...

[hanneke~13]

en wat voor geloof heeft hij dan precies ik bedoel je hebt katholiek en protestants en dan heb je ook in protestants nog heel veel soorten (van katholiek geloof ik ook maar weet ik niet cker) zoals gereformeerd herformd pinkstergemeente enz. die dingen liggen namelijk ook vaak nog best ver uit elkaar..
ik denk zelf dat het wel goed kan gaan heb een verhaal gehoord van iemand die ik ken (uit de kerk) die een zus had die was getrouwd met iemand die niet geloofde maar die man accepteerde het geloof gewoon de kinderen mochten van hem best gelovig opgevoed worden enz. maar hij wou zelf niet geloven. dus voor het eten werd er wel altijd gebeden die vader vertelde de kinderen geloof ik zelf ook dingen over het geloof alleen geloofde hij het niet dat kan toch ook. en dan nog je bent "nog maar" 15 je denkt nu waarschijnlijk nog niet over trouwen na of wel? denk dat het best goed kan gaan hoor ik zal het ook niet erg vinden al zou ik wat beginnen met iemand die niet gelooft
btw het leeftijds verschil geeft ook niet zo veel hoor me zus heb een vriend van 21 (bijna 22) en zei is zelf 16

Zolang jullie allebei denken dat het kan en respect hebben voor elkaars levensbeschouwing is er geen probleem...

[ieneminie]

Nou miksje, ik wens je iig HEEEEEL VEEL succes!!!
Ieneminie

[jbtq]

Ik heb wel eens een relatie gehad met een geroformerd meisje. Dat ging wel aardig, maar zoals de meeste hier zeggen is het toch best ingewikkeld. Het belangrijkste is wel dat je elkaar geloof respecteerd en dat je ook niet elkaar dwingt om elkaars geloof over te nemen. respect is dus heel belangrijk. En of het later werkt?? Tja...hangt echt af van hoe diep de liefde zit en hoe ver jullie beide willen gaan. Maar is zeker wel een obstakel in een relatie. In mijn geval is het ook uitgegaan, maar dan vanwege het feit dat de ouders mijn niet zagen zitten

[alpha]

Ik had eerder verwacht dat de familie van jouw vriend er moeite mee zou hebben dat jij niet gelooft! Maar het is andersom, zo dat kom je niet vaak tegen!

Goed. Ik denk niet dat dit een probleem hoeft te zijn. Echter moet je me toch vertellen: is hij erg streng gelovig? Want dat is toch wel een verschil. Je hebt gelovigen en je hebt gelovigen...

Maar goed, als hij er geen problemen mee heeft, wat is dan het probleem? Je ouders en familie moeten maar begrijpen dat je niet verliefd op hem geworden bent OM zijn geloof. Je bent verliefd op hem geworden om hem. En dat hij gelooft is een tweede.

Dat je je in zijn geloof verdiept, is goed. Maar ga niet mee in zijn geloof als jij dit niet wilt. Je moet niet denken Als ik niet geloof wat hij gelooft, kunnen we niet bij elkaar zijn. Als dit namelijk zo is, dan zijn jullie niet voor elkaar bestemd.

Verder wou ik even zeggen dat ik wel gelovig opgevoed ben (Katholiek) maar nu haast niet meer geloof. Dus van mij niet echt een 'Christen-mening'

[Thomas]

perseus schreef op 04-06-2003 @ 14:38:
Zolang jullie allebei denken dat het kan en respect hebben voor elkaars levensbeschouwing is er geen probleem...

Het zal tot een conflict komen. In den beginne zou het allemaal wel kunnen werken maar op de langere termijn zal dit zeker leiden tot ruzie en conflicten. Mensen die streng gelovig zijn hebben de neiging om hun gehele leven daar naar in te richten.

[kHebTrekInWatLekkers]

Het is heel erg normaal om je intresse te tonen en je te verdiepen in zijn geloof. Ik snap van je moeder best wel dat ze bang is dat je beinvloed wordt, maar dat is eigenlijk iets waar ze zich niet mee moet bemoeien... Jij bent de enige die bepaalt waarin je gelooft.
Ook vind ik het onzin om te evrkondigen dat een relatie geen toekomst heeft omdat twee mensen anders gelooft. Zolang jullie elkaar de ruimte laten en elkaar daarover respecteerd kan het heemaal geen kwaad.

[cartman666]

Wat een totale onzin lees ik hier.
poesiefox & nare man
Wat is er met jullie gebeurd?!
waarom deze belachelijke reactie? (en ook van de andere forummers die de relatie meteen afzweren)

We weten bijna niets van de jongen waar het hier over gaat.
Dit weten we: hij gelooft in God en is christen.
We weten niet wat voor christen, we weten niet hoe streng hij gelooft. Maar jullie hebben al wel direct een oordeel. (ik ben diep in nare man teleurgesteld, dat studeert dan rechten.)
Ik geloof ook in God, ik ben ook christen. De hele samen op weg kerk bij ons zit vol met christenen die in God geloven.
En.. er zijn ook een aantal mensen die een niet gelovige partner hebben. Dat gaat allemaal prima. Vele hebben ook kinderen. Die kinderen zijn zelfs gedoopt. De niet gelovige ouders zijn vaak bij de voorbereiding van de doop, zodat ze samen kunnen beslissen hoe de kinderen opgevoed zullen worden. En als je een goede relatie hebt gaat dat blijkbaar prima, want anders waren vele nu al uit elkaar.
Waarom zou het ook niet goed gaan? Als je merkt dat je partner gelukkig wordt door te geloven, en door naar de kerk te gaan. Waarom zou je er dan tegen zijn?

Nog even over kinderen. Al lijkt me dat nog vrij ver weg. Vaak wordt door de ouders besloten dat ze de kinderen vrij zullen laten in hun keuze. Dat wordt tijdens de doop(die anders is dan wanneer beide ouders geloven) ook belooft. Er wordt afgesproken of, en zo ja, tot welke leeftijd de kinderen worden meegenomen naar de kerk, en kleine kinderen vinden het vaak nog leuk ook om naar de kerk te gaan. Als ze ouder worden kiezen ze dan zelf of ze wel of niet willen geloven, en dat gaat allemaal goed.

Maar nogmaals: we weten niet wat zijn geloof is, we weten nieteens of hij katholiek of protestant is. en in protestant heb je dan nog talloze stromingen. waarbij samen op weg toch wel de grootste is. Voordat je oordeelt moet je toch meer informatie hebben. ik wacht op jullie reacties..

[PardonMe]

cartman666 schreef op 05-06-2003 @ 10:51:
Wat een totale onzin lees ik hier.
poesiefox & nare man
Wat is er met jullie gebeurd?!
waarom deze belachelijke reactie? (en ook van de andere forummers die de relatie meteen afzweren)

Waarom zou het ook niet goed gaan? Als je merkt dat je partner gelukkig wordt door te geloven, en door naar de kerk te gaan. Waarom zou je er dan tegen zijn?

Het hangt er ook vanaf hoe zeer het geloof je leven beheerst..
Als iemand zijn hele leven inricht naar zijn geloof is het als niet-gelovige partner (die zijn leven dus heel anders inricht) erg moeilijk om daar mee om te gaan, en andersom..
Op langere termijn kunnen daardoor best een aantal conflicten ontstaan op bepaalde gebieden omdat beide personen er op een heel andere manier tegen aan kijken..

Als je echter alleen naar de kerk gaat, in god gelooft, en bidt, dan zullen die conflicten ''minder'' zijn, dat zijn dingen waar een partner makkelijk mee om kan gaan en waar een partner zelf buiten kan blijven staan...

[cartman666]

PardonMe schreef op 05-06-2003 @ 10:57:
Het hangt er ook vanaf hoe zeer het geloof je leven beheerst..
Als iemand zijn hele leven inricht naar zijn geloof is het als niet-gelovige partner (die zijn leven dus heel anders inricht) erg moeilijk om daar mee om te gaan, en andersom..
Op langere termijn kunnen daardoor best een aantal conflicten ontstaan op bepaalde gebieden omdat beide personen er op een heel andere manier tegen aan kijken..

Als je echter alleen naar de kerk gaat, in god gelooft, en bidt, dan zullen die conflicten ''minder'' zijn, dat zijn dingen waar een partner makkelijk mee om kan gaan en waar een partner zelf buiten kan blijven staan...

Ja, als het geloof je leven beheerst. Ik ken toevallig ook iemand die streng gereformeerd is. Hij gelooft alles wat in de bijbel staat. Schepping in 7 dagen.
Oke dan wordt het vrij lastig om daar een relatie mee te beginnen. Maar zo iemand wil nieteens een relatie met een niet gelovig iemand. Dat gaat al teveel tegen zijn geloof in.
En dan nog. Je kunt niet je hele leven inrichten naar je geloof. Dan moet je dominee worden, of non of pastoor ofzo. En van de laatste 2 heb je niets te vrezen.
Maar dat is zeker niet bij alle christenen het geval. bovendien gaan de meeste gesprekken als je ouder wordt niet over de schepping van de aarde, de zondvloed, of de evolutie theorie. Het enige wat je leven kan beheersen is de 'zin' die je in het leven ziet. Het 'je naaste liefhebben als jezelf'. Maar ik kan me niet voorstellen dat iemand daar bezwaar tegen zou kunnen hebben. Bovendien houd geen enkele christen dat vol.

[damaetas]

hey, welkom

als jullie allebei nbtje openstaan voor elkaars levenshouding moet dat toch helemaal geen probleem zijn.

[MazeMouse]

cartman666 schreef op 05-06-2003 @ 10:51:
Wat een totale onzin lees ik hier.
poesiefox & nare man
Wat is er met jullie gebeurd?!
waarom deze belachelijke reactie? (en ook van de andere forummers die de relatie meteen afzweren)

Ik ben niet alleen atheïst maar ook anti-religieus

Sorry, is gewoon zo

Als zij perse wil geloven in god moet ze dat doen maar zodra iemand openlijk geloofd in god zijn alle kansen op een relatie met mij gelijk verkeken (jammer maar helaas)

[miksje]

Hoi allemaal!

Ontzettend bedankt voor jullie reacties het heeft me echt aan het denken gezet, en dan niet zozeer of mijn relatie eigenlijk wel kans van slagen heeft maar meer over het feit hoe ontzettend verliefd ik wel niet ben en over het feit dat het eigenlijk helemaal niet uitmaakt dat hij gelooft.!

Ik heb het er met hem over gehad en we hebben onze meningen over het geloven en niet geloven openlijk en eerlijk besproken. Hij heeft er echt geen problemen mee dat ik niet geloof en hij verplicht mij tot niets. Hij gaat daar in tegen elke zondag naar de kerk en is ook met zijn geloof bezig. Maar hij spreekt niet vanuit god ofzo. Het is een dood normale jongen die van lol maken houd, uitgaan, leuke dingen doen maar is ook zeker in voor een serieus gesprek! Mijn ouders moeten maar aan het idee wennen het is denk ik ook zo dat ze een beetje tegenstribbelen omdat ik nog zo jong ben, en tsja je dochter laat je niet zo makkelijk los

Trouwen is nog niet van belang en kinderen al helemaal niet! Het standpunt wat ik nu heb is: Gewoon genieten van de leuke dingen die we samen hebben voor zolang als het duurt! Misschien is het wel voor korte duur, maar eigenlijk zit het voor ons gevoel zo goed dat het bijna niet voor korte duur kan zijn.

Nogmaals bedankt!!!

-x- Kus miksje

[cartman666]

MazeMouse schreef op 05-06-2003 @ 12:30:
Ik ben niet alleen atheïst maar ook anti-religieus

Sorry, is gewoon zo

Als zij perse wil geloven in god moet ze dat doen maar zodra iemand openlijk geloofd in god zijn alle kansen op een relatie met mij gelijk verkeken (jammer maar helaas)

dan ben je even erg als de radicale gelovigen die geen relatie willen met mensen die niet van hun geloof zijn.
Vind ik een vrij domme houding.

[ieneminie]

miksje schreef op 05-06-2003 @ 13:18:
Het standpunt wat ik nu heb is: Gewoon genieten van de leuke dingen die we samen hebben voor zolang als het duurt! Misschien is het wel voor korte duur, maar eigenlijk zit het voor ons gevoel zo goed dat het bijna niet voor korte duur kan zijn.

Nogmaals bedankt!!!

-x- Kus miksje

Vind ik een erg goed standpunt

Idd, ik zou het gewoon proberen als ik kon..

[Fiesta Flash]

Ik heb 2 jaar geleden precies hetzelfde gehad. Ik ben verliefd geworden op een onwijs, knappe lieve jongen en hij op mij, we hadden het heel leuk samen. We zijn 9 maanden samen geweest. Hij was christelijk en ik niet.. in het begin ging alles goed, maar bij ons ging het best wel botsen op het laatst, we begrepen elkaar in teveel opzichten niet en zaten totaal niet op 1 lijn. ik denk dat het bij iedereen veschillend is..maar ik heb er heel erg mee gezeten en er heel veel met mensen over gepraat en het blijft moeilijk..eigenlijk pas je gewoon niet bij elkaar op de langere termijn...
Sorry, ik denk dat het weinig toekomst heeft, ik spreek uit eigen ervaring..

[hanneke~13]

miksje schreef op 05-06-2003 @ 13:18:
Hoi allemaal!

Ontzettend bedankt voor jullie reacties het heeft me echt aan het denken gezet, en dan niet zozeer of mijn relatie eigenlijk wel kans van slagen heeft maar meer over het feit hoe ontzettend verliefd ik wel niet ben en over het feit dat het eigenlijk helemaal niet uitmaakt dat hij gelooft.!

Ik heb het er met hem over gehad en we hebben onze meningen over het geloven en niet geloven openlijk en eerlijk besproken. Hij heeft er echt geen problemen mee dat ik niet geloof en hij verplicht mij tot niets. Hij gaat daar in tegen elke zondag naar de kerk en is ook met zijn geloof bezig. Maar hij spreekt niet vanuit god ofzo. Het is een dood normale jongen die van lol maken houd, uitgaan, leuke dingen doen maar is ook zeker in voor een serieus gesprek! Mijn ouders moeten maar aan het idee wennen het is denk ik ook zo dat ze een beetje tegenstribbelen omdat ik nog zo jong ben, en tsja je dochter laat je niet zo makkelijk los

Trouwen is nog niet van belang en kinderen al helemaal niet! Het standpunt wat ik nu heb is: Gewoon genieten van de leuke dingen die we samen hebben voor zolang als het duurt! Misschien is het wel voor korte duur, maar eigenlijk zit het voor ons gevoel zo goed dat het bijna niet voor korte duur kan zijn.

Nogmaals bedankt!!!

-x- Kus miksje

Groot gelijk heb je maar ik ben eigenlijk wel benieuwd bij wat voor gemeente die nou hoort als ik dit zo lees denk ik gereformeerd ofzo? weet je dat toevallig?

[poesiefox]

Met gelovig bedoel ik iemand die het ook echt diep in zijn hart gelooft en er zijn helelevenswijze op heeft ingeteld. Iemand die de waarheden die zijn geloof hem biedt niet betwist en niet zelf nadenkt. Met name dat laatste vind ik een probleem met gelovers.

Ik denk dat datzelfde ook geldt voor Nare Man.

[hanneke~13]

poesiefox schreef op 05-06-2003 @ 16:33:
Met gelovig bedoel ik iemand die het ook echt diep in zijn hart gelooft en er zijn helelevenswijze op heeft ingeteld. Iemand die de waarheden die zijn geloof hem biedt niet betwist en niet zelf nadenkt. Met name dat laatste vind ik een probleem met gelovers.

daar ben ik het dus niet mee eens ik ben ook gelovig opgevoed probeer het ook te geloven maar heb toch heel veel vragen enz. waarom hebben we dan cattechesatie en vereniging om te praten en na te denken over het geloof nou dan

[The0]

Ik moet zeggen dat ik het oneens ben met de meeste bovenstaande reacties. Inderdaad ook op het punt dat er te snel geoordeeld wordt, we weten te weinig over deze jongen. Wel is het leeftijdsverschil groot, maar dat was niet ter sprake.

Zelf ben ik ook christelijk opgevoed, niet heel streng, maar wel elke zondag kerk en bij eten lezen uit de bijbel, bidden etc.

Nu ik zeg maar oud genoeg ben om zelf een mening te vormen over dat soort zaken ben ik niet-gelovig geworden. Er zal best iets zijn 'daarboven' maar eerst zien, dan geloven.

Waarom zou deze jongen zijn mening dan niet ook kunnen bijschaven? tegemoet komen aan jou niet-geloven?

In ieder geval succes, wat je ook besluit te doen.

[cartman666]

poesiefox schreef op 05-06-2003 @ 16:33:
Met gelovig bedoel ik iemand die het ook echt diep in zijn hart gelooft en er zijn helelevenswijze op heeft ingeteld. Iemand die de waarheden die zijn geloof hem biedt niet betwist en niet zelf nadenkt. Met name dat laatste vind ik een probleem met gelovers.

Ik denk dat datzelfde ook geldt voor Nare Man.

dan zien jullie beide spoken. Dit is gewoon hetzelfde standpunt als: alle moslims zijn extremisten. Het slaat gewoon van kut op dirk.
Er zijn een paar christenen die zo streng geloven dat ze zonder meer alles voor waar nemen. Geen vragen stellen, en alles geloven wat de dominee/pastor tegen ze zegt. Dat zijn er ongeveer even veel als het aantal extremisten onder de moslims gok ik. Elke christen die ik ben tegen gekomen(en dat zijn er vrij veel) stelt vragen. Elke christen stelt zich de vraag: klopt dit? heeft het zin om dit te doen? kan ik mijn vrije zondagochtend niet beter besteden?
Al die vragen worden gewoon gesteld hoor, alleen jullie horen ze niet, want jullie zijn doods benauwd voor die enge christenen. die natuurlijk ook al de wetenschap hebben tegengehouden met hun dogmatische denkbeelden, en nu het denken maar helemaal stop hebben gezet . En kom alstjeblieft niet met de opmerking dat de paus een paar jaar geleden pas heeft erkend dat de aarde om de zon draait, want ik heb niets met de paus. en veel katholieken trouwens ook niet heb ik ondervonden .

[PardonMe]

Hey Miksje, fijn dat jij en je vriend er zo goed over kunnen praten en als jullie beiden denken dat het geen problemen zal opleveren, dan moet het toch lukken tussen jullie?! Iig veel plezier samen!


@ Cartman666; Poesiefox en nare man zeggen toch ook niet dat het per definitie fout zal gaan, maar wat zij geven is slechts hun mening , jij hoeft het daar dus niet mee eens te zijn.. Zij geven alleen maar aan dat bij hun een relatie met een gelovige in ieder geval niet zou werken en dat dat bij meer mensen het geval zou kunnen zijn.. En dat denk ik trouwens ook.. maar het hoeft natuurlijk niet zo te gaan..

[cartman666]

PardonMe schreef op 05-06-2003 @ 20:49:
@ Cartman666; Poesiefox en nare man zeggen toch ook niet dat het per definitie fout zal gaan, maar wat zij geven is slechts hun mening , jij hoeft het daar dus niet mee eens te zijn.. Zij geven alleen maar aan dat bij hun een relatie met een gelovige in ieder geval niet zou werken en dat dat bij meer mensen het geval zou kunnen zijn.. En dat denk ik trouwens ook.. maar het hoeft natuurlijk niet zo te gaan..

Met gelovig bedoel ik iemand die het ook echt diep in zijn hart gelooft en er zijn helelevenswijze op heeft ingeteld. Iemand die de waarheden die zijn geloof hem biedt niet betwist en niet zelf nadenkt.

dit noem ik geen mening. dit is een verkeerde gedachte. een misvatting. als zij "gelovig iemand" zegt dan bedoelt ze "extremist". dat vind ik een verkeerde houding.

@Miksje Laat je niet ontmoedigen door allerlei mensen bij wie het mis is gegaan. Er zijn net zo veel, zo niet meer mensen waarbij het goed is gegaan.

[Natural Thing]

Ik ben zelf gelovig....en ik tuurlijk is het wel moeilijk!! Maar ik denk dat het ook goed kan gaan!! In iedere relatie zijn wel eens moeilijkheden toch? Mijn nicht is ook christelijk en heeft een ongelovige vriend, maar behalve dat haar ouders de hele boel af hebben gezeken ( is nu voorbij) gaat het heel erg goed!! Doe gewoon wat je hart je ingeeft....

[phmpruim]

ik zie veel negatieve reacties hier. Ik denk dat dat absoluut onjuist is! Zo'n relatie kan heel goed wel slagen. Ik ken genoeg relaties waarvan de een gelovig is en de ander niet, of waarvan de een streng christen is en de ander wel christen, maar niet streng. Bij ons in de kerk zijn meerdere families waarvan alleen de moeder met de kinderen in de kerk komt en de vader nooit (of andersom). Het kan ook heel goed zijn dat degene die niet gelooft wel gaat geloven, zulke mensen ken ik ook. Kortom: er zijn genoeg voorbeelden van mensen waarbij het kan, dus kan het ook in deze relatie! Als je elkaar maar accepteert!

Iemand vond het leeftijdsverschil te groot (20-15). Dat lijkt nu zo, maar over 25 jaar zijn ze 40 en 45. En dan kijkt niemand vreemd op. Ik ken zelf een familie waar de man en de vrouw 11 jaar schelen! Die man is leraar en heeft ooit nog les gegeven aan het meisje dat later zijn vrouw zou worden! Ook hier geen probleem!

Kortom: als je echt veel van het houdt, ga dan gewoon door met je relatie! Het komt allemaal goed!

[poesiefox]

De topicstartster noemt haar vriend gelovig Christen, en voorziet zelf al problemen. Dat doet ze niet voor niets, dan heeft zij waarschijnlijk een praktiserend en overtuigd gelovige getroffen.

Dat is wat mij betreft ook de enige gelovige, de rest doet mee met de poppenkasten denkt er verder niet over na. Daarmee zou ik zeggen: kind, mijn zegen heb je.
( iets dergelijks staat ook in mijn eerste post: LEZEN!)

Verder gaf ik alleen weer wat IK zou doen in die stuatie, en ik ben natuurlijk een rabiaat atheist. Een rationele, recalcitrante scepticus. Dat zou echt niet lang goed gaan. Erger nog, ik vind het een afknapper eerste orde. Katholiek, gristelijk, devoot moslim, jood of new age zweefkees, ik krijg er helemaal de iebie jiebies van.

Als zij denkt dat zij het aan kan zien, dan moet ze doen wat haar hart haar ingeeft. Ik heb nergens gezegd dat ZIJ het niet MAG.