niet meer willen praten..

[~~dolce~~]

hey

k praat al heel lang met een paar personen over mijn problemen en gevoelens, alleen de laatste tijd heb k dr geen zin meer in. k weet dat het goed is om te praten, het lucht op, maar k heb dr gewoon geen zin in, en normaal schrijf k ook alles op, maar zelfs daar heb k geen zin in, of k kom niet meer uit me woorden..
laatst dacht k echt waarvoor leef k nog?? k weet dat het slecht is om alles op te proppen, en daar ga k me ook niet beter door voelen.. maar toch wil k niet meer praten, laatst belde k toch nog iemand omdat het ff slecht ging, ze vroeg wat dr gebeurd was en k met me domme kop zeg niks, terwijl er vanalles was gebeurd..

herkent iemand dit? of heeft iemand dit ook gehad en wat heb je dr toen aan gedaan?

kuzz mir

[Fantôme]

ey lieverd,
naja, ik herken het wel, maar ga niet zeggen wat ik eraan gedaan heb, niet positief namelijk

gelukkig weet je dat praten goed is, en dat je eigenlijk toch wel door moet gaan. Hoewel ik me voor kan stellen dat het moeilijk is, als je problemen weer op tafel gooien, alles nog een keer voelen, maar het helpt bij dingen 'verwerken'

als je het praten / schrijven een tijdje zat bent, kan je misschien gaan'tekenen'.
dit is het ideetje van 'eend', zie ook haar topic hier over.
je neemt gewoon allemaal kleurtjes en begint wat te tekenen, in de kleuren die jij wilt... dit kan ook opluchten.
maar het is natuurlijk het mooiste als je iemand te tekening kan laten zien, en die dan jou gevoelens hieruit kan halen (die mensen bestaan) zonder dat je echt alles hoeft te vertellen...

maar het kan ook gewoon opluchten dus ja, misschien het proberen waard.

meis, ik weet dat je het moeilijk hebt dus vat het nou niet op alsof ik er luchtig over doe okay?

kusss!! WEndy

[Nona]

Praten is moeilijk, dat weet ik maar al te goed. Ik weet niet wat je eraan kunt doen om jezelf aan het praten te krijgen, bij mij wilden anderen altijd praten, hoezeer ik dat ook niet wilde.

Misschien moet je even een beetje tot rust komen. Als je de laatste tijd zo veel over jezelf hebt gepraat kan het even te veel zijn. Misschien wil je wel even naar iemand anders luisteren in plaats van dat diegenen naar jou luistert.

Anders weet ik het ook niet. Sterkte ermee in ieder geval!
Nona

ja, heb dat ook wel ns..
ik had eerst een vriendje en ik praatte altijd met hem en hij wou me helpen enzo en t luchtte vaak op dat er tenmiste iemand naar me luisterde enzo, maar op een gegeven moment had ik geen behoefte meer om met hem te praten. en al helemaal niet met anderen.
nu heb ik een andere vriend en ik vertel hem wel 99%.. maar soms wil ik niet praten en dan laat ie me gewoon lekker ffies maar ik laat t m dan wel merken (en hij weet t toch wel als er iets is en ik zeg van niet en dan komt ie er soms later nog op terug, en dat doet me weer goed.. zo van: hij denkt aan me.. wil me helpen, etc) terwijl die andere vriend boos werd dat ik niets zei en dat ie vond dat ik toch moest praten enzo.

ik heb t gewoon laten gaan.
ik schreef vroeger dagboeken vol. heel veel pagina's per dag. nu zou ik dat echt niet meer kunnen. net zo min als praten. maar het gaat nu langzaam beetje bij beetje beter en dat voelt gewoon goed.

gun jezelf om te praten en je emoties te uiten etc, maar ook om ze even met rust te laten.

Succes!

(sorry, ik heb zo'n gevoel, maar dat is gewoon niet uit te leggen in woorden. hoop dat ik zo toch nog een beetje in de buurt kom. Kus)

[Fly-girl]

hmm...ja, ik heb het zelf ook wel. dan voel ik dat mn hoofd vol loopt met shit en dat ik het eigenlijk op een rijtje moet zetten enz. toch heb ik dan geen zin om het op te schrijven enz of om er over te praten. Heb ook geen zin om mensen er mee lastig te vallen en dat schrijven moet je weer voor gaan zitten enz...eigenlijk onzin dnek ik later maar oke
meestal word ik op een gegeven moment echt zo gek van mezelf, onrustig of moe etc dat ik het wel ga opschrijven omdat ik anders niet meer goed functioneer. (kan niet meer nadenken duzz reageren/antwoorden, niets aan school doen, geen tv meer kunnen volgen ofz..niet lekker slapen waardoor alles nog erger wordt) mjah...ik schrijf dan dingen op, soms ook gewoon alleen korte aantekeningen zodat je niet een 'heel verhaal' hoeft te schrijven en niemand hoeft het na te lezen dus hoef je het alleen maar op te schrijven zoals jij dat wilt.
Als ik echt moet praten dan doe ik dat wel...dan probeer ik een beetje een rustig/geschikt moment te vinden en dan begin ik gewoon een normaal gesprek en begin dan ergens over.
meestal als het niet goed gaat is dat wel aan me af te lezen duz dan vragen mensen er ook wel naar, en als ik dan zo moe ben heb ik geen zin meer om te ontkennen etc en dan komt het er wel uit...dan zet ik mn gedachte gewoon op nul en praat ik. tsja...weet niet, succes iig

[non]

hej, ik herken het heel erg... en iedere keer trap ik er weer opnieuw in
dan heb je gewoon geen zin om te praten of te schrijven.... niet om je er nog een keer in te verdiepen, het nog een keer te voelen en je hele stemming/dag erdoor laten verpesten
dus dan ga je maar weer door en gaat het wel weer oke.. maar eigenlijk leef ik heel oppervlakkig dan
zoiets kan bij mij 2 of 3 maanden duren en dan stort ik echt compleet in (heb ik nu 2 keer gehad en kzit er nou net weer in, dak al 3 weken niet meer schrijf ofzo) dus eigenlijk moet ik mezelf er wel toezetten om te gaan schrijven (af en toe praten met iemand doe ik trouwens wel, maar dat gaat ook steeds moeizamer omdat ik het zelf ook niet meer helemaal op n rijtje hebt.. gelukkig dringt mn vriend er erg op aan, dat is nogal nodig bij mij) maar wat me ook steeds meer weerhoudt is dat het zoveel tijd zal kosten... en ja in je tentamenweek heb je niet erg veel tijd kan ik je vertellen.
maar goed als het echt slecht gaat dan moet het maar weer..maar op het moment dat ik begin te schrijven is het al fijn.. (en weet ik dat het heeeel lang gaat duren voordat alles er staat )

maar goed ik voeg niet echt iets toe aan de anderen
je moet natuurlijk doen wat jouzelf het beste lijkt denk ik, en het is misshcien 'makkelijk' om het niet te doen want je hebt er geen zin in, maar eigenlijk weet je wel beter.. dat zeg je zelf dus ik zou er toch iets aan proberen te doen

succes in ieder geval!
xXx

[raarbeestje]

ik snap wat je bedoelt..
ik wilde ook een tijd niet meer prate
omdat niemand mij toch snapte !
ik had echt opeens gewoon een hekel aan..
ik sloot me helemaal buiten...
niemand kon meer bij mij komen..
niemand kon meer merke wat ik voelde
ze wisten alleen maar dat het niet goed was..
maar niemand kreeg iets uit me...
totdat guido kwam..hij heeft me ZOW geholpen met alles gewoon!
ik praat nu echt maar ook alleen maar tege hem..
misschien vind jij ook wel zoiemand...