[verhaal] doodsengelen

Tis nog niet af. Het is slechts een begin.

Doodsengelen

Jules zat onderuitgezakt in de grote sofa. Hij verveelde zich een ongeluk en aan het gezicht van Cameron te zien was hij niet de enige.
“Dus.”
“Ja.”
Het was weer stil. Beide jongens wisten niet wat ze moesten zeggen, noch wat ze moesten doen. Van pure verveling liet Cameron zich op de grond zakken en begon tegen de tafel te schoppen. Dat kwam hem op een woedende blik van Jules te staan en daarom hield hij er ook maar weer mee op.
“Wat zullen we doen?”
“Geen idee.”
Jules sprong met zo’n noodvaart overeind dat Cameron zich een ongeluk schrok. Hij rende naar de kast en rukte de deurtjes open. “Drank.”
“God zeg, Jules, als je nog eens wat weet.”
“Snap je het niet? Onze ouders zijn weg, en wat doen we? We zitten hier in dit asociaal grote huis met een kast vol drank… en wat doen we?”
“Niks?”
“Precies! Haal jij je agenda eens.”
Cameron keek Jules met een verbijsterde blik aan, maar liep naar boven en kwam even later terug met zijn agenda.
Jules bladerde door naar de adressen en begon een nummer in te toetsen. Cameron sprong op hem af en greep de telefoon uit zijn handen. “Wat ga je doen!”
“Een feest geven.”
“Een wat?”
“Cammie toch!” Jules dook snel weg toen Cameron naar hem wilde uithalen. “Hoe oud ben je nu?”
“Vijftien,” zei Cameron bijna mopperend. “Bijna zestien,” voegde hij er snel aan toe.
“Wordt het niet eens tijd dat je eens een puber wordt?”
“Man, dat ben je zelf nog.” Cameron vond dat Jules met zijn achttien jaar nou niet bepaald volwassen was.
“Wil je nou een feest of niet?”
“Maar papa en mama...”
“Wordt volwassen, Cameron, ze zijn pas over een week terug. Ze zullen het niet eens merken.”
Cameron zuchtte diep. “Goed dan. Maar ik bel mijn vrienden.”
“Mij best.” Jules liep de kamer uit en grijnsde breed. Feest… Hij was benieuwd of Nona wilde komen…

[sublime]

interessante titel

wat het verhaal betreft, het leest wel lekker, maar is nog wel wat weinig om echt een idee te vormen van wat ik er van vind... je schrijfstijl vind ik iig wel

(en bovenstaande voldoet niet aan de regels van de Nederlandse zinsbouw/grammatica)

sublime schreef op 19-06-2003 @ 16:02:
interessante titel

wat het verhaal betreft, het leest wel lekker, maar is nog wel wat weinig om echt een idee te vormen van wat ik er van vind... je schrijfstijl vind ik iig wel

(en bovenstaande voldoet niet aan de regels van de Nederlandse zinsbouw/grammatica)

Titel wordt nog verder verklaard hoor...

Ja, het is inderdaad nog te weinig. Maar er komt meer.

*gaat schrijven*

[sublime]

dat de titel nog verklaard wordt, zal wel, lijkt me ook logisch dat dat niet gelijk in de eerste alinea staat > zei het meer omdat ik hier een verhaal 'markus doodsengel' heb staan

en ben benieuwd naar het vervolg

sublime schreef op 19-06-2003 @ 17:42:
dat de titel nog verklaard wordt, zal wel, lijkt me ook logisch dat dat niet gelijk in de eerste alinea staat > zei het meer omdat ik hier een verhaal 'markus doodsengel' heb staan

en ben benieuwd naar het vervolg

ik moet stiekem bekennen dat ik inderdaad daardoor het idee kreeg voor dit verhaal. Of althans de titel.

[sweetsy15v]

wel goed geschreven
... waiting for next part ...

[Lotte]

Mooi geschreven, ik hoop alleen dat het niet het typische puber-is-verliefd-verhaal(carry slee) word.

[lotjesnotje]

meeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer

Lotte schreef op 25-06-2003 @ 17:38:
Mooi geschreven, ik hoop alleen dat het niet het typische puber-is-verliefd-verhaal(carry slee) word.

óh nee.

[Mindfields]

Hierbij schreeuw ik mijn schreeuw om meer.

Parallel schreef op 27-06-2003 @ 17:39:
Hierbij schreeuw ik mijn schreeuw om meer.

(oh ja, ff voor de duidelijkheid, in mijn word versie zitten er tussen de stukken wel een witregel, het is dus niet de bedoeling dat je dit als één doorlopend stuk tekst ziet, snappen jullie?)

Bij deze dan:

“Hoi!” riep Cameron vrolijk en gebaarde de mensen voor de deur binnen te komen. De helft van zijn klasgenoten was gekomen. Hij wist niet dat hij zoveel vrienden had.
“Waar kunnen we de slaapzakken neerleggen?” vroeg een jongen. Cameron gebaarde naar boven. “Op de overloop. Die is groot genoeg.”
Cameron overdreef niet. Hun huis was minstens vier keer zo groot als andere – normale – huizen. Hij was niet anders gewend, maar toen zijn klasgenoten bewonderende blikken om zich heen wierpen, voelde hij zich toch wel een beetje bijzonder.
Het was ook niet voor niets. Zijn ouders waren rijk. Steenrijk, maar weinig thuis. Niet dat Cameron dat erg vond want de enige band die hij met iemand had was met zijn broer en de kindermeisjes van vroeger. Maar daar waren ze nu te oud voor, had zijn vader gezegd, dus het kindermeisje ging de deur uit en ze moesten het maar met z’n tweeën zien te redden, Jules en hij.
Niet dat Cameron dat echt erg vond. Hij kon altijd wel met Jules opschieten, hij had zelfs een soort van bewondering voor zijn grote broer. Al was die heel anders dan hij.
Hij schudde zijn hoofd en rende weer naar de deur om open te doen.
“Hoi…” Camerons stem bleef ergens in zijn keel steken. Voor hem stond het mooiste meisje wat hij ooit had gezien.
Ze had kort, lichtbruin haar dat in krullen om haar hoofd danste, een prachtige blanke, bijna witte huid en vreemde grijze ogen die niet bij haar verschijning pasten. Ze glimlachte en Cameron werd vuurrood.
“Mag ik binnenkomen?” vroeg ze geamuseerd.
Cameron kwam met een schok uit zijn droomwereld en deed snel zijn mond dicht. “Eh… ja… natuurlijk…”
“Is Jules er ook?”
Cameron kon zich wel voor zijn hoofd slaan. Het was ook te mooi om waar te zijn. Waarom kwam iedereen altijd voor Jules? “Hij is in bij de bar,” mompelde hij en wees haar de weg.
“Ik ben Nona,” zei ze met een glimlach. “Jij bent zeker Cameron? Jules heeft al veel over je verteld.”
Hij knikte loom. Als ze voor Jules kwam, kon hij het wel schudden.
Jules kwam achter de bar vandaan en liep op Nona af. “Je bent er toch!” Hij sloeg zijn armen om haar heen en probeerde haar te zoenen, maar daar was ze niet bepaald van gediend, want ze duwde hem weg en wendde zich tot Cameron.
“Vervelende broer heb jij.”
“Hmm.” Het leek hem verstandig daar niks op te zeggen, ook omdat Jules een behoorlijk dodelijke blik zijn richting op stuurde. Maar Nona scheen zich daar niks van aan te trekken, want ze sloeg plagerig haar armen om Cameron heen – die niet wist waar hij kijken moest en bovendien zich nog nooit zo gevoeld had.
Cameron genoot intens van die paar seconden dat hij dicht tegen Nona aanstond. Maar Jules wist er snel een einde aan te maken door hem vast te grijpen en mee te sleuren.
“Wat denk je dat je in hemelsnaam aan het doen bent?” vroeg hij woedend. Cameron, nog half in de wolken van de gebeurtenis van daarnet, reageerde niet. Jules schudde zijn broertje ruw door elkaar heen. “Je blijft van haar af, begrepen? Ze is van mij.”
Hij knikte bedeesd. Het kwam niet eens in hem op om te protesteren, ook al had hij echt niks gedaan – Jules had altijd een soort van overwicht over hem gehad.
“Jij blijft de rest van de avond achter de bar,” siste Jules nog toen hij wegliep.
Nona kwam al snel weer dichterbij toen Jules de deur aan het opendoen was. Ze knipoogde naar Cameron en die werd weer helemaal warm van binnen.
“Heb jij een vriendin?” vroeg ze. Cameron verslikte zich bijna in zijn bier. “Nee.”
Ze glimlachte. “Ik bijt niet hoor.”
“Hoe oud ben je?” vroeg hij snel.
Nona lachte hartelijk. “Eenentwintig.” Ze sloeg Cameron, die zich nu helemaal verslikte in zijn bier, op zijn rug. “Kalm maar.”
Uit zijn ooghoek zag Cameron Jules woedend zijn richting op kijken, dus hij dook achter de bar vandaan en wilde weglopen. Nona greep hem bij zijn trui vast. “Je gaat toch nog niet weg?”
“Jules wordt woedend,” zei Cameron gehaast. Maar Nona schudde haar mooie hoofd en trok Cameron bij haar op schoot. “Je wilt niet weg hè?”
Camerons ogen flitsten van Nona naar Jules en weer terug en hoopte dat ze zijn wanhoop niet zou kunnen zien. Hij rukte zich los. “Sorry.”
“Geeft niet.” Ze glimlachte even samenzweerderig. “Als je nou over een uurtje even naar je kamer gaat…” Ze boog zich naar hem toe en gaf hem een zoen op zijn mond.
Toen Cameron eindelijk zijn gedachten weer op orde had, was Nona allang verdwenen.

[dark_poetry]

leuk leuk wil meer lezen

[Envy]

meermeermeer

[Maeglin]

nu al heeeel erg leuk!! kan niet wachtten op meer!!

liefs Maeglin

[offtopic: maar betekend dit dat je niet meer verder gaat aan ik wordt nooit normaal? want dat vind ik ook een heeel kick verhaal...]

Maeglin schreef op 03-07-2003 @ 22:33:
[offtopic: maar betekend dit dat je niet meer verder gaat aan ik wordt nooit normaal? want dat vind ik ook een heeel kick verhaal...]

Ik werk gewoon aan twee verhalen tegelijk... heb ooit wel eens zes tegelijk gedaan, dus vrees niet...