Hee allemaal,
Ik ben nog niet eerder op dit forum geweest. Ik heb nog namelijk nog nooit verkering gehad en ik ben nog maar 1 keer in mijn leven verliefd geweest. Met liefde en realties heb ik dus ook nooit wat te maken. Ik ben er te verlegen en te onzeker voor.
Nu vandaag zomaar terwijl ik van de trein afliep leip ik voor een jongen die de hele tijd achterom keek. Ik snapte er echt niks van en ik begon zelf ook achterom te kijken, waar niemand liep. Hij begon steeds meer achterom te kijken, ik glimlachde maar verlegen maar ik wist niet waar ik moest kijken gewoon. Op een gegeven moment staat hij stil en vraagt me dus plotseling of ik zin heb om een keer met hem uit te gaan. Dat wilde ik niet, dus ik zei maar dat ik nooit uitging. We hadden een gesprek en toen was het toch duidelijk dat hij wat meer van mij wilde weten. Ik vond hem eigenlijk ook heel leuk, dus vroeg ik zijn telefoon nummer en daarmee beloofde ik hem terug te bellen.
Maar nu zit ik daar dus heel erg mee. Mijn ouders hebben er altijd voor gewaarschuwd dat je mensen op straat die zomaar iets van je moeten dat je daar voor moet oppassen. Dat vind ik eigenlijk zelf ook, ik vind het moeilijk om die jongen zomaar te vertrouwen. Maar het was zo'n leuke jongen enz. dat ik het aan de andere kant zonde zou vinden om er niets meer aan te doen.
Ik weet nu echt niet wat ik moet doen, of ik nog wat van me moet laten horen enz.
Heeft iemand advies voor me???????Alvast heel erg bedankt!
Liefs,Anne
|