Ik herken dit echt heel erg
Sinds dat ik afgelopen mei met school naar Rome ben geweest en daar heb geproeft hoe 'Vrijheid' is, is er in mij een intens groot verlangen om de wereld te ontdekken. Om kennis te vergaren. Mijzelf te ontplooien en meer uit het leven te halen. Ik heb mijn moeders oude zelfstudie Psychologie uit de kast gehaald, heb een woordenboek Italiaans waar ik me zo nu en dan es heel erg in verdiep, laat de computer wat meer staan en lees meer. Ik lees kranten aandachtig en kijk of ik niet wat leuke 'goedkope' weekendjes weg zie waar ik misschien nog wel heen zou kunnen. (Weekendje Brussel met mijn broer ofzo..Ik zwijmel helemaal weg als ik er aan denk om gewoon een weekendje naar Brussel te gaan en daar helemaal te relaxen

)
Ik zie mezelf niet (meer) in een 9-5 baan, maar eerder in een baan waarbij ik voor een paar jaar naar India vertrek, waar ik mensen ga helpen en waar ik zowel mezelf als andere culturen leer kennen. Ik wil zoveel doen, maar ik ben 'pas' zestien, waardoor ik nog zoveel niet mag. Wat ik nu probeer, is binnen de perken die ik heb zoveel mogelijk eruit te halen. Ik geloof dat als het de bedoeling is dat ik nu al verre reizen maak, dit ook wel op mijn pad komt.
Ik hoop dat ik je stukje goed heb geinterpreteerd en dat je ook weer wat in mijn stukje herkent
Succes ermee, ik ken dat verlangen maar al te goed!