een raar mens

[magicflower]

Ik ben een raar mens. Ik ben zo iemand die huilt om het minste geringste discussietje, maar als het echt om erge dingen gaat zoals bijvoorbeeld een sterfgeval in mijn omgeving laat ik geen traan. (mijn nonkel is enkele jaren geleden gestorven, hij kwam hier heel vaak, maar ik heb er geen traan om gelaten toen hij stierf....ook al had ik toch een goeie band met hem)

Pas als er iets ernstigs aan de hand is met iemand die echt heel dicht bij me staat, zal ik janken. anders niet.

Terwijl ik dus om een klein stom futilliteitje ook al kan beginnen janken.

Wat ik met dit topic wil bereiken weet ik niet....maar ik vraag me af of er mensen dit herkennen?

Groetjes Magicflower

[Keyser Saus]

Hmm ik herken het in die zin dat ik heel wisselend heb gereageerd op stergevallen. De ene keer met huilen, de andere keer zonder idd, beide keren bij mensen die dicht bij me stonden. Ik word wel steeds minder koel qua begrijpen en emoties maar daarentegen moet ik ook steeds midner huilen bij sterfgevallen (ja ik maak veel mee). Maar soms als ik ruzie heb moet ik juist weer wel huilen. Dus ergens komt het wel overeen ja.

Hmm je wilde niet weten hoe het kwam ofzo, en dat komt mooi uit, want ik weet het niet.

btw je bent helemaal niet raar hoor!

[Silver rain]

Ja, ik herken het zeker wel. Ik begon te janken toen er een visje dood was of m'n zus en vader zaten te kibbelen, maar bij erge dingen lijk ik wel gevoelloos. Nu is het minder maar de afgelopen jaren had ik dat heel erg

dat is niet raar hoor.. bij de dood van mijn opa's en oma heb ik weinig gehuild.. maar bij die van een jongen uit de buurt weer wel.. jij kan er toch niks aan doen.. je oom weet toch wel dat je van hem gehouden hebt en jij weet het.. daar gaat het om en niet om of je gehuild heb bij zijn dood? denk daar maar aan.. en als je wel huilt om een klein dingetje dan heb misschien toch al een huilgevoel (door ongesteldheid/zware dag/ruzie) en dan gaat het gewoon allemaal effe sneller

[magicflower]

Cytherea schreef op 06-09-2003 @ 18:16:
dat is niet raar hoor.. bij de dood van mijn opa's en oma heb ik weinig gehuild.. maar bij die van een jongen uit de buurt weer wel.. jij kan er toch niks aan doen.. je oom weet toch wel dat je van hem gehouden hebt en jij weet het.. daar gaat het om en niet om of je gehuild heb bij zijn dood? denk daar maar aan.. en als je wel huilt om een klein dingetje dan heb misschien toch al een huilgevoel (door ongesteldheid/zware dag/ruzie) en dan gaat het gewoon allemaal effe sneller

Bedankt voor jullie reacties eerst en vooral.

Ik geef cytherea 100 % gelijk. Mijn oom zal hopelijk wel geweten hebben dat ik van hem hield ja. Maar het rare is, ik heb hem niet eens gemist. Ach ja, ik blijf een raar mens.

Weet je, ik heb nu al het gevoel dat ik in mijn nieuwe klas mezelf alleen maar mag zijn als ik vrolijk ben. Of ik moet ineens beginnen janken als een klein kind. Och ja, ik probeer gewoon mezelf te zijn, en het kan me eigenlijk niet schelen of mensen vinden dat ik me aanstel.

Groetjes Magicflower

[Des]

Ik herken het helemaal. Heb net een relatie van 2 jaar achter de rug die niet zo leuk is verlopen. Soms kon ik daar dagen om hilen en kreeg ik bij de kleinste dingen al tranen in mijn ogen. Toen ik hoorde dat mijn opa kanker heeft en dat het niet meer te verhelpen is kon ik daar gewoon niet om huilen (hoewel ik heel veel van hem houd en ook bij hem in huis woon)

Ik voel me daar best schuldig over want het lijkt net of het me dan helemaal niks kan schelen hoewel dat niet zo is.

[magicflower]

Des schreef op 07-09-2003 @ 11:55:

Ik voel me daar best schuldig over want het lijkt net of het me dan helemaal niks kan schelen hoewel dat niet zo is.

Je hoeft geen schuldgevoelens te hebben. Als er geen tranen komen, komen er geen tranen. Je gaat toch ook niet zitten huilen om gewoon maar te huilen, of wel?

[Des]

Nee dat weet ik maar het lijkt dan wel alsof ik andere kleinere dingen erger vind dan dat mijn opa op sterven ligt.

[magicflower]

Des schreef op 07-09-2003 @ 12:31:
Nee dat weet ik maar het lijkt dan wel alsof ik andere kleinere dingen erger vind dan dat mijn opa op sterven ligt.

Laat het lijken zoals het LIJKT. Jij weet dat je je rot voelt en zal het waarschijnlijk allesbehalve makkelijk hebben. JIJ moet met je gevoel omgaan, niet iemand anders. Laat mensen denken wat ze willen.

Ik kan het zo op mijn heupen krijgen van mensen die vooroordelen hebben. Laat mensen denken, JIJ en alleen JIJ weet hoe je je ECHT voelt. Tuurlijk er zullen wel mensen zijn waar je heel open tegenover bent, maar je begrijpt mijn punt hoop ik.

Ik weet niet of je er iets aan hebt dus sorry als het nutteloos is.

Waarom noem je jezelf raar? Je bent gewoon jezelf, wees daar trots op! Als je toevallig anders reageert als de meeste mensen, ben je nog niet raar...elk mens is uniek, gelukkig. Ik vind het wel knap dat je gewoon doet hoe je je voelt. Het is niet verplicht te huilen als er iemand sterft, en het is ook niet verplicht om je tranen tegen te houden als je ruzie hebt ofzo...

Zelf herken ik het wel een beetje, ik kan om hele kleine dingen al huilen. Toen mijn opa stierf huilde ik niet, tenminste niet toen ik het hoorde. Toch raakte het me heel diep maar ik had gewoon even geen behoefte om te huilen...

[magicflower]

[QUOTE]bugge schreef op 07-09-2003 @ 13:10:
[B]Ik vind het wel knap dat je gewoon doet hoe je je voelt.
[QUOTE]

Wat vind je daar zo knap aan?


Ik kan mij uren kut voelen om iets heeeeeeeel doms, maar het kan mij bijvoorbeeld totaal niks schelen dat mijn tante op dit moment voor de zoveelste keer int ziekenhuis ligt. Ik ben daar heel eerlijk in, ook hier thuis, da raakt mij ni.

Ik ben mezelf. Ik KAN geen komedie spelen en dat is goed. Maar dat is ook nadelig als ik me echt rot voel want dan is het ook heeeeel moeilijk om me op te vrolijken.

Groetjes Magicflower

[QUOTE]magicflower schreef op 07-09-2003 @ 13:33:
[B][QUOTE]bugge schreef op 07-09-2003 @ 13:10:
Ik vind het wel knap dat je gewoon doet hoe je je voelt.

Wat vind je daar zo knap aan?


Ik kan mij uren kut voelen om iets heeeeeeeel doms, maar het kan mij bijvoorbeeld totaal niks schelen dat mijn tante op dit moment voor de zoveelste keer int ziekenhuis ligt. Ik ben daar heel eerlijk in, ook hier thuis, da raakt mij ni.

Ik ben mezelf. Ik KAN geen komedie spelen en dat is goed. Maar dat is ook nadelig als ik me echt rot voel want dan is het ook heeeeel moeilijk om me op te vrolijken.

Groetjes Magicflower

je zegt zelf al wat ik knap vind... Je bent jezelf en speelt geen komedie...

Zo voel jij je gewoon. Accepteer dat.

Ik weet ook niet precies hoe ik het uit moet leggen maar het houdt gewoon in dat je je niet anders voor moet doen als je wilt/bent...dus als dat van je tante je niets doet...nouja dat kun je ook niet helpen, dan moet je ook niet doen alsof het je wel raakt...

Gewoon je gevoel. Maarja misschien vind je het zelf wel raar. Ik niet...

[MUTS123]

Dat heb ik ook zo ongeveer......ik kan eigelijk alleen maar janken als ik héel kwaad ben, eigelijk heb ik al heel lang niet meer gehuild van verdriet zeg maar, hoe erg ik iets ook vind, tranen komen er niet.