shock!

[coopergirl]

>-<

[Quiana]

coopergirl schreef op 25-08-2003 @ 15:12:
Gvd, nou jank ik zowat.. Over 20 minuten moet ik naar m'n psych.. Bah, life sucks deeply... Ik haat je ik haat je!

Waarom kan je het niet aan je psycholoog en psychiater vertellen?
Juist zij zijn ervoor om je te helpen,
maar dan moet jij ook zoveel mogelijk eerlijk vertellen,
willen ze je zo goed mogelijk kunnen helpen.

Probeer te vertellen aan je psych wat er is gebeurt,
desnoods schrijf je het op als je denkt dat je niet
uit je woorden komt, doe er iig iets mee,
want het zit je duidelijk dwars...

[Miss Helena]

Quiana schreef op 25-08-2003 @ 15:15:
Waarom kan je het niet aan je psycholoog en psychiater vertellen?
Juist zij zijn ervoor om je te helpen,
maar dan moet jij ook zoveel mogelijk eerlijk vertellen,
willen ze je zo goed mogelijk kunnen helpen.

Probeer te vertellen aan je psych wat er is gebeurt,
desnoods schrijf je het op als je denkt dat je niet
uit je woorden komt, doe er iig iets mee,
want het zit je duidelijk dwars...

Idd, doe er iets mee. Dit is iets wat je in je eentje niet kunt, het is te veel voor 1 persoon om ermee om te gaan. Zoek iemand die je kunt vertrouwen, praat erover. Schrijven is idd een idee, maar ik denk dat je echt iemand nodig hebt die je adviezen kan geven, die naar je kan luisteren. Waarom kun je t niet aan je psych vertellen? Zij zijn er voor je, je gaat er niet voor niets heen. Je hebt de stap al gemaakt met een psych te praten, welke redenen dit ook mogen zijn, dus dat is al iets waar je niet mee hoeft te zitten. Vertel iemand je verhaal. Sterkte...

meid, dit vind ik écht klote voor je...
kzit zelf beetje in de knoop dus dit zal wel geen nuttige post worden, maar ik wou ff zeggen dat ik t klote voor je vind, en ik hoop dat t allemaal goed komt met je...
sterkte meid!

*knuff*

[coopergirl]

Quiana schreef op 25-08-2003 @ 15:15:
Waarom kan je het niet aan je psycholoog en psychiater vertellen?
Juist zij zijn ervoor om je te helpen,
maar dan moet jij ook zoveel mogelijk eerlijk vertellen,
willen ze je zo goed mogelijk kunnen helpen.

Probeer te vertellen aan je psych wat er is gebeurt,
desnoods schrijf je het op als je denkt dat je niet
uit je woorden komt, doe er iig iets mee,
want het zit je duidelijk dwars...

Voorheen heb ik het wel eens met hun gehad over m'n vader... Maar het kwam erop neer dat het al tamelijk lang geleden is... En ik moest het in de 'ijskast' proberen te zetten... Ik had gewoon echt het gevoel alsof hij er geen snars van begreep...

nja, ik heb er nu met iemand over gesproken, een paranormaal therapeut... Het luchte in die zin op, dat ik het gevoel dat ik er niet 'alleen' mee rondliep...

Trouwens, nog bedankt voor jullie advies

Joyce

Fijn dat je er met iemand over gepraat hebt!
't Lijkt me volkomen normaal dat je hierdoor nogal verward bent, probeer zoiets niet weg te duwen, praat er dus vooral over met die persoon.

Heel veel succes!!