Heel onzeker

[CoveredEyes]

Hoi allemaal...

Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen en of het topic hier wel goed staat, anders verplaats hem maar...
Het zit zo; mijn vader is toen ik 10 was psychisch ziek geworden.Dat begon eerst met een depressie en later kreeg hij een psychose...Ik ben nu zoals jullie zien 16 en ik woon met mijn moeder en broer in een ander huis, mijn ouders zijn al lang gescheiden (nu bijna 3,5 jaar) en het gaat nu heel goed met me, wat een tijdje dus niet zo was.Op school praatte ik met een maatschappelijk werkster en dat heeft me ontzetend goed gedaan!

Toen ik 14 was, kreeg ik een vriend die toen 17 was...Hij was heel lief tegen me enzo, maar op een gegeven moment veranderde hij in het gedrag naar mij toe...Hij zei soms hele vervelende dingen tegen me, en dan moest hij om zichzelf lachen...Dit heeft me ontzettend veel pijn gedaan...Niet dat hij niet lief meer was, maar soms kwam er weer zo'n ''geintje''...

Toen ik dit niet meer aankon, heb ik t na 11 maanden uitgemaakt...

Ik heb nu een andere vriend (bijna 3 maanden) en het gaat hartstikke goed, hij is heel lief voor me...
Maar soms ben ik heel onzeker, soms kan ik niet geloven dat hij me lief vind, ik bedoel, wat is er in godsnaam lief aan mij te vinden? Als hij een geintje maakt, wat betrekking heeft op mij, ben ik down, ik geloof wat hij zegt en als hij daarna weer iets liefs zegt, is dat moeilijk te geloven...

Voorbeeld; we waren gisteren een spelletje aan t spelen op msn en toen zei hij scheitluis tegen me...Ik weet dat hij het niet zo bedoelt, maar het komt gewoon hard aan en ik weet zeker dat mijn ex vriend hier mee te maken heeft en misschien het verleden met mijn vader ook wel, want in een folder staat een stukje dat een meisje zegt; ''Mijn vriend zegt wel eens dat ik mooi ben, lief en charmant...Waarom krijg ik t gevoel dat hij dat niet echt meent?''

Zo voel ik me dus ook, als hij dan een geintje maakt (en tis een lolbroek dus dat doettie wel vaker )...Zoals ik al zei; ik onthoud het geintje en vergeet het lieve...

Ik kan t niet goed uitleggen, het is ook niet zo dat ik er nooit tegen kan, maar soms voelt t gewoon klote...

Ik hoop dat hij hier mag blijven staan, omdat t meer over mijn onzekerheid gaat...

Herkent iemand dit misschien en wat zou ik er tegen kunnen doen?

ps.Hij weet wat er met mijn ex is gebeurd, want hij was een kameraad van hem...Hij weet ook dat ik er niet zo goed tegen kan, dat begrijpt hij, maar ik wil ook niet dat hij veranderd want ik kan ook heel vaak met hem lachen...

[Nona]

Misschien is het een goed idee om eens met je huidige vriend over je vorige relatie te praten. Zo kan hij er rekening mee houden en weet hij wannneer jij ergens mee kan zitten. Het is voor hem natuurlijk niet leuk om over je vorige relaties te praten, maar hij weet van de relatie en hij weet dat je ermee zit. Het even zeggen kan hem zekerheid geven over wat wel een niet kan.
Dat hoeft natuurlijk niet te zeggen dat hij moet veranderen. Jij moet eraan werken om wat harder te worden tegenover dat soort opmerkingen. Tot die tijd kan hij er rekening mee houden, daar is hij je vriend ook voor.

Daarnaast is het denk ik redelijk normaal om je een beetje onzeker te voelen in je relatie. Als je verliefd bent op iemand kan je je vaak nauwelijks voorstellen dat je goed genoeg bent voor hem of haar. Dat is verliefdheid nou eenmaal. Als het zo erg is dat het je dwars zit moet je er wat aan doen, als het maar momenten zijn is het eigenlijk niet eens zo erg.

Hm, voor de rest ben ik eigenlijk een beetje uitgeluld.

Succes ermee!
-x- Nona

[Keyser Saus]

Inderdaad leg je vriend expliciet uit hoe dat zit met die "geintjes". Dat zou best al eens een flink stuk kunnen helpen.

Het is nutteloos om te zeggen eigenlijk, het is al gezegd; maar praat er met je vriend over. Hij zal je gerust begrijpen en je proberen te helpen.. succes!

[Miracle]

Heel bekend probleem. Veel mensen hebben hier last van. En dan hoeven ze nog niet eens iets meegemaakt te hebben waardoor dit is ontstaan.
Je kunt er idd met je vriend over praten. Hij zal het wel begrijpen, maar ik denk niet dat hij meteen zal veranderen. Voor hem is dat normaal en erg moeilijk om af te leren.
Wat je wel kunt doen is gewoon zeggen als je er naar bij voelt. Dan kun je er even over praten. Misschien dat het helpt om het niet zo in je hoofd te laten hangen.
Voor jezelf weet je misschien ook wel wat je nodig hebt als je je zo onzeker voelt. Daar kun je ook met hem over praten.

Probeer iig niet ermee rond te blijven lopen als je je er rot over voelt.
Succes!

[CoveredEyes]

Bedankt voor de reacties!
Ik kan juist goed met hem praten en dat hebben we ook gedaan.Ook heb ik hem ook een soort dagboek gegeven waarin de relatie met mijn ex is gegaan, misschien snapt hij het dan beter, zijn reactie moet ik nog afwachten, want hij heeft het gisteren gelezen...

[fil]

Blueeyez03 schreef op 03-09-2003 @ 09:41:
Voorbeeld; we waren gisteren een spelletje aan t spelen op msn en toen zei hij scheitluis tegen me...Ik weet dat hij het niet zo bedoelt, maar het komt gewoon hard aan

Blueeyez03, om in de buurt van jouw voorbeeld te blijven, een algemeen stukje met een algemene 'zij' en 'hij': zij vraagt hem of ze een dikke kont heeft in een bepaalde broek. Hij mag niet zeggen "Nou wat een reet!", want dan is hij een ongevoelige plurk. Hij kan zich ook niet permitteren te zeggen "Nee hoor", als dat wel het geval is, want dan weet hij dat zij die broek misschien koopt en de hele wereld haar dikke kont toont, terwijl hij ook weet dat ze dat haat. Zegt hij "Maar speklapje van me, dat moet je mij niet vragen!" -hij houdt zich diplomatiek op de vlakte en zegt dus eigenlijk niets- kan zij weer pissig worden en roepen dat ze aan hem ook niks heeft. Gevolg is dat hij meer en meer zijn mond houdt telkens als zij hem wat vraagt, en zij uiteindelijk niets meer vraagt. En dan kan ze weer verongelijkt naar haar 'zusters' toe met de boodschap dat kerels zuigen, wat de zusters natuurlijk volmondig beamen: zij kampen immers met hetzelfde probleem! Conclusie: wat je als vent ook doet (zegt), het is altijd fout. Les: je moet als vrouw voldoende zelfvertrouwen hebben om zelf uit te maken of je in een bepaalde broek een dikke kont hebt of niet, en met die beoordeling een ander -zeker je partner- niet opzadelen!

[Fade of Light]

tering, zoiets herken ik ook in een ex. En ik kan je zeggen, ik werd er echt neit goed van... Je moet dan de hele tijd op je woorden gaan letten enzo, en dat is bijna ondoenlijk. En als het er dan een keertje bij inschiet, dan is de stemming al meteen gezet. :/

Mijn mening is dus meer dat JIJ er iets aan moet doen dan HIJ. Niet alleen is het uiteindelijk beter voor jou (ik bedoel, je wilt er ooit toch wel vanaf? het lijkt me namelijk neit echt fijn wat je hebt), maar het is ook vrijwel onmogelijk voor hem. Daarbij kan het toch niet zo zijn dat IEDEREEN in jouw buurt op moet gaan letten met zijn woorden?


Begrijp me niet verkeerd, ik val je absoluut niet aan, maar reeel blijven, zegt me wel dat jij diegene bent die eraan moet werken. Mijn advies is dan ook om zelf ervoor te zorgen (psycholoog?) dat je door zulke grappen niet meer zo diep geraakt wordt EN het met je vriend bespreken zodat hij weet wat er gaande is en ter toch probeert zoveel mogelijk op te letten. Want geloof me, het is niet alleen voor jou vervelend, maar ook voor je vriend (helaas ervaring )

[CoveredEyes]

fil schreef op 04-09-2003 @ 14:20:
****

Mhh, jij vind dus dat ik hem er mee opzadel als ik aangeef dat ik het vervelend vind wat hij zegt? Hij is nou eenmaal zo, dat weet ik, maar ik kan er soms niet tegen, is ook maar net hoe ik me voel...Het is niet altijd fout wat hij zegt, soms kan ik het wel hebben...Soms gewoon wat minder en dat moet ik toch wel zeggen?Hij wil juist weten wat ik voel, dat zegt hij letterlijk...

Ik snap je reactie niet zo eigenlijk...

[Fade of Light]

fil schreef op 04-09-2003 @ 14:20:
*voorbeeld*

niet mee eens. MEeste relaties zijn gebaseerd op vertrouwen en eerlijkheid. Als je eerlijk blijft, zit er geen negatief effect aan. Om in jouw voorbeeld te blijven, je moet niet zeggen dat ze een dikke reet heeft. Zeg het dan subtieler en er is geen probleem.

[CoveredEyes]

Fade of Light schreef op 04-09-2003 @ 14:48:
****

Ik snap je verhaal en je hebt gelijk, ik ben degene die er iets aan moet doen, maar ik zal niet weten waar te beginnen!Ik heb het soms ook met andere mensen, niet alleen bij mijn vriend en nee, ik wil ook niet dat iedereen zich moet ''inhouden'' bij mij...

Ik voel me niet aangevallen hoor, ben juist blij met je reactie, want dan zie ik t ook een beetje van de andere kant en ik liet hem heel erg schrikken toen ik iets vervelends terug zei

Maar is dit de reden geweest van je breken met haar?Als je dat wil pmen anders, mag ook...Mijn reden bij kijn ex was dat wel, maar dat vooral omdat ik er met hem nooit over gepraat heb, we kregen alleen maar ruzie en daar was ik bang voor...Het gevolg daarvan was dat ik alles op begon te kroppen en het zo alleen maar erger maakte

[fil]

Blueeyez03 schreef op 04-09-2003 @ 14:52:
Mhh, jij vind dus dat ik hem er mee opzadel als ik aangeef dat ik het vervelend vind wat hij zegt? Hij is nou eenmaal zo, dat weet ik, maar ik kan er soms niet tegen, is ook maar net hoe ik me voel...Het is niet altijd fout wat hij zegt, soms kan ik het wel hebben...Soms gewoon wat minder en dat moet ik toch wel zeggen?Hij wil juist weten wat ik voel, dat zegt hij letterlijk...

Ik snap je reactie niet zo eigenlijk...

Nee, wat ik bedoel is dat je genoeg zelfvertrouwen moet hebben om ZELF te bepalen of je mooi, lief, charmant of een scheiterd bent. Met die beoordeling moet je anderen -en al helemaal je partner- niet mee opzadelen! Daarmee bedoel ik niet dat je dingen moet gaan verzwijgen of niet meer over praten ofzo, maar als iemand (je vriend in dit geval) zegt dat jij een scheiterd bent (of dit nu voor de gein is of niet) dan moet jij genoeg zelfvertrouwen hebben om te weten dat dat niet (of wel) zo is. Het is (naar mijn bescheiden mening overigens) niet verstandig/wijs om je zelfbeeld af te laten hangen van anderen.

Vriendelijke groeten, fil

Fade of Light schreef op 04-09-2003 @ 14:57:
niet mee eens. MEeste relaties zijn gebaseerd op vertrouwen en eerlijkheid. Als je eerlijk blijft, zit er geen negatief effect aan. Om in jouw voorbeeld te blijven, je moet niet zeggen dat ze een dikke reet heeft. Zeg het dan subtieler en er is geen probleem.

Wat ik met m'n voorbeeld bedoelde (en wat ik in dit bericht en in m'n bericht hierboven schreef) is dat je met dat soort beoordelingen anderen -en al helemaal je partner- niet mee moet opzadelen! Dus om bij het voorbeeld te blijven: een vrouw (of man) moet genoeg zelfvertrouwen hebben om ZELF te kunnen bepalen of hij/zij een dikke kont heeft in een bepaalde broek. Zodra je die bepaling (is dat een woord?) aan anderen overlaat, krijg je daar gegarandeerd gedonder van (misschien niet op korte termijn, maar zeker op lange termijn). Maar ik ben blij om te lezen dat er nog mensen zijn met idealen! Hou zo hoog dus zou ik zeggen!

Jij ook de vriendelijke groeten, fil

[CoveredEyes]

fil schreef op 06-09-2003 @ 14:30:
Nee, wat ik bedoel is dat je genoeg zelfvertrouwen moet hebben om ZELF te bepalen of je mooi, lief, charmant of een scheiterd bent. Met die beoordeling moet je anderen -en al helemaal je partner- niet mee opzadelen! Daarmee bedoel ik niet dat je dingen moet gaan verzwijgen of niet meer over praten ofzo, maar als iemand (je vriend in dit geval) zegt dat jij een scheiterd bent (of dit nu voor de gein is of niet) dan moet jij genoeg zelfvertrouwen hebben om te weten dat dat niet (of wel) zo is. Het is (naar mijn bescheiden mening overigens) niet verstandig/wijs om je zelfbeeld af te laten hangen van anderen.

Vriendelijke groeten, fil

Ik snap t nu beter!Je denkt er dus net zo'n beetje over als Fade of Light...Bedankt voor je reactie, ik weet dat ik mezelf moet veranderen en niet hij...Alleen is dan mijn vraag hoe ik meer zelfvertrouwen krijg?