08-09-2003, 14:54
|
|
|
Mja, ik voelde me toen ik gister Stepmom keek opeens weer heel klote. Het ging over een moeder die kanker had, en bladiebla, alles wat daar bij hoorde. Ik kon mezelf daar gewoon heel erg in herkennen. Dus naar aanleiding van die film vroeg ik aan m'n papa of hij vrijdag had vrijgevraagd had van z'n werk. "Jamaar wáárom dan, Anne? We moeten ons gewoon over mama heen zetten, het is nu bijna twee jaar geleden." Oké, hij heeft dan wel een nieuwe vriendin, maar hij kon toch wel iets subtieler doen.
Ik mis haar nog steeds verschirkkelijk; om de kleinste dingen kan ik al gaan janken. Bla.  Dus toen stelde Nicolette, ( de vriendin van m'n papa, en kinderpsychologe. ) voor of ik niet eens met haar wilde praten erover om een beetje een leger gevoel te krijgen in m'n hoofd. En dat leek me wel een goed idee. ( Je hoort zovaak dat mensen na 't praten zich beter voelen. ) Dus dat leek mij ook wel wat; weet je wat ze deed? Ze pakte haar kladblok en een pen; ze wilde aantekeningen maken. Dat is dus de vervanging van m'n mama; een kladblok en een pen! Ik word echt gek van mezelf; ik krop altijd alles over alles over m'n mama maar op; soms ben ik echt een onwijs kreng tegen mensen die er gewoon heulemaal niets mee te maken hebben. En dan heeft 't gewoon ook helemaal niets met m'n mama te maken. Tsja, soms barst de bom dus gewoon. :\ En ik ben gewoon de weg kwijt; ben ik echt zo'n verwend mama-kindje? En hoe kan ik op 'n normale manier m'n zus, broer en papa er weer bij betrekken? Oja, ik ben niet altijd zo'n zeurkind or. 't Is gister uitgegaan met m'n vriend en dat helpt natuurlijk ook wel mee met je emotionele gedoe. Enzo. Sorry voor het lange verhaal.
__________________
In a burgundy dress lookin' finer than a french wine
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
08-09-2003, 15:01
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
 Misschien (als je nog met haar wilt praten dan) kun je haar zeggen dat je met haar wilt praten als 'de vriendin van je vader' en niet als 'psycholoog'? En dat je dus geen behoefte hebt aan pen en papier enzo. Of misschien kun je er met iemand anders over praten? Er zijn ook van die groepen/weekends speciaal voor kinderen die een ouder verloren hebben, misschien is dat meer iets voor je?Ik denk dat het ook voor het weer erbij betrekken van je zus, broer en vader belangrijk is dat jullie samen praten. 't is niet raar dat je er mee zit. Sommige mensen zijn er na een maand over heen en bij anderen duurt het (veel) langer, maar das niet erg (vind ik iig). Je zeurt niet.
|
|
|
08-09-2003, 15:06
|
|
|
|
Ja, ik weet hoe psychologen werken; maar ik verwachtte een gesprek als 'de vriendin van m'n papa', niet als een psycholoog. Als ik nu weer naar haar toe zou gaan, zou ik me daar gewoon raar bij voelen; in eerste instantie zag zij mij als een soort patient, niet als haar dochter.
Van die weekend heb ik trouwens nog nooit gehoord? Mja, dat samen praten zal dus niet gaan. Iedereen loopt hier onverschillig door 't huis; iedereen weet wat er aan de hand is, maar bij ons allemaal bloedt de neus. En zoals dat voorbeeld wat ik gaf over m'n vader; hij wíl nieteens meer aan haar denken. Voor hem is het 'al twee jaar geleden', en we moeten het nu maar eens snel vergeten. M'n broer en zus denken er hetzelfde over; zij gaan eens per jaar ofzo mee naar haar graf, en dan is 't wel weer oké.
__________________
In a burgundy dress lookin' finer than a french wine
|
|
08-09-2003, 15:14
|
|||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
Vervelend dat je vader en broer en zus er anders over denken dan jij... Weten ze wel dat jij het anders voelt ed?
|
||
|
08-09-2003, 15:16
|
|
Verwijderd
|
http://www.zonderouders.nl/
http://www.verliesverwerken.nl/index.php http://www.verlaatverdriet.nl/links.html#groups Ik ga nog even verder zoeken over die weekenden...ik dacht daar ooit iets over gehoord te hebben. Maar misschien heb je ook iets aan de bovenstaande links.
|
|
08-09-2003, 15:20
|
|
Verwijderd
|
Gevonden.
De weekenden worden georganiseerd door Stichting Achter de Regenboog. Ik vond het via http://www.kinderrouw.nl/site/pedago...encontact.htm, misschien ook wel interessant.
|
|
08-09-2003, 16:43
|
|
|
Vertel haar wat je van haar verwacht, ze kan nou eenmaal
niet ruiken wat je wil.. En als 'de rest' geen rekening houdt met jouw gevoelens, (en doet alsof z'n neus bloedt), vind ik dat je er best iets van kan zeggen. Al is het maar zodat ze rekening met je kunnen houden... Mijn moeder is een jaar geleden overleden. Ik had al heel slecht contact met de rest van het gezin, (woonde niet meer thuis ed), maar een paar maanden terug ging ik weer bij m'n vader wonen, en in de zomervakantie kwamen m'n broer en zus ook. We hadden (hebben) ontzettend slecht contact, kennen elkaar in feite niet, (ik iig niet, heb een jaar vrijwel geen contact met ze gehad), en een paar familieleden vonden het niet meer kunnen zo. Zij hebben (samen met de rest van het gezin) een soort van herdenkingsbijeenkomst georganiseerd.Herinneringen ophalen, praten over het afgelopen jaar, vertellen hoe iedereen ermee omgaat enz. Uiteindelijk heb ik er wel iets aan gehad, gevoelens die zo onbegrijpelijk (soms) waren voor anderen, waren niet meer zo onbegrijpelijk, en het is makkelijker om rekening te houden met anderen, (en zij met mij), omdat het duidelijk is waar zij (ik) mee zitten.. 'Wij' praten ook heel moeilijk, hebben dat ook nooit echt aangeleerd, vroeger. En toch is het gelukt om zoiets te doen, zonder al te veel problemen enz. Het is maar een idee, misschien ligt het je absoluut niet, maar het is het proberen waard.  Bedenk je dat iedereen het heeft meegemaakt, er moeite mee heeft (gehad) enz, en dat jullie van elkaar kunnen leren.. (en elkaar misschien beter begrijpen dan je denkt) Sterkte.
__________________
Drie.
Laatst gewijzigd op 08-09-2003 om 18:45.
|
|
08-09-2003, 16:53
|
|
Verwijderd
|
Sorry, maar ben op t moment niet echt 'in the mood' om een lang verhaal te typen (moet nog zoveel doen etc), maar ik heb mijn vader verloren aan kanker 19 maart 2003.
als je wilt praten ofzo, stuur je maar een pm. ik was gisteren ook aan het kijken naar stepmom (niet helemaal gezien, want ging naar bedje toe  ) en dat stukje dat die ouders vertelden dat die moeder kanker had.. de reactie van dat meisje.. dat is zo herkenbaar voor mij!naja, misschien moet je eens op Vereniging 'Ouders, kinderen en kanker' kijken. Sterkte meis!
|
|
08-09-2003, 19:42
|
||||
|
|
Citaat:
Mja, dat van dat meisje vond ik ook erg herkenbaar; en later dat gedans op die muziek enzo.. veel te lief allemaal.  Citaat:
Dat herdenkingsdag is niet echt van toepassing op mij; ik heb nog zeer goed contact met ze; het probleem is gewoon dat we anders over dat soort dingetjes denken, etc. Maar nu ik dit zo type, lijkt 't ook best wel bazig. "Ik WIL dat jij weer aan mama gaat denken!" :\Citaat:
Bedankt voor de sites; ik heb ff gekeken en stichting achter de Regenboog vind ik wel een mooie site. 'k Weet niet of ik er iets mee ga doen, maar thx voor 't zoeken. (f)
__________________
In a burgundy dress lookin' finer than a french wine
|
|||
|
08-09-2003, 19:51
|
|
|
ey lieve meid,
ik heb de film ook gezien, helemaal ja... Ik kan me voorstellen dat het je erg raakte. zelfs ik zat met tranen in mn ogen, en ik ben nooit mn moeder/vader/broer kwijtgeraat aan deze ziekte. Maar alleen het idee al dat het zou kunnen gebeuren. ik moest ook gelijk denken hoe sommige mensen zich gevoeld moeten hebben zoals Loontjuh bij haar vader (sorry iloon). je stelt je dus zeker niet aan vind ik. en dan nog iets. ik ken een meisje (ze is 18 nu) en haar vader is ongeveer een half jaar geleden overleden. Laatst zou zijn verjaardag zijn geweest. Ze wist echt niet hoe ze er mee om moest gaan en schaamde zich, volgens mij, voor haar gevoelens. Dat laatste is natuurlijk helemaal niet nodig, maar het was allemaal heel verwarrend voor haar. Ze vertelde over het jaar ervoor, dat ze zo'n groot feest voor hem hadden georganiseerd en hoe gezellig het was. Dat soort dingen, de herinneringen, daar houd ze zich echt aan vast, en dat is goed! de mooie dingen onthouden. ik hoop dat jij dat ook doet. meid, ik hoop dat het je lukt eens goed met iemand te praten en dat het daadwerkelijk oplucht. en nog iets (sorry). Er is geen bepaalde tijd opgelegd voor een rouwproces. je vader kan mooi zeggen dat het al twee jaar geleden is. maar dat AL vind ik niet goed geplaatst. Ze was wel je moeder... Iedereen moet gewoon de tijd (en ruimte) krijgen om het op zijn/haar manier te verwerken. liefs, en sterkte met alles, wendy
__________________
Dit is een coole sig.
|
|
08-09-2003, 19:55
|
|
Verwijderd
|
Ik heb die film ook gezien. Ik had het ook echt onwijs moeilijk. Ben geen ouders kwijtgeraakt, maar wel een schoolvriendin. Ik kan me zo goed voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt. Het is ook zo lastig te begrijpen.
Ik kan je geloof ik verder niet zo heel erg veel helpen. Wil je alleen wel even sterkte wensen.
|
|
08-09-2003, 20:20
|
||
|
|
Citaat:
 Uhuh, wat jij beschrijft over je vriendin kan ik me ook heel erg in vinden; vorig jaar hadden we een soort 'feestje' georganiseerd waar gewoon alle familie kwam, gewon een echt verjaardagsfeest maar dan zonder m'n mama. Om herinneringen op te halen, etc, etc. Maar toen was 't nog maar een jaar geleden. Nu heeft iedereen hier in dit huis meer zoiets van 'het is AL twee jaar geleden dus zet je erover heen!  '. ( Je hoeft niet telkens sry te zeggen or, vind 't juist aardig van je dat je zo'n stuk typt! (f) )
__________________
In a burgundy dress lookin' finer than a french wine
|
|
schreef op 08-09-2003 @ 20:51:|
08-09-2003, 20:39
|
|
|
|
Heej meis...
Ik heb helemaal zitten huilen bij die film.........tegenover me op de haard staat een foto van mijn mama.....zij is 15 sept 2002 overleden aan kanker.. Mijn vader en zus lagen al te slapen, ze moesten er vroeg uit vandaag dus ik zat daar gezellig in me eendje.... Ik vind het even moeilijk om iets goed op papier te zetten hoor... maar mijn mama's sterfdatum komt steeds dicht bij (nog een weekje....) en eigenlijk zie ik heel erg op tegen die dag.....ik ben dan ook heel de dag alleen....mijn broer woont in delft, mijn oudste zus vertrek donderdag voor een maand naar Ghana dus die zal er ook niet zijn....mijn andere zus studeert in Amsterdam en aangezien wij in het zuiden wonen is ze ook heel de dag weg door reizen enzo en mijn papa heeft een drukke baan en is van 's morgens vroeg tot 's avonds laat weg.... Op d'r verjaardag ben ik met mijn papa en zussen naar de kerk geweest, mijn moeder ging graag naar de kerk, het was een soort.......tja geschenk aan haar zou ik maar zeggen dat we daar waren........beetje vreemde verwoording....... En van niet naar het graf geen, wij gaan allemaal ook niet, heeft met ej behoefte te maken denk ik en wij hebben er allemaal geen behoefte aan, ze is dan wel gecremeerd maar het idee is een beetje te vergelijken..... Hmzz advies kan ik je niet geven.......maar als je wil praten kan ej me toevoegen op msn als je wilt (susannelucieer@hotmail.com) of mailen.....mag altijd........misschien kan ik je dan iets zinvollers antwoorden...... Kijk maar wat je doet, iig sterkte vrijdag, ik zal aan je denken knuffel susanne
|
|
10-09-2003, 18:05
|
|
|
|
hoi meissie,
kep de film ook gezien en vond em ook vet zielig... wat erg van je moeder.sterkte vrijdag!! liefs doggie
|
|
10-09-2003, 19:02
|
|
|
ik heb echt heel veel respect en bewondering voor alle mensen die een ouder hebben verloren en dan toch het leven weer op kunnen pakken en doorgaan. Ik weet niet of ik dat zou kunnen.
Het is vindt ik heel normaal om twee jaar te rouwen, of zelfs langer. Iedereen verwerkt het op zijn eigen manier en niet even snel. Dat hoeft ook helemaal niet. Heel veel sterkte!
|
|
10-09-2003, 21:09
|
|
|
Jeetje...
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik heb de film ook gezien, te vaak eigenlijk, en mij raakte hij ook ontzettend. Mijn moeder heeft ook kanker gehad, twee jaar geleden nu. Maar zij leeft en dus is mijn verhaal absoluut niet te vergelijken met dat van jou. Zoals ik al zei weet ik dus niet wat te zeggen, behalve dat ik met je meleef en me heel goed kan voorstellen dat je haar heel erg mist. En je zeurt niet. Natuurlijk niet. Dat is toch geen zeuren. Nouja.. Verder geen wijze raad ofzo want die heb ik niet, ik wilde alleen even reageren want je verhaal raakte me heel erg.
|
|
12-09-2003, 22:56
|
|
|
|
heey meid,
hoe is je dag vandaag verlopen? heb nog ff aan je gedacht... liefs, wendy
__________________
Dit is een coole sig.
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Verhalen & Gedichten |
[Vervolg]Achter de gele deur #2 Eend | 166 | 20-06-2006 20:32 | |
| Verhalen & Gedichten |
[Verhaal] Het onbegrijpelijk verbod clubje | 23 | 12-10-2003 18:39 | |
| Verhalen & Gedichten |
[verhaal] ik zie, ik zie... wat jullie niet wíllen zien Verwijderd | 2 | 01-08-2003 18:39 | |
| Verhalen & Gedichten |
Nina & Sara Giles | 18 | 24-07-2003 22:37 | |
| Liefde & Relatie |
Jullie moeten deze chat lezen!! devilcat | 105 | 03-12-2002 09:56 | |
| Levensbeschouwing & Filosofie |
Dag des Oordeels Mujahidien | 82 | 24-02-2002 21:59 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 01:59.
Adverteren