Bij een bepaald onderwerp huilen

[Miracle]

Als ik over een bepaald onderwerp moet praten begin ik echt bijna altijd te huilen. Thuis is dat niet zo'n punt, maar buitenshuis is dat gewoon niet handig. Iemand een idee hoe ik hiermee om kan gaan? Van te voren uithuilen helpt niet en het tegenhouden lukt ook niet zo vaak.

Nou moet ik er binnenkort op school over praten (ws) en daar zie ik erg tegenop, iemand tips? Om mezelf goed te kunnen verdedigen komt het gewoon echt niet uit als ik dan ga huilen, dus ik wil dat absoluut niet...


weet niet of hij hier beter kan, of op L&G

[Eend]

ik heb dat ook tegenwoordig. Eerst huilde ik nergens om, maar tegenwoordig huil ik heel snel en dat vind ik heel irri de oorzaak is gewoon dat er veel los is gekomen en nahjah, nou ister 1 onderwerp waarbij ik al snel ga huilen jah...en nahjah,ik ontwijk het onderwerp gewoon regelmatig. Dat helpt bij mij dan.

ikzelf heb er ook regelmatig last van, dit komt door het onderwerp kanker of de dood, waar mijn vader 5,5 maand geleden aan overleden is.. ik weet ook niet goed hoe ik hiermee om moet gaan. het komt en gaat. gelukkig weet mn omgeving er wel vanaf, dus kijken ze niet heel vreemd op, maartoch.. huilen bij minder-vertrouwde mensen is nooit leuk.
sorry voor deze vrij nutteloze replay. iig sterkte!

karlijn.

[Nona]

Achja, ik heb het ook weleens... Wat ik dan doe is even een momentje vragen en op het toilet gaan uithuilen. Maar ik weet niet of dat nou wel de ideale oplossing is...

[Miracle]

Jammer dat er niet echt tips uit komen.
Toch bedankt

Hmm ja.. .toch proberen in te houden..

Soms als ik bijna moet huilen, gewoon even aan iets grappigs denken enzo en dan gaat het vaak wel een beetje weg En verder gewoon proberen geen aandacht meer te geven aan het huilen

En nadat ik gehuild heb altijd mn stem controleren Daaraan kan je het vaak ook merken.

[Quiana]

Ik weet niet om welk onderwerp het gaat, maar als
het bijv een algemeen onderwerp is voor een discussie
oid, probeer dan het 'persoonlijke' gedeelte,
(dus jouw negatieve ervaringen/gevoelens ermee)
af te sluiten voor dat moment, en je te concentreren
op het 'zakelijke' gedeelte.

Mja, dan nog blijft het moeilijk ws...

Klinkt een beetje raar misschien, maar als je het onderwerp
ziet als iets wat niet te dicht bij je staat, is het
misschien makkelijker om erover te praten.

Maar goed, het hangt er dus vanaf wat het onderwerp
is, en op welke manier (en hoe ed) erover gepraat gaat worden..

[Vogelvrij]

dreen schreef op 10-09-2003 @ 07:58:
Jammer dat er niet echt tips uit komen.
Toch bedankt

En je moet erover praten? Best vervelend dan... In ieder geval sterkte!
Maar goed, het helpt denk ik sowieso als je je vast voorbereid op wat er allemaal kan gaan komen, probeer te vermeiden dat je een onverwachte klap krijgt, hoe lastig dat misschien ook is. (afhankelijk van het onderwerp en waarom en hoe je erover moet spreken) Helemaal voorbereiden kan natuurlijk nooit.
Tsja, inhouden is heel moeilijk, en ik weet niet of je het kan, maar probeer anders te huilen met enkel tranen (die je snel weg kan vegen) en zonder geluid. Rustig inademen!!!
En ja, dat is wel lastig, maar het beste werkt het als je je op iets anders concentreert natuurlijk...

candle schreef op 09-09-2003 @ 21:38:
ikzelf heb er ook regelmatig last van, dit komt door het onderwerp kanker of de dood, waar mijn vader 5,5 maand geleden aan overleden is.. ik weet ook niet goed hoe ik hiermee om moet gaan. het komt en gaat. gelukkig weet mn omgeving er wel vanaf, dus kijken ze niet heel vreemd op, maartoch.. huilen bij minder-vertrouwde mensen is nooit leuk.
sorry voor deze vrij nutteloze replay. iig sterkte!

karlijn.

mjah idd dat onderwerp kanker, ik word er de laatste tijd keizenuwachtig van enzo...
en dan zijn er ook nog van die mensen die de hele tijd 'kanker' schreeuwen bij wijze van scheldwoord of gewoon als ze hun voet stoten en meteen 'krijg de kanker' gillen...


maar effe on-topic: vandaag heb ik niet zulke hele goede adviezen maar toch: misschien kun je je 'afsluiten' voor de bepaalde tijd dat je moet praten, je moet dan je gedachten ergens anders heen laten varen, probleem is alleen dat je er dan niet helemaal bij bent...
Of ( en vat dit aub niet totaal verkeerd op ) probeer een komische draai aan dat 'onderwerp' oid te geven...

Ik huil snel.

Mede hierom word ik bijvoorbeeld niet snel boos op iemand omdat ik dan meteen ga huilen en het zo dramatisch lijkt, wat het dan helemaal niet is.

Toch heb ik maar moeten accepteren dat ik snel huil, als mensen het verkeerd opvatten is dat hun probleem.

Misschien helpt het wanneer je van te voren weet ergens over te moeten praten van te voren te zeggen dat je altijd gaat huilen als je daarover praat, maar dat ze daar verder geen aandacht aan moeten besteden. Of van te voren alles opschrijven waarvan je al weet dat je het wil zeggen, zodat dat overkomt zonder tranen, dan kun je erbij uitleggen waarom je het hebt opgeschreven.

Ik huil ook vrij snel.
Ben verschillende keren op school in huilen uitgebarsten, weet niet precies hoe het komt. Nou ja, weet het eigenlijk wel. Alles zit me dan gewoon hoog, en dan hoeft er maar één klein dingetje fout te gaan en dan ben ik weer aan het huilen.
Ik hou mn huilbui meestal niet in, je kan het er beter uit dan in hebben zegmaar...
Tja, ik ben er ook niet blij mee... maargoed, het is niet anders

[Rabbi Daniel]

Ik huil ook heel erg snel...

[Eend]

Fleet Admiral schreef op 18-09-2003 @ 20:32:
Ik huil ook heel erg snel...

Je zou maar emotioneel zijn...

[sterre]

wel... heb ook zo iets waarbij ik snel bij huil (je raadt het al: kanker... leukemie meer bepaald... me vriendin is er aan gestorven...)
probeer er over te schrijven, een gedicht of zow van te maken. praat er met mensen over die het ook hebben meegemaakt, lees wat teksten die er over gaan of zow. tklinkt gek, maar zo verwerk je iets vaak veel vlugger en op een betere manier. en je moet je heus niet schamen om te huilen... huilen is vaak de beste oplossing voor opgekropte gevoelens. beter in het midden van de les in huilen uitbarsten dan over een jaar bij een psycholoog zitten omdat je je gevoelens niet kan verwerken! je kan er meestal niet veel aan doen (het huilen tegenhouden), maar het beste is er zo vrij mogelijk over praten, hoe pijnlijk het in het begin ook gaat zijn...

[Practicalmagic]

tja mijn vader is overleden aan aids en dan heb ik dat ook vaak. Soms huil ik of bijna iig. ik probeer dan mezelf sterk te houden maar dat heeft iedereen dan ook in de gaten. En dan kijken ze zo bezorgd.

[MissBi@tch]

pienie schreef op 10-09-2003 @ 16:44:
mjah idd dat onderwerp kanker, ik word er de laatste tijd keizenuwachtig van enzo...
en dan zijn er ook nog van die mensen die de hele tijd 'kanker' schreeuwen bij wijze van scheldwoord of gewoon als ze hun voet stoten en meteen 'krijg de kanker' gillen...

jah psies
ik had zon lieve *ahum* exvriend die me uitschold voor kankerwijf, kankerhoer, khoop dat je kanker krijgt etc...
en deze oetlul stond wel op t sterfbed van me oma te huilen een half jaar daarvoor (en die had kanker)
oooooooooh wat maak ik me kwaad om dat soort uitspraken...
tligt gewoon heel gevoelig maar t slaat sowieso nergens op om zoiets te roepen

verder heb ik dat ook als ik over mn moeder praat ofzo war ik flinke ruzie of problemen mee heb of als ze over oma's beginnen dan moet ik meteen aan de mijne denken en dan staan de tranen alweer in mn ogen

[Sleepingsun]

Kep dat ook wel eens, probeer dan te praten over het onderwerp in zijn algemeen,
en het niet te persoonlijk te maken, en de gevoelens die je erbij hebt proberen niet te noemen en zo te ontwijken..
Verder is je inhouden en heel goed voorbereiden ook vaak wel handig, al is het niet goed.