Speciaal voor…
Ja, voor wie eigenlijk… Speciaal voor mensen die het moeilijk hebben, in het bijzonder voor 1 persoon die ik nog niet zolang ken maar van wie ik ben gaan houden…
Speciaal voor mensen die het zo moeilijk hebben dat het leven niet meer waard is om te leven…
Ik schrijf dit als iemand die achterbleef na een zelfdoding, het zijn 2 gedichten. De eerste schreef ik in de week van zijn overlijden en heb dit ook tijdens de begrafenis voorgedragen…
De tweede schreef ik ongeveer 3 maanden later…:
Dus… speciaal voor jou…
Waarom…???
Waarom…, een vraag zonder antwoord…
Je kende wegen vol van pijn, angst en verdriet…
Aan de andere kant ook wegen van vreugde en geluk…
Voor ons is het allemaal moeilijk te bevatten.
Verdriet en pijn is wat wij nu voelen.
Een stukje onbegrip… maar ook begrip…!
Je was alleen, en toch zocht je zelf die eenzaamheid.
Je kon niet meer verder…
Je wist niet meer hoe…
Toch blijf je dicht bij ons.
In onze harten zul je altijd blijven bestaan.
Paps, ondanks alles blijven we van je houden…
Aafke, Okt. 1994
Een kasteel…
Een kasteel is als een leven, met heel veel kamers.
Er zijn kamers waar veel vreugde en geluk is.
Ook zijn er kamers met veel pijn en verdriet.
Maar ook kamers die totaal gesloten zijn.
Geen mens zal ooit weten wat daar gaande is.
Behalve God en met Hem mag je alles delen wat daar gebeurt.
Als je met al die gevoelens naar Hem toegaat...
Hij zal je helpen...
Misschien niet op de manier die jij verwacht.
Maar Hij zal je beslist niet laten vallen…
Aafke, Jan. 1995
|