[kort verhaaltje] 'Als het leven niet meer vanzelfsprekend is'

Dit is eigenlijk een opdracht voor levensbeschouwing. Een vak wat mij totaal niet boeit, maar deze opdracht vond ik wel leuk om te maken. *de opdracht was een kort verhaal te schrijven met de titel 'Als het leven niet meer vanzelfsprekend is'*. En nu ik het heb geschreven zou ik wel willen weten of jullie t mooi vinden, of juist helemaal niet...



Als het leven niet meer vanzelfsprekend is

Ik zit in een bijna volle bus. De bus raakt steeds voller op weg naar Mekka. Ik kijk naar mijn oudere zus die naast me zit. Ik ken veel mensen uit de bus; velen zijn familie of vrienden, anderen moeten vrienden van mijn vader of moeder zijn, maar ik ken ze niet.
De bus is zeer verzorgd, we hebben hem immers gehuurd. We rijden nu langs allerlei plaatsen om vrienden, familie of kennissen op te halen voor de Hadj, de jaarlijkse bedevaart naar Mekka.

Ik ben de jongste thuis, ik heb 3 oudere broers en één oudere zus. Mijn ouders vonden me dit jaar oud genoeg om naar de Hadj te gaan en aangezien niemand van ons daar al ooit was geweest gingen we met z’n allen. We hadden het aan veel mensen verteld en sommigen wilden mee, dus zodoende waren we op het idee gekomen een bus te huren.

Het is zeer warm in de bus en ik heb al veel water gedronken. Nu moet ik echter wel zeer nodig naar het toilet. Ik zeg tegen mijn ouders, die achter mij zitten en vredig naar buiten kijken, dat ik nodig moet en het niet veel langer op zal kunnen houden. Mijn vader kijkt een beetje geïrriteerd, maar mijn moeder heeft al snel met de buschauffeur geregeld, dat we bij het eerstvolgende tankstation een korte stop zullen maken.

Na ongeveer 5 minuten komen we eindelijk bij een tankstation en ik ren zowat naar het toilet. Ik irriteer me mateloos dat het toilet wel ongeveer 100 meter van het tankstation af is. Wat heeft dat nou weer voor nut?! Net als ik bezig ben mijn handen te wassen, hoor ik een enorme knal. Een beetje kalk brokkelt van het plafond af. Het eerste wat ik nuchter denk is: “Wat was dat nou weer?”, maar na een paar seconden bekruipt mij een beangstigend gevoel. Ik ren naar buiten en zie wat ik daarnet zo vreesde. Overal hangt een gordijn van rook en boven de plaatst waar toen net nog onze bus stond zweeft de meeste rook. Door die dikke rook heen zie ik overal brokstukken. Ik word nog geraakt door kleine stukjes kunststof die naar beneden komen vallen. Ze zijn scherp en ik bloed een beetje, maar dat boeit me totaal niet. Ik sta daar versteend voor misschien één minuut, misschien zijn het er wel 5. Daarna ren ik naar dat wat zonet nog de bus was. Er is totaal geen leven.
Verdriet stroomt door mijn aderen en pijn trekt in elke cel van mijn lichaam. Ik zak in elkaar, totaal overmand door verbijstering. Verbijstering, maar vooral angst. Angst. Angst en nu ook woede. Woede over waarom zo’n stomme Israëliër deze bus met al mijn dierbaren tot as heeft gemaakt, met welk doel hij deze onschuldige mensen heeft gedood.

Het moet wel een Israëliër zijn, moslims zijn niet zo stom. Joden hebben ons land ingepikt en nu doden ze ook nog eens mensen die geen vlieg kwaad doen, geliefde mensen. Door mij geliefde mensen.

Ik heb daar zeker een half uur in elkaar gedoken zitten huilen, totdat de politie kwam en mij weghaalde van die verschrikkelijke plek.

Waarom nou net onze bus? Waarom? Had Allah dit zo gepland? En waarom dan? Wij zijn hem altijd trouw geweest!
Al mijn mensen waar ik om gaf zijn er niet meer. Waarom ben ik hier nog? Wat heeft het voor nut dat ik hier nog ben? Nu heb ik niks meer. Ik kan onmogelijk in mijn eigen huis blijven wonen, naar mijn eigen school gaan en afspreken met mensen. Daar heb ik hulp bij nodig, maar ik heb niemand meer. Niemand. Iedereen heeft mij verlaten. Ik ben alleen op de wereld. En niks zal ooit meer zijn zoals het altijd is geweest.

Niks is meer vanzelfsprekend. Zeker mijn leven niet.

[MightyMarcel]

Best leuk om te lezen.

Ik heb wel wat tips voor je, om het wat makkelijker leesbaar te maken.
Dat wil niet zeggen dat ik je verhaaltje slecht vind, maar je hebt er niks aan als ik hier alleen maar neerzet dat ik het leuk vind.

Je gebruikt nogal vaak woorden zoals 'zeer', 'ongeveer', 'echter', waar dat niet nodig is. Natuurlijk kun je wel ergens 'zeer' of 'erg' neerzetten, maar als je dat voor elk bijvoeglijk naamwoord zet heeft het geen zin.

even een voorbeeldje :
' Het is zeer warm in de bus en ik heb al veel water gedronken. Nu moet ik echter wel zeer nodig naar het toilet. '
daar kun je ook dit van maken :
'Het is warm in de bus. Ik heb al veel water gedronken, en nu moet ik wel nodig naar het toilet.'
Zie je het verschil ?

Zo, dat was mijn eerste tip.

Verder nog een paar aanwijzingen.

- je gebruikt vaak lange zinnen. Als je zinnen zelf al een aaneenschakeling van deelzinnen zijn, dan kun je ze opdelen in kleinere, hanteerbare stukjes. Dat wil zeggen, dat je er meerdere zinnetjes van maakt, of dat je komma's gebruikt.
- je gebruikt telkens de 'ik'-vorm. Niks mis mee, maar dan moet het wel geloofwaardig klinken dat jouw 'ik'-figuur die dingen denkt en zegt zoals ze er staan. Ze is een jong meisje (of jongen), dat met haar ouders mee is. Daar moeten de zinnen ook bij passen. Ga maar na hoe je zelf praat, en zet de dingen op papier zoals ze zijn.
- schrijven gaat om leesbaarheid, om het vermaken van de lezer, anders gezegd, de tekst staat in dienst van de lezer. Ingewikkelde zinnen met lange, moeilijke woorden en zinnen die niet meteen duidelijk zijn kunnen leuk zijn, en je kan er best een verhaal mee schrijven, maar het leest niet makkelijk.

nu heb ik nog een concreet ding om over te zeuren :
je zegt " het eerste wat ik nuchter denk is 'wat was dat nou weer' "
ik zou dat andersom doen, " 'wat was dat nou weer', is het eerste wat ik denk." Ik zou dat nuchter gewoon weglaten.


Ik hoop dat je nu niet denkt dat het slecht is - ik ben een ongelofelijke muggenzifter wat betreft geschreven tekst, en dit is alleen maar mijn mening. Het is best een goed stukje, en ik hoop dat je wat aan mijn tips hebt.

Veel succes.

[MightyMarcel]

Oh ja, nog even een kleine opmerking, niet echt over die tekst, maar over de inhoud :

Ik weet niet wat er allemaal gebeurt is tussen joden en moslims, maar ik begrijp wel waarom het geweld in israel nog steeds voortduurt.
Moslims doden iemand - joden nemen wraak, en doden twee mensen, moslims nemem wraak en blazen een bus op, joden nemen wraak en schieten vijftig kinderen dood, enz... enz...
(of andersom, dat joden iemand doden en dat moslims dan wraak nemen, whatever.)
Feit blijft, dat het om een klein, arm, onvruchtbaar stuk land gaat zonder noemenswaardige economische of culturele betekenis. De enige waar die Israel heeft is religieus, en dan gaat het vooral om Jeruzalem.

Maar, to the point : beide geloven zeggen dat ze God of Allah dienen. Iemand die God dient, dood geen mensen. Iemand die Allah dient, dood geen mensen.
Iemand die zijn god gebruikt als excuus voor wraak, is een schande voor die god. Of die God nu de God van de joden of de Allah van de moslims is.
ik ben zelf christelijk, en misschien ben jij zelf een moslim. Dat wil niet zeggen dat ik je haat. Ik ben een mens, en jij bent een mens, net als alle moslims en alle joden. En elk mens telt.

[b-z]

ik vind het mooi, maar het laatste stuk moet zeker zelfs zijn de zin loopt zo niet, dit maakt het een hele slechte uitsmijter

MightyMarcel schreef op 19-09-2003 @ 23:32:

Maar, to the point : beide geloven zeggen dat ze God of Allah dienen. Iemand die God dient, dood geen mensen. Iemand die Allah dient, dood geen mensen.
Iemand die zijn god gebruikt als excuus voor wraak, is een schande voor die god. Of die God nu de God van de joden of de Allah van de moslims is.
ik ben zelf christelijk, en misschien ben jij zelf een moslim. Dat wil niet zeggen dat ik je haat. Ik ben een mens, en jij bent een mens, net als alle moslims en alle joden. En elk mens telt.

Owkeej: ten eerst voorop: ik ben atheïstisch. En ik laat iedereen vrij in zijn of haar geloofsovertuiging. Ik vind die aanslagen en die eeuwige ruzie daar totaal overbodig. Ik heb dat stuk, ik neem aan dat jij dit schreef naar aanlijding van het stukje : "Het moet wel een Israëliër zijn, moslims zijn niet zo stom. Joden hebben ons land ingepikt en nu doden ze ook nog eens mensen die geen vlieg kwaad doen, geliefde mensen. Door mij geliefde mensen.",
alleen geschreven ter inleving van de tekst. Ik kan moeilijk op dat moment in die situatie schrijven : 'goh, wat jammer dat ik nu niemand meer heb, maar mijn volk doet ook zulke dingen. ' Dan is de tekst op dat punt toch niet meer echt realistisch. Dus het is niet mijn MENING. Het is alleen een gedeelte waarvan ik vond, dat het in de tekst thuishoorde. Dus daarom, ik probeer er niemand mee te kwesten!