Vriendin wil weer terug naar haar 'eigen wereldje' terwijl het zo goed ging

[Commondude]

Ik ken een heel leuk meisje (22) al sinds begin februari, en sinds die tijd hebben we altijd wel 'iets' met elkaar gehad.

In het begin was het allemaal maar vaag, maar op een gegeven moment leek het toch iets. Echter ze had veel tijd voor haarzelf nodig, en daardoor...

- ik weet het zeker dat het daardoor komt -

is haar gevoel voor mij toen verdwenen. Omdat ze graag 'in haar eigen wereldje' leeft.

Ik merkte het, en aangezien al die maanden een kwelling voor mij geweest zijn, omdat ze niet ECHT voor me ging, heb ik voorgesteld het uit te maken, wat toen ook gebeurde.

We waren echter wel vrienden gebleven, en op een gegeven moment zijn we weer dichter bij elkaar gekomen, door een paar gesprekken over ons die haar heeft beangstigd.

Toen zijn we drie of vier weken lang erg close geweest, en daardoor is haar liefde gegroeid tot 'echt'. We hebben elkaar aan onze ouders voorgesteld etc. Ik detecteerde ware liefde bij haar, en zat geheel zonder twijfel.

Maar nu ze over haar 'angst heen is', wil ze weer meer vat op haar eigen leven, omdat - volgens haar - alles er bij inschiet en ze aan niks meer toekomt.

Zo erg was het ook weer niet naar mijn weten in die afgelopen weken. Ik zit haar echt niet in de weg als ik bij haar ben.

Ik weet zeker dat ze terug valt 'in haar eigen wereldje waarin voor liefde geen plaats is', en mij weer kwelt, omdat ze vergeet hoe fijn het is samen.

Heeft ze dan niks geleerd uit het verleden? ziet ze dan niet in dat het systeem wat we voorheen hanteerden NIET WERKT? Ziet ze dan niet, dat die drie weken dat we erg close waren juist WEL bij haar de echte liefde opgewekt heeft? Dat dat WEL werkt?

En nu wil ze weer terug naar het 'vertrouwde' wereldje. Als argumenten draagt ze aan dat ze "aan niets meer toekomt". Terwijl het naar mijn weten heel goed werkt als we gewoon samen zijn en elkaars ding doen. Want nu groeien we weer uit elkaar, en gaat ze me weer kwellen.

Toen ze nog wel verliefd was, stelde ze ook voor dat we best bij elkaar konden zijn als we met ons eigen ding bezig waren. Maar dat wil ze nu ineenkeer niet meer!

Die 3 weken samen was het beste wat me kon overkomen, absoluut geen twijfel, ik was alleen maar blij. Maar nu wil ze me weer op de 2e (of 3e) plaats zetten, en afspreken 'wanneer het haar uitkomt'. Niet meer spontaan bij elkaar. Nou zo werkt dat dus niet!

Ze vindt het leuker TV te kijken zonder mij er gezellig er bij dan met, had ze gisteravond indirect aangegeven. Zo druk heeft ze het ook weer niet, vette onzin. Ze heeft bijv. 2 tentamens deze week en ik mocht alleen even dinsdagavond 2 uurtjes komen. De rest van de week 'schikt haar niet'. Terwijl ze dan grotendeels continu alleen thuis is.

Rot toch op, heeft ze niet door dat ze me daarmee kwelt, en ziet ze niet in dat ze weer terugvalt in de situatie die we een poos geleden hadden?

Heeft ze dan NIKS geleerd? Ik ben hartstikke verliefd op haar en zij gaat opnieuw systematisch en bewust de band weer afbreken die we opgebouwd hebben. Of heeft ze het niet door? Waarom wil ze in hemelsnaam terug naar haar oude wereldje.

We hebben het er over gehad, maar ze ziet het niet in, en haar argumenten kunnen me niet bekoren; ik vind ze wel gelden voor een vriend maar niet voor je vriend, waar je, als het goed is, graag bij wil zijn en zijn gezelschap zeer op prijs stelt.

Voor mijn gevoel is het al uit, want ik weet wat dat gedrag van haar tot gevolg heeft. Ik wens niet die enorme kwelling opnieuw te ondergaan die ze me het afgelopen halfjaar gebracht heeft.

Heeft iemand een objectieve mening hierover?

Het klinkt alsof ze absoluut niet klaar is voor een relatie.

Wat ik hier zie is een jongen die verblindt is door zijn liefde voor iemand. Hij beseft niet dat het niet geheel wederzijds is.
Het hele verhaal gaat over wat zij fout doet maar wat doe jij hier fout?
Het klinkt namelijk alsof je je zeer opdringerig gedraagt tegenover haar. Zij heeft geen gevoelens meer voor jou, jullie hebben een gesprek en ineens komen jullie weer dichter bij elkaar. Later is ze over haar angst heen en wil ze weer weg. Als dat geen hint is, dan weet ik het ook niet meer.

[Commondude]

Ja, dat dacht ik ook al, maar ze zegt wel dat ze wel bij me wil blijven en me 'lief vindt'.

[poesiefox]

Ik denk toch dat het bij haar allemaal wat minder diep zit dan bij jou. In ieder geval heeft ze minder behoefte aan jouw gezelschap dan jij aan het hare. Dat kan. Aan jou de keus of je daarmee kunt leven.

[Commondude]

Ik heb het er ff over gehad en ik begrijp haar nu. En het is nu weer goed

[QueenY]

Zij houdt je duidelijk aan het lijntje...HEt gevoel dat er iemand blindelings verliefd op haar is , en uit de kast kan trekken wanneer het haar uitkomt , daar kickt ze op ....De angst dat ze dat niet zou hebben zorgt er dus voor dat ze af en toe jou het gevoel even weer geeft dat ze liefde voelt voor jou..Neen mijn beste vriend dit is voor haar eigen ego heeeeeeeeeeeeeerlijk ....Het klinkt heel hard , maar wat jij als liefde voelt en ervaart hoeft het NIET te zijn , in dit geval is het zeker niet wederzijds...Ik zou haar los laten gaan , en als zij weer eens zin heeft in genegenheid niet zo snel meer toegeven....

[Commondude]

Nee, zo zat het niet. Ze had ECHT tijd nodig voor zichzelf, anders kwam ze niet aan haar tentamens leren toe.

Ik dacht weer veel te negatief.

[Strictly Aimee]

en anders vertel je haar toch Precies waar je mee zit? zoals je dat hier hebt op geschreven...

[Mea Culpa]

Commondude schreef op 08-10-2003 @ 16:38:
Nee, zo zat het niet. Ze had ECHT tijd nodig voor zichzelf, anders kwam ze niet aan haar tentamens leren toe.

Ik dacht weer veel te negatief.

Ik krijg het gevoel dat je veel te afhankelijk bent van je vriendin, en dat zij daar een beetje gebruik van maakt

[QueenY]

Liefde is Blind