22 februari 2002 was echt een dag uit mijn leven die ik het liefst wil vergeten. Mijn ex maakte het uit. Het weekend daarvoor hadden we nog een superweekend niets leek erop dat het fout zou gaan. Alles was supergoed en hij zei dat hij me nooit meer kwijt wilde. En in een keer was het uit. Hij zei dat hij niets meer voor me voelde. Hij had ook een lekkere timing. Mijn ouders zaten in Italie, mijn zus woont ook niet meer thuis en ik moest keihard leren voor mijn schoolexamens die ik de week erna had. Ik heb me nog nooit zo leeg gevoeld. Kreeg geen steun van vrienden en niets niet. Ik stond er helemaal alleen voor.
Maar nu zijn mijn gevoelens voor hem nog steeds niet verdwenen. We hebben namelijk nog kontact en het gaat best goed maar ik kan me ook zo aan hem ergeren.Hij maakt heel vaak kwetsende opmerkingen en dan heeft hij dat weer niet door. wordt ik weer boos en hebben we weer ruzie. Eigenlijk zou ik hem nog steeds terugwillen. (ik wel een paar weken een ander gehad maar ik wou hem terug) Maar hij wil mij niet terug en voor mij zou het ook beter zijn als het niet zo is. Maar ik weet helemaal niet meer wat ik moet doen. Gewoon daarheen gaan (hij woont in brabant en ik in Noord-flevoland). Het kontact helemaal verbreken. Hem gewoon niet meer zo serieus nemen.
Ik mis hem gewoon zo....