Ok, voor de eerste keer ga ik hier wat posten, lees hier erg veel, maar ik reageer bijna nooit, omdat ik bang ben dat anderen mij hier herkennen. Ik zal dan ook nergens diep op in gaan nu.
Het gaat om het volgende:
Op mijn 11e ben ik aangerand (bijna verkracht) door drie oudere jongens, en op mn 14e ben ik weer aangerand door een man van middelbare leeftijd. (Nooit verteld aan mn ouders, en pas vorig jaar aan paar vrienden). Tussen mn 12e en mn 14e ben ik heel erg gepest door iemand die daarvoor een van mn beste vriendinnen was. Heb tijdens die hele periode van mn 11e tot mn 15e aan automutilatie gedaan. Op mn 15e werd bekend dat een hele goede vriend van mij een hersentumor had. Dat ging goed, tot een maand geleden, bekend werd dat ze niks meer voor hem kunnen doen.
Verder heb ik vorig jaar een zeer ernstige vorm van de ziekte van Pfeiffer gekregen, waardoor ik alleen maar op bed kon liggen, en nu is vastgesteld dat ik ook nog een vitamine B12 tekort is (klinkt heel raar, maar dat is nog best vervelend, allerlei onderzoeken gehad, moet nu mn hele leven injecties en nog verdere onderzoeken).
Maar mijn vraag is nu: ik denk zelf dat ik rond mn 12e en 13e depressief ben geweest, maar wilde hier nooit voor uitkomen, vrolijk masker op etc. De laatste tijd heb ik dit gevoel weer heel sterk. Ik hou mezelf wel voor dat alles goed gaat, dat ik blij ben met van alles etc, maar dat nare, vervelende gevoel blijft diep in me alsmaar knagen. Ik heb dus net gehoord dat die vriend ongeneeslijk is, en bij Pfeiffer en B12 tekort hoort ook depressiviteit. Ik verwacht van jullie natuurlijk geen diagnose, ik weet dat ik daarvoor naar een arts moet, maar mn vraag is, als ik hier iets aan wil doen, moet ik dan naar mn huisarts, of naar iemand anders? En kan een huisarts anti-depressiva voorschrijven? (Elke keer als ik kom, vraagt ie ook hoe ik me voel, omdat depressiviteit dus een verschijnsel is bij Pfeiffer/B12 tekort)
Hm, sorry, toch best lang geworden geloof ik..
__________________
Keep on rockin'
|