advies gewenst

[arP-socialist]

ik heb een heel lief zusje van 17 jaar, maar ze is haar leven aan het vergooien, ze was met school gestopt, maar had haar net met alle moeite weer naar school terug gekregen, efin het gaat uit met haar vriend en ze krijgt een nieuwe lover, tegen ieders advies in stopt ze weer met school, ze is dagen weg zonder wat van haar te laten horen, ze laat al haar vrienden stikken.

ik ben zo bang dat ze in de goot belandt n wil haar hoe dan ook hiervoor behoeden, let wel, ze is erg koppig en neemt nogal moeilijk iets van een ander aan,

wie kan me helpen
b.v.d. arP

[Dark Psycho]

jij kan haar steunen, maar ze moet zichzelf helpen. als zij niet inziet wat ze aan het doen is, laat het dan voor een poosje zo. laat haar maar even stikken ofzo. of je pakt haar keihard aan. ook al is ze ouder dan jou. iemand moet het toch doen.

[Gilrups]

Dark Psycho schreef op 12-12-2003 @ 11:31:
jij kan haar steunen, maar ze moet zichzelf helpen. als zij niet inziet wat ze aan het doen is, laat het dan voor een poosje zo. laat haar maar even stikken ofzo. of je pakt haar keihard aan. ook al is ze ouder dan jou. iemand moet het toch doen.

Ik zou d'r niet even laten stikken, volgens mij heeft ze nu net veel steun nodig. Maar jij bent haar broer, dat is toch heel wat anders dan moeder of vader. Misschien luistert ze naar jou wel?
Komt wel goed, ze is 17, ze moet ook een beetje voor haarzelf beginnen te zorgen.

[arP-socialist]

Gilrups schreef op 12-12-2003 @ 11:45:
Ik zou d'r niet even laten stikken, volgens mij heeft ze nu net veel steun nodig. Maar jij bent haar broer, dat is toch heel wat anders dan moeder of vader. Misschien luistert ze naar jou wel?
Komt wel goed, ze is 17, ze moet ook een beetje voor haarzelf beginnen te zorgen.

ja maar voor jezelf zorgen, betekend poten hebben om op te staan, en zonder papieren heb je bijna geen kans op een mooie toekomst, je moet weten dat ik en mijn zus een goede relatie hebben, en ik haar niet graag op haar rug zie belanden, als het moet zal ze het de harde weg leren, maar dat wens ik haar niet toe, ze luisterd moeilijk naar mij, de eerste keer dat ik haar weer op school heb gekregen koste me 6 maanden, dus dan kan je je voorstellen dat de 2e keer onmogfelijk veel moeilijker is, naar paps luisterd ze niet, en mam's is pleite.
toch wel bedankt voor jullie adviezen

Ze is 17...behalve met haar praten kan je weinig doen, denk ik. Ze is oud genoeg om haar eigen beslissingen te nemen, lijkt me, jij kunt niet alles voor haar oplossen/opvangen. Dat bepaalde dingen niet zo slim zijn, zal ze op een gegeven moment zelf waarschijnlijk ook wel door krijgen. En misschien dat ze er dan van leert.

Je zou haar kunnen zeggen dat jij het bv. niet prettig vindt als ze dagen niks van zich laat horen, dat je je dan zorgen maakt. Als het contact tussen jullie zo goed is als je zegt, dan zal ze daar waarschijnlijk wel enigszins rekening mee willen houden.

Ze is volwassen aan het worden en dat gaat met vallen en opstaan. En met het nemen van eigen beslissingen en daar de gevolgen van inzien en aanvaarden. Mensen worden vaak door schade en schande wijs, 't is vervelend, maar 't is helaas niet anders, denk ik.

[arP-socialist]

ok, ik denk dat dat inderdaad het beste is, jammer