hulp nodig , zit weer helemaal fout

[silketje]

hey ,

het gaat de laatste tijd weer helemaal mis met me. ik ben al weer bijna meer dan 3 weken depresief en ik kan niet echt een reden vinden. alhoewel ik wel reden genoeg heb gezien men verleden. ik heb een hulpverlener via een organisatie waarmee ik mail , ik ben ook al vaak van hulpverlener moeten veranderen om bepaalde redenen ; de eerste was een stagaire , de 2e is veranderd van werk ( en hier had ik wel ene redeljk band mee (voor zover je die via mail kan hebben) en ik heb men verhaal wel kunnen opschrijven voor haar) en de derde heb ik nu al een tijdje. we komen niet echt ergens en het gaat weer steeds slechter met me ik heb niet het gevoel dat ik verder geholpen wordt en zij weet dit ook en probeert telkens weer met me af te spreken maar op de een of andere manier moet ik het telkens weer af houden . dit komt ook meestal doordat men ouders het niet te weten mogen komen . ik weet echt niet wat ik moet doen want nu hebben we weer een nieuwe afspraak en ik weet echt niet wat ik tegen men ouders moet zeggen , ik lieg echt niet graag , want ik ben bang dat ze erachter zullen komen.
wat moet ik nu doen ? het hen mss vertellen dat het al een tijdje niet meer goed gaat ? en hoe zou ik dat dan kunnen doen ?
ik kom er echt niet alleen uit , en ik weet van mezelf dat als ik geen hulp krijg het fataal afloopt en ik er helemaal onder doorga gaan. zou er iemand mij kunnen helpen ? raad geven ?

[CoveredEyes]

Ik ben ''blij'' dat je uit je ontkenningsfase bent en toegeeft aan je verdriet en down zijn...

Ik heb uit mijn eigen ervaring geleerd, waar een wil is, is een weg en als jij echt geholpen wil worden (ga ik nu van uit) gaat dat lukken, via mail kun je misschien veel kwijt, maar waar is dat luisterend oor en proff hulp?

Dat heb jij nodig; begrip en een luisterend oor...

Ik hoop dat je het zult vinden en je ouders inlichten (als je niet wil liegen en eerlijk willen zijn (ook heel goed) ) zou inderdaad wel goed zijn, gewoon een rustig moment zoeken en dan vertellen dat je je niet goed voelt enz. (makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik kan altijd bij mijn moeder aankloppen )

[Ien]

Wat kut voor je allemaal :-S
Maar waarom wil je het je ouders niet vertellen..?
omdat je je ervoor schaamt?
ik denk dat het misgien best wel kan helpen als je het ze vertelt..
zij kunnen zo ook rekenning met je houden enzoow...

in ieder geval heel veel sterkte!

[silketje]

hey

bedankt voor jullie reacties . ik willet t ze wel vertellen dat het mis met me zit mar ik kan ze niet vertellen wat.
ik verwijt het hen soms wel omdat ze nooit hebben gezien dat het verkeerd met me ging. en dat is ook een van de redenen wrm ik ze niet kan vertellen wat er scheelt enzo. en ook als ze het zouden weten zou ik hun niet meer onder ogen kunnen komen want ik zou altijd in hun ogen kunnen zien dat ze het weten en ik schaam me er helemaal over. ik wil ook niet dat ze zich schuldig zouden voelen want ik had het hen tenslotte toch kunnen vertellen dus dat is wss wel men eigen schuld.
mja heeft er niemand echt concrete tips over hoe ik ze het uit zou kunnen leggen wat ik bv zou kunnen zeggen e.d.

alvast bedankt

Je bent erg vaag...maar goed...ik denk dat het iig een kwestie is van je zelfvertrouwen opbouwen beseffen dat je je voor jezelf en voor dingen die er gebeurd zijn niet hoeft te schamen.

'Ze' zijn je ouders, neem ik aan? Ouders merken vaak meer dan je denkt, ze spreken het alleen lang niet altijd uit. Bovendien helpen ze hun kinderen over het algemeen graag. Ik denk dat ze zich schuldiger voelen als ze je nooit hebben kunnen helpen en steunen.

Misschien zou je ze een brief kunnen sturen? Of als je hulp hebt, samen met die hulpverlener met ze praten?

[Gothic]

silketje schreef op 24-10-2003 @ 16:58:
ik verwijt het hen soms wel omdat ze nooit hebben gezien dat het verkeerd met me ging.

Dit is een foute gedachte. Jij wil niet dat ze het weten, dus zal je waarschijnlijk ontzettend je best doen dingen te verbergen, vind je het gek dat ze het niet zien?

En wat Leo zegt, waarschijnlijk zien ze het wel maar weten ze niet wat ze ermee aan moeten. Zolang jij niet zegt of laat merken dat jij hulp wilt, kunnen ze niets...

[silketje]

Gothic schreef op 24-10-2003 @ 17:52:
Dit is een foute gedachte. Jij wil niet dat ze het weten, dus zal je waarschijnlijk ontzettend je best doen dingen te verbergen, vind je het gek dat ze het niet zien?

En wat Leo zegt, waarschijnlijk zien ze het wel maar weten ze niet wat ze ermee aan moeten. Zolang jij niet zegt of laat merken dat jij hulp wilt, kunnen ze niets...

ik verwijt hen niet dat er nu dingen mis zijn met me. maar wel wat er vroeger is gebeurd . ik ben 2 jaar misbruikt geweest door een jongen van 16 en zij hebben niets gemerkt ik had vaak buikpijn enz e wouden me niet geloven als ze toen naar een dokter met me waren geweest hadden ze het wss wel geweten en als ik iets zei in die buurt wouden z eme ook niet geloven. drm verwijt ik t ze wel een beetje al probeer ik dat niet te doen maar ik denk nu wel van ja als ze het toen niet wouden zien moeten ze zich er nu ook maar niet mee bemoeien maar ikw eet ookw el dat ik de schuld niet op hen kan steken ze ligt grotendeels bij mezelf wss . maar ik vind dus niet da jou reactie gepast is . mja je wist ook niets van mijn situatie af en ja wss moetik t ze niet verwijten soms willen mensen gewoon dingen niet zien.

Kun jij gedachten lezen? Je ouders hebben misschien wel door gehad dat er iets was, alleen wat precies, dat kunnen ze niet zien. Of bedoel je dat je wel wat gezegd hebt (behalve dat je buikpijn had), omdat je zegt 'ze wouden me niet geloven'?

Ik denk dat het belangrijk is dat je er juist met je ouders over praat. Je hoort dan ook hun kant van het verhaal en misschien kijk je er dan wel anders tegen aan. Misschien ook niet, maar dan hoef je je er zelf iig niet schuldig over te voelen.

Verder kan je niet verwachten dat iedere reactie die gegeven wordt precies in jouw straatje past. De mensen die hier reageren kennen niet je hele verhaal en dat kun je ze niet kwalijk nemen. Gothic geeft een reactie met de informatie die ze heeft, de informatie die jij gegeven hebt en die reactie is echt niet bedoeld om jou te kwetsen of wat dan ook.

Misschien zou je zo af en toe eens wat leestekens in je post kunnen gebruiken, voor de duidelijkheid?

[silketje]

Leonoor schreef op 24-10-2003 @ 18:48:
Kun jij gedachten lezen? Je ouders hebben misschien wel door gehad dat er iets was, alleen wat precies, dat kunnen ze niet zien. Of bedoel je dat je wel wat gezegd hebt (behalve dat je buikpijn had), omdat je zegt 'ze wouden me niet geloven'?

Ik denk dat het belangrijk is dat je er juist met je ouders over praat. Je hoort dan ook hun kant van het verhaal en misschien kijk je er dan wel anders tegen aan. Misschien ook niet, maar dan hoef je je er zelf iig niet schuldig over te voelen.

Verder kan je niet verwachten dat iedere reactie die gegeven wordt precies in jouw straatje past. De mensen die hier reageren kennen niet je hele verhaal en dat kun je ze niet kwalijk nemen. Gothic geeft een reactie met de informatie die ze heeft, de informatie die jij gegeven hebt en die reactie is echt niet bedoeld om jou te kwetsen of wat dan ook.

Misschien zou je zo af en toe eens wat leestekens in je post kunnen gebruiken, voor de duidelijkheid?

ik bedoel ind dat ik het z eheb proberen te vertellen , maar we werden alleen maar boos en wouden me niet geloven.
ik bedoelde het ook niet verkeerd op gothic mss klonk het niet zo vriendelijk , als dit het geval is dan spijt het me.
en drm dat ik me later ook verduidelijkte, ik bedoelde het echt niet verkeerd hoor. en ik aprecieer haar post echt wel en ik heb al gezegd dat ik het gewoon zei om te verduidelijken als reactie op haar post. het spijt me als het verkeerd over kwam.
sorry .