“Doet u mij maar drie komkommers, beste man."
Het is maandagavond, 20:00 uur. Ik zit bij mijn opa en oma, na heerlijk Chinees te hebben gegeten, aan de koffie met een kersengebakje. Op de televisie is het journaal aan de gang. Ik neem een slokje van mijn koffie.
Ik zie een videoreportage over een staking van buschauffeurs in Utrecht, georganiseerd door de FNV. Een stel vastberaden mannen staat in de regen met elkaar te praten. Terwijl de voorzitter van de AbvaKabo aan het woord komt, zien we tegelijkertijd beelden van actievoerders die effectief een actielied zingen. Sommigen zijn zelfs nog zo wanhopig over de bezuinigingen dat ze in de regen, jawel, een heuse polonaise houden. Is dit nu actiegericht staken?
Ik sip zuchtend van mijn koffie. Het smaakt weer helemaal nergens naar.
Dan komt er een bericht over het schandaal rond Mabel Wisse Smit. Nog steeds is er een hoop ophef en poeha over de vermeende vroegere liefdesrelatie tussen haar en de inmiddels vermoorde topcrimineel Klaas Bruinsma. De mogelijke opvolger van Bruinsma, een zekere Etienne U., verklaart nadrukkelijk dat er van een dergelijke relatie geen sprake was. Goh. Maar ja, toch komt zelfs onze charismatische leider Balkenende er aan te pas om een verklaring af te leggen aan de pers en oppositiepartijen. Ik zie het al helemaal voor me: na enkele weken voorbereiding zit onze Jan-Potter zwetend voor de microfoon en wordt de onvermijdelijke vraag gesteld: “Had Mabel Wisse Smit ooit seksueel contact met Klaas Bruinsma?” Er wordt Balkenende iets ingefluisterd. Vervolgens stamelt hij: “Uit onderzoek blijkt dat Bruinsma ooit eens haar slipje heeft uitgetrokken, maar er geen sprake is geweest van penetratie.” Aha, dáár zaten wij als nieuwsgierige kijker uiteraard op te wachten!
Ik zucht nog eens diep en neem opnieuw een slokje van de gitzwarte koffie die alsmaar kouder lijkt te worden.
Dan volgt het bericht dat Arnold Schwarzenegger een grote kans maakt om de nieuwe gourverneur van Californië te worden. Een hoop feestvreugde lijkt het wel, getuige de vele gekleurde papiertjes die uit de lucht naar beneden dwarrelen. Een grote grijns siert het hoekige gezicht van de brede Oostenrijker. Ja, natúúrlijk kan de voormalige Terminator een einde maken aan het feit dat de economie is ingezakt in die staat, en dat daardoor 40% van alle kinderen daar onder de armoedegrens leven. Arnie verzekert ons dan ook dat alles opgelost zal worden. Ja, geen twijfel over mogelijk. Hij kon al goed acteren, dus zal hij zich in de politiek ook eens van zijn beste kant laten zien.
Lichtelijk gedeprimeerd zet ik mijn lege koffiekopje terug op de tafel en zeg ik mijn opa en oma gedag. Buiten denk ik even terug aan dit welbestede televisieuurtje. Jazeker beste mensen, de komkommertijd is nog láng niet afgelopen...
|