Er was eens een jonge man, die leefde in een jong land met jonge mensen, jonge straten, jonge huizen, jonge bomen. Kortom het oogde jong, het straalde jong, het was jong. De jonge man ging elke dag, jong als hij was, nog zeer vitaal, op stap naar de pcboer en de visboer. Daar kocht hij een appel en een zipdrive en een haring voor onderweg. Overal was het jong, waar hij ook keek. Hij dacht: 'Ik vind jong saai. Ik wil oud.'
Hij was niet als anderen. Hij wilde altijd nieuw en nieuw betekende voor hem niet persé jong. Jong was voor hem niet nieuw. Jong was wat hij elke dag om zich heen zag. Hij wilde graag uit zijn omgeving ontsnappen, want het werd hem te nauw tussen al dat jongs. Hij was toe aan wat ouders, een nieuwe oudere omgeving met oude dingen, met herinneringen, met ervaring en sterke verhalen. Hij besloot er morgen naar op zoek te gaan.
Nu blonk eindelijk een jonge maan aan de hemel en de jonge man ontwaakte uit zijn slaap. Hij kroop uit zijn bed en ging achter zijn bureau zitten. Hij keek op de klok. Twaalf uur 's nachts. Hij voelde nog steeds koppijn. Hij stak zijn hand in zijn broek en friemelde ff aan zijn piemel Hij was nog een beetje stijf van de ochtenderectie. Zijn computer stond nog aan van de vorige nacht met foto's van jonge dingen op het scherm. Hij sjorde nog ff aan zijn piemel bij het zien van de foto's en logde in op msn. Daar vond hij tot zijn ongenoegen niet wie hij zocht. Aldus besloot hij te filosoferen. Hier volgt een kort verslag hiervan.
"De voordelen wegen niet op tegen de nadelen op dit moment, vind ik, van de tijd, voor mijn gevoel, of eerder niet over nagedachte gevoelens, denken, ja wezen iets, wat ik alleen in BreeEZaH kan uitdrukken! Zal ook ooit iets anders dan gezwets kunnen zeggen? Ze hebben het aangetoond, maar ik kijk niet eens, ik zag het niet. Nu valt elke hand op de goede plek en weet ik waarom ik door anderen dommen gemiddelden gepest werd: zodat ik te weten zou komen wat dat alles te betekenen had.
Zo lang al op deze wereld en nog zo weinig gedaan. Ja, niet houden van 'doen' kan het aan liggen. Of je doet alleen wat je doet en gedane zaken nemen geen keer, dus ga je zitten op je stoel en vragen 'wat nu?' aan jezelf en je beseft dat je BreeZaH bent!! Dat je zo geboren bent en getogen in zo'n milieu. Dat je zo groot gebracht bent, zo beinvloed door je omgeving, dat het je bestemming is, je eindlot. Het noodlot en je weet niet waarom je dat denkt. Ja, dat komt vanzelf en dan voor het te laat is dan besef je dat het nog te vroeg is om je conclusies te trekken en je trekt je broek omlaag en je kijkt en ziet dat de toilet bezaaid is met remsporen van wekenlang wcgebruik zonder het toilet schoongemaakt te hebben en dan beloof je jezelf dat je het zult gaan opruimen, maar er komt maar niets van terecht. Je stelt het uit en het verhardt. De stront verhardt. Stront aan het toilet, dat er op blijft plakken, ondanks het dagelijks er tegenaan pissen en het doorspoelen van de wc. 'Hoe', vraag je je af 'kan een drol aan het toilet blijven hangen? Kleine microscopische onevenheden in het keramiek. Schimmels die zich daarin verschansen, opstapelen, zich vermenigvuldigen en dusdanig de onevenheid van het keramiek verergeren, dat de drol er in blijft hangen. En door het lange wczitten - regelmatig langer dan een half uur - hebben de drol en de schimmel genoeg tijd te cohabiliteren.' Wat ik hiermee bedoel te zeggen is dat je je soms suf praat, maar als je nergens naar zoekt dan kom je uiteindelijk ook nergens, ondanks je gepraat. In een situatie dat je d.m.v. praten moet krijgen wat je wil. Er zijn bepaalde regels verbonden aan dit spelletje dat dagelijks gespeeld word tussen partijen die belang hebben van elkaar. Toch hoop je maar op een goede afloop van de zaak want het startte niet meer op. Vreemd genoeg hadden we geen tijd voor dat soort dingen ondanks de werkeloosheid. Meteen spingen naar een volgend project. Je maakt sprongetjes van soms wel 10 cm hoog. Dat is nog net niet over dat ding, maar wel bijna, en dat is een soort van genoegen voor die andere partij, want de ondertitels en de bovenschriften hoeven niet onder blijvende druk negatief beinvloedbaar te zijn. Ik denk dat het onmogelijk is geworden om daar nog enige bijdrage aan te leveren als er wordt gesprongen boven de 10 cm."
__________________
Forumbaas+
Laatst gewijzigd op 14-10-2003 om 00:24.
|