Plan of inspiratie?

Ik heb wel eens gehoord dat je, als je wilt schrijven, niet moet gaan zitten wachten tot de inspiratie in je komt opborrelen. Je moet een soort van plan opstellen; bedenken wat de personages allemaal moeten meemaken, in welk land het afspeelt, de personages namen geven, etc. etc. En als je dat eenmaal in je hoofd hebt, dán pas moet je beginnen met het schrijven van je verhaal.
Als je niet met een plan begint en gewoon zomaar, in een plots maar kortdurend gevoel van inspiratie, loop je op een gegeven moment hartstikke vast. Dus daarom moet je een soort van plan opstellen en dat schema volgen.

Dat is dus wat ik wel eens gehoord heb. Klopt dat? En zijn jullie het er mee eens?

[Shadowme]

ben het er niet mee eens
als ik wil schrijven begin ik meestal en zie wel waar ik uitkom

[J-roen]

Ik schrijf zelf niet, dit raakt dus kant noch wal.
Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die het makkelijker vinden om te werken met een plan, omdat je dan vantevoren het verhaal redelijk dichttimmert en goed voor ogen hebt wat je precies wilt gaan schrijven.

Aan de andere kant zullen er mensen zijn die zweren bij 'de inspiratie'. Zij zullen gaan schrijven vanuit een plotselinge inspiratievlaag en wel zien waar ze uit komen en van daaruit verder schrijven.

Zelf zou ik kiezen voor de eerste methode, vantevoren het verloop van het verhaal uitdenken. Zodat je een stevige basis hebt om van daaruit verder te gaan.

[Mother Earth]

Ik schrijf ook niet echt, maar ik heb wel als ik bijv. voor school wat moet schrijven, dat ik niet kan gaan zitten en schrijven maar.
Meestal komt er een idee bij me op van een zin of een onderwerp ofzo, en dan moet ik het echt opschrijven ,want anders vergeet ik het Volgens mij klinkt dit best wel cliché maar het is wel zo.

[Fladdergeval]

Ik ben het gedeeltelijk eens met de 'noodzakelijke plan-methode' . Uit ervaring weet ik dat je zonder plan inderdaad de kans loopt ergens halverwege vast te lopen, waardoor je je have verhaal weg kunt gooien. Zonde natuurlijk.
Nu is het bij mij echter zo dat ik met name voor mezelf schrijf, om af te reageren, om mijn 'toekomstdromen' te beschrijven () enz. Ik schrijf over het algemeen niet om nou echt een boek te schrijven. Een plan maken zou voor mij dus niet echt werken. Ook niet als ik wel begin te schrijven met het doel het verhaal af te maken zonder in de knoop te raken. zoals ik al zei schrijf ik vor mijn plezier en ik vind het dan ook veel leuker als ik zelf van tevoren ook nog niet precies weet wat er gaat gebeuren, hoe het verhaal en de karakters zich ontwikkelen.
Ik denk dus kortom dat als je schrijft met de ambitie om het uit te laten geven je het verst komt met een plan van aanpak. Het is echter niet noodzakelijk en zeker als je het écht leuk en spannend wil blijven vinden om het te schrijven denk ik dat je niet een al te uitgebreid plan moet maken. Het zijn immers nog aardig wat uren die je aan je verhaal 'moet' besteden en het risico dat het je gaat vervelen moet je toch in eerste instantie mijden .

[Nieni]

Ik baseer de dingen die ik schrijf vaak op mezelf (en dat zijn dan ook vrij lange verhalen) dus dat zijn dan inderdaad inspiratievlagen.
Het is me eigenlijk nooit 'echt' gelukt om een verhaal met een einde te schrijven, dus wat dat betreft zou het wel handiger zijn om een plan op te stellen. Maar ik doe het dus niet.
Ik geloof dat ik puur schrijf om de dingen die ik meemaak een beetje te...verwerken ofzo, hoewel dat weer een te zwaar woord is.