Bang

[Bloompje]

heej, ik kom hier nooit maar ik hoop dat dit wel het juiste topic ervoor is.

Gisteren reed ik met 2 vriendinnen (S en H) en een vriend (K) van mij in Breda naar het theater, we zouden daar met school een toneel stuk gaan bekijken.
we kwamen bij een T-splitsing en toen gingen H en K rechtsaf het fietspad op. ik zag dat S de stoplichten af wou snijden en ik dacht, hmm laat maar gaan en ik wou net naar het fietspad sturen. op dat moment hoorde ik autoremmen piepen en een klap, ik draaide om en zag hoe S van haar fiets geslingerd werd en op de auto terechtkwam. door het lage zonlicht had de automobilist haar niet gezien en hij reed dus 40/50 km per uur. ik zag haar als een lappenpop door de lucht geslingerd worden en haar fiets vloog van de ene kant van de weg naar de overkant, ik zag dat het niet veel scheelde of het had de geparkeerde auto's aan de andere kant van de weg geraakt. toen stopte de auto en ze vloog met een smak op de grond. dit alles duurde maar een paar seconden, ik herriner me nog dat ik haar naam schreeuwde en dat ik mijn fiets heb neergezet, mijn tas heb afgegooid terwijl ik naar haar toe rende en ik zag H en K ook die kant uit gaan. omdat ik het dichtste bij was, was ik ook het eerste bij haar, haar benen lagen echt zo eng en ik dacht dat ze dood was. K greep me bij mijn schouders, fluisterde rustig aan, rustig aan, voelde aan haar hals en belde 112. H en ik hebben rondgekeken of er hulp kwam en op een gegeven moment kwam de rest van mijn klas er ook aan. ik was zo overstuur dat ik samen met H bij een mevrouw binnen wat was gaan drinken. toen heb ik een verklaring bij de politie afgelegd en toen ik buiten kwam was ze al weg. iedereen heeft me echt goed opgevangen, al mijn klasgenoten hebben me 1 of meerdere keren omhelsd en gezegt dat het wel goed kwam. toen zijn we naar school gegaan en hebben we nog zitten praten. omdat ik het meeste gezien had (ik was het dichtste bij, H en K waren een stukje verderop) vertelde ik wat ik gezien had en dat was erg moeilijk om te vertellen. toen ik thuis was heb ik mijn halve klas nog aan de lijn gehad, en haar moeder. toen belde ze daarna zelf nog, ze heeft nou alleen een zware hersenschudding en wat blauwe plekken, verder helemaal niets!!! ze heeft zoveel geluk gehad! vandaag zijn H, K en ik en nog een vriendin naar het ziekenhuis geweest. ze ziet er toch goed uit en we hebben heel gezellig gekletst en der geintjes overgemaakt (zelf weet ze er helemaal niets meer van, gelukkig, ze wist dat ze overstak en dat het een witte auto was). er is nou bijna niets meer om je zorgen over te maken.

maar toch heb ik vanacht niet geslapen en vandaag was ik bijna niet geconcentreerd met iets bezig.... hoewel ik weet dat het voorbij is en het niet ernstig is, zie ik steeds voor me hoe dat ongeluk gebeurde.... en ik kan het maar niet uit mijn hoofd zetten. ik ben nou heel moe en ik wil vanacht slapen maar ik ben bang dat dat weer niet lukt.
weten jullie misschien iets dat helpt? alvast bedankt

[edit] ook zijn er nou mensen uit mijn klas die zeggen, "ow alleen maar een zware hersenschudding, dan zal het ongeluk zelf ook wel niet zo spectaculair zijn geweest". maar zij hebben haar ook op de grond zien liggen e.d. sommige mensen vonden dat ik me wel een beetje aanstelde, maar ik weet wat ik gezien heb e.d. hoe moet ik hier nou op reageren? [/edit]

[Meartje]

ik zal voor rust bidden voor je als je dat wilt

[Fade of Light]

erg vervelend die laagstaande winterzon, uit ervaring weet ik dat dat geen leuke verkeerssituaties kan opleveren aargoed daar ging het niet om...

Sommige mensen gaan er anders mee om dan anderen. Ligt er een beetje aan hoe emotioneel je sowieso bent, hoe vaak je al "niet zo'n leuke dingen" hebt gezien etc.

[Bloompje]

Fade of Light schreef op 09-12-2003 @ 21:01:
erg vervelend die laagstaande winterzon, uit ervaring weet ik dat dat geen leuke verkeerssituaties kan opleveren aargoed daar ging het niet om...

Sommige mensen gaan er anders mee om dan anderen. Ligt er een beetje aan hoe emotioneel je sowieso bent, hoe vaak je al "niet zo'n leuke dingen" hebt gezien etc.

ik weet dat ik heel erg emotioneel ben (op de basisschool problemen mee gehad enz, ben gepest) maar toch vind ik het op een of andere manier wel raar dat ik er nog zo bang voor ben

Nee, het is niet raar. Het maakt niet uit dat het niet slecht is afgelopen, je hebt het gezien, je bent geschrokken...dat is heel normaal en misschien juist de meest natuurlijke reactie die je op zoiets kunt hebben. Mensen die zeggen dat het niet 'spectaculair' was, weten gewoon niet waar ze het over hebben. Je kunt dan aangeven hoeveel het jou doet. Maar je kunt ze ook gewoon even negeren.

Zelf heb ik 3 weken geleden een gewapende overval meegemaakt en sommige mensen reageerden er ook raar op. "ow er zijn geen doden gevallen, nou dan maakt het niets uit." Maar ik was erbij, ik heb dingen gezien zoals het pistool, een bewaker die in elkaar werd geslagen en mijn kassa die helemaal leeg was terwijl ik het geld eigenlijk moet 'bewaken'. De keer daarop toen ik moest werken, was ik ook bang. Bang dat het weer zou gebeuren maar ook omdat sommige beelden terugkwamen toen ik weer achter de kassa zat.

Zo'n angst kan wel een tijdje duren. Dat is helemaal niet erg. Probeer het maar een plaats te geven en het een beetje te verwerken. Maar hou het in de gaten dat je er niet in blijft hangen. Als je als het ware over een half jaar nog even bang bent, dan ben je er niet goed mee bezig. Als je verbetering merkt, of schommelingen (de ene dag gaat het goed en een dag erna weer niet) dan is het goed.

Voor mij is die ervaring nu dus 3 weken geleden en af en toe heb ik er nog last van. Ik combineer het ook met andere moeilijke ervaringen in mijn leven, die ik eigenlijk nog niet goed verwerkt heb. Dat is zwaar, maar wel goed, want ik kan er weer mee aan de slag. De overval was voor mij een trigger om weer enkele bladzijdes door te werken van het boek dat nog op me ligt te wachten.

Ik geloof niet in toeval. Ik geloof dat elke gebeurtenis in mijn leven een reden heeft en dat er aan elke gebeurtenis negatieve EN positieve kanten zitten. Ik ben nu bijv. nog erg bezig om het thema 'angst' uit te werken. Dat lukte niet zo goed, tot 3 weken geleden. Toen werd ik opeens keihard geconfronteerd met die angst (misschien was het iets teveel van het goede dat er opeens een gun op me gericht werd maar het gaat om het principe). Het was niet voor niets. Misschien kun jij dat ook eens bij jezelf nagaan.

Denk in de eerste plaats alleen aan jezelf. Je stelt je niet aan, nee je laat je gevoel toe, en dat is beter dan stoer lopen doen en zeggen dat het je niets doet terwijl dat wel zo is. Daar heb je niks aan, en al helemaal niet op lange termijn. Emotioneel zijn, daar is ook niets mis mee, ikzelf huil bijna elke dag. Ik ben heel erg gevoelig en ik kan bijv. huilen ook niet tegenhouden. Het is beter als jij dat ook niet doet. Durf maar gewoon jezelf te laten zien.

Ik hoop dat je niet te lang slapeloze nachten hebt en dat je niet teveel last krijgt van de beelden die terug komen. Het kan ook zijn dat je over een paar dagen pas echt beseft wat er gebeurd is, dat er weer een schok komt, en ook dat je gaat denken over hoe slecht het had kunnen aflopen. Je kunt last krijgen van onevenwichtigheid en trillen. Dit hoort er allemaal bij en daar moet je je geen zorgen overmaken. Het heeft te maken met spanning.

Veel succes ermee.

Ook hoop ik dat het met je vriendin gauw weer goed gaat

[pe51]

Ik denk dat het bij zulke dingen als ongelukken en overvallen niet gaat om wat "de afloop is", of om wat je gezien hebt. Maar om wat je gevoeld hebt in jezelf op die momenten dat je het zag gebeuren.

Om je angsten dus, die binnen in jezelf zaten op dat moment. Dat waar je bang voor was, dat leek op dat moment "waar" te zijn. Natuurlijk was dat erger dan wat er in het echt gebeurde, maar het probleem is denk ik dat je dat niet hebt kunnen voelen en geloven.

Wat er dan aan de hand zal zijn is, dat je deze gevoelens nog niet verwerkt hebt. Je snapt je eigen gevoelens nog niet, wat je precies voelt en waarom je het voelt. Meestal zijn mensen dan bang van die gevoelens, en willen er niets van weten. En dan kan het nog wat langer duren dat je ze snapt. Want je kunt alleen begrijpen, wat in je gevoel is.

Meestal komen zulke gevoelens bij stukjes en beetjes terug op momenten, dat je ontspannen bent vaak. Zodat je ze over een wat langere tijd verspreid kunt verwerken. Vaak ook komen er dromen hierover.

Sterkte ermee!

peter.

[hasseltboy]

Fade of Light schreef op 09-12-2003 @ 21:01:
erg vervelend die laagstaande winterzon, uit ervaring weet ik dat dat geen leuke verkeerssituaties kan opleveren aargoed daar ging het niet om...

Ja best lastig, ikk had bijna een vrouw aangereden met de scooter maar ja, ontopic..

[hasseltboy]

Bloompje schreef op 09-12-2003 @ 19:44:

maar toch heb ik vanacht niet geslapen en vandaag was ik bijna niet geconcentreerd met iets bezig.... hoewel ik weet dat het voorbij is en het niet ernstig is, zie ik steeds voor me hoe dat ongeluk gebeurde.... en ik kan het maar niet uit mijn hoofd zetten. ik ben nou heel moe en ik wil vanacht slapen maar ik ben bang dat dat weer niet lukt.
weten jullie misschien iets dat helpt? alvast bedankt

[ [/edit]

Ik denk dat je gewoon aan iets anders moet denken, door voor het slapen een boek te gaan lezen. Klinkt makkelijker dan het is denk ik.....

hasseltboy schreef op 10-12-2003 @ 20:11:
Ik denk dat je gewoon aan iets anders moet denken, door voor het slapen een boek te gaan lezen. Klinkt makkelijker dan het is denk ik.....

als je met een trauma rond wil blijven lopen en in je emotie wil blijven hangen dan moet je dat vooral doen ja...

als je het wil verwerken en verbeteren en minder bang wilt worden dan zul je je gevoel moeten toelaten. En dus ook soms slapeloze nachten, maar het is beter dat je er overdag mee aan de slag gaat en 's nachts kunt rusten.

[hasseltboy]

bugge schreef op 10-12-2003 @ 20:13:

als je het wil verwerken en verbeteren en minder bang wilt worden dan zul je je gevoel moeten toelaten. En dus ook soms slapeloze nachten, maar het is beter dat je er overdag mee aan de slag gaat en 's nachts kunt rusten.

Dat had ik zelf niet kunnen bedenken....

hasseltboy schreef op 10-12-2003 @ 20:16:
Dat had ik zelf niet kunnen bedenken....

als je dat wel had kunnen bedenken dan moet je iemand niet pushen om gevoel tegen te houden.

[hasseltboy]

bugge schreef op 10-12-2003 @ 20:20:
als je dat wel had kunnen bedenken dan moet je iemand niet pushen om gevoel tegen te houden.

Mijn pschylogische inzichten zijnook niet fantastisch...

[elledc]

Wie was er dan in fout, de chauffeur of je vriendin?


Positief is wel dat ze niet te ernstig is verongelukt, het kon erger zijn, maarja.
Een zware hersensschudding kan eigenlijk wel nog voor problemen zorgen, hopelijk komt het helemaal goed...

[Bloompje]

utopia5 schreef op 10-12-2003 @ 20:36:
Wie was er dan in fout, de chauffeur of je vriendin?


Positief is wel dat ze niet te ernstig is verongelukt, het kon erger zijn, maarja.
Een zware hersensschudding kan eigenlijk wel nog voor problemen zorgen, hopelijk komt het helemaal goed...

theoretisch was er niemand fout, ze heeft nog gevraagd aan de politie naderhand (in het ziekenhuis) of zij daar mocht oversteken en dat was zo. ze hebben elkaar gewoon niet gezien.

in het ziekenhuis was ze heel erg vrolijk enz, ze is zelf naar de wc geweest (ze moest eerst de stekker uit haar infuus trekken, want dan kon ze pas haar bed uit en dat ding gaat dan automatisch verder op de batterij) en toen ze terug kwam stond ze midden in haar kamer, met een hand aan der infuus en stond ze te dansen en te zingen "ik leef nog, ik leef nog " dat was echt geweldig om te zien, ik voelde me echt een stuk beter. we maakten er gewoon grapjes over, en in totaal hebben we anderhalf uur zitten lachen met zijn 5-en (ik, H, K en haar beste vriendin waren op bezoek)

vanacht heb ik weer redelijk geslapen, maar ik ben wel weer een paar keer wakkergeschrokken. ik ben opgelucht bedankt...