te veel piekeren

[Dory]

Ten eerste: ik heb werkelijk waar een superleven als ik het vergelijk met anderen. Het gaat goed op school, ik kom uit een leuk gezin, heb een leuk baantje, leuke hobby's, zit bij een vrijwilligersproject, heb 5 heel goede vriendinnen en daarnaast een hoop leuke kennissen.

Maar toch blijf ik maar piekeren! Ik ben een ontzettende perfectionist, en als iets niet gaat zoals ik het had ingecalculeerd schiet ik onmiddelijk in de stress. En ik pieker constant, wat ik ook voor 'n leuks aan het doen ben: mijn hoofd staat niet stil.

Bijvoorbeeld: een goede vriendin van mij vindt een jongen leuk. Dan ga ik er vervolgens over piekeren, of het wat zou worden. Als het niets wordt, is ze vast erg verdrietig. Kan ik haar dan wel helpen? En als het wel wat wordt, heeft ze dan nog tijd voor mij? In gedachten zie ik mezelf dan al eenzaam op mijn kamertje zitten terwijl mijn vriendinnen plezier hebben met hun vriendjes. Vervolgens denk ik: maar ik dan? Ik heb nog niet veel ervaring met jongens, en als mijn vriendinnen een voor een aan de man raken, zie ik mezelf al weer voor me, in mijn eentje terwijl iedereen om me heen trouwt en kinderen krijgt.

Ik weet dat het absoluut belachelijke gedachten zijn, maar ik krijg ze nou eenmaal niet weg. Rationeel ben ik een optimist, emotioneel een pessimist. Weet iemand misschien hoe je van dit soort gedachten afkomt, het is echt 24/7

bij de dag leven en vooral niet teveel denken over de toekomst.

ik zeg niet dat het makkelijk is. ik word zelf ook niet vrolijk als ik aan de toekomst denk. probeer in ieder geval niet naar de noodscenarios te gaan (wat je zegt: mijn vriendinnen trouwen straks allemaal en ik blijf dan alleen over). ik ga altijd een iets positiever scenario bedenken oef lastig i know. maar wees blij dat je NU een fijn leven hebt, iets wat niet veel jongeren van zichzelf vinden

[Dory]

forum_verslaafd schreef op 24-11-2003 @ 18:08:
bij de dag leven en vooral niet teveel denken over de toekomst.

ik zeg niet dat het makkelijk is. ik word zelf ook niet vrolijk als ik aan de toekomst denk. probeer in ieder geval niet naar de noodscenarios te gaan (wat je zegt: mijn vriendinnen trouwen straks allemaal en ik blijf dan alleen over). ik ga altijd een iets positiever scenario bedenken oef lastig i know. maar wees blij dat je NU een fijn leven hebt, iets wat niet veel jongeren van zichzelf vinden

Kan ik me helemaal in vinden. Maar zoals ik al zei: rationeel ben ik positief, en kan ik dus ook andere, betere scenario's bedenken die waarschijnlijker zijn. Ik denk namelijk mijn hele leven al zo en tot nu toe komt alles uiteindelijk wel op zijn pootjes terecht. Maar echt stoppen met me zorgen maken, dat lukt me gewoon niet!

eris schreef op 24-11-2003 @ 18:23:
Kan ik me helemaal in vinden. Maar zoals ik al zei: rationeel ben ik positief, en kan ik dus ook andere, betere scenario's bedenken die waarschijnlijker zijn. Ik denk namelijk mijn hele leven al zo en tot nu toe komt alles uiteindelijk wel op zijn pootjes terecht. Maar echt stoppen met me zorgen maken, dat lukt me gewoon niet!

hoeft ook niet, je moet het ook niet willen denk ik. als je het alleen maar 'stom' vindt van jezelf om te piekeren, dan word het nog erger

trouwens als je bang bent dat je later niet zal trouwen.....voeg mij maar toe op msn.......bruiloft gegarandeerd

[Bellenblaas]

Ik herken wel wat in je 'piekergedrag'. Ook ik heb eigenlijk een geweldig leven, maar toch ga ik over ieder mogelijk negatief ding nadenken. Niet dat ik dan meteen chagerijnig word ofzo, maar ik denk wel over alle mogelijke opties na.
Ik weet dat het vervelend is om zo veel te piekeren en ik kan je weinig advies geven om ervan af te komen (anders zou ik ook niet meer zo veel nadenken), maar eigenlijk moet je het gewoon positief bekijken: jij bereidt je in ieder geval op veel mogelijke situaties voor en dat is heus niet altijd zo slecht!

Leer jezelf onverschillig te zijn, alsof het je allemaal geen ene reet kan schelen. anders kan je nog kapot gaan aan teveel piekeren.

[AngelLena]

Bespeur ik hier misschien een lichte vorm van faalangst?

Angst om te falen aan jou idealen te voldoen?

Zal je echt niet altijd lukken, maar is toch ook helemaal niet erg? Jij bent ook maar mens. Je doet je best en meer kan je niet doen.

[Silver rain]

Ik pieker ook best veel maar wat kan helpen is om als je denkt: "maar wat nou als.. oh nee daar gaan we weer" te stoppen met aan de toekomst te denken en er over nadenken wat NU zo is. Hoeven niet alleen maar vrolijke dingen te zijn maar dan zijn je gedachten tenminste afgeleid. En gewoon proberen er vertrouwen in te hebben dat later alles goed komt. Klinkt moeilijk maar misschien helpt het

[trasher]

Misschien valt die koudwatervrees voor falen te overkomen door eens wat risico's te nemen. Je zult merken dat het best meevalt, dat falen.

trasher schreef op 26-11-2003 @ 19:52:
Misschien valt die koudwatervrees voor falen te overkomen door eens wat risico's te nemen. Je zult merken dat het best meevalt, dat falen.

Piekeren hoeft niet per sé voort te komen uit faalangst.

[trasher]

Benfatto schreef op 26-11-2003 @ 21:03:
Piekeren hoeft niet per sé voort te komen uit faalangst.

Falen kan ook het misgaan van iets zijn. Dan heb je gefaald in het voorkomen daarvan.

ik heb ook zoiets, echt over de kleinste dingen kan ik wakker liggen, gewoon omdat het fout is gegaan.

[coopergirl]

eris schreef op 24-11-2003 @ 18:23:
Maar echt stoppen met me zorgen maken, dat lukt me gewoon niet!

Jij bent de baas over je gedachten, niet omgekeerd!
Wanneer je in een neerwaardse-pieker-spiraal zit, roep jezelf dan tot een halt.

[ValliantWarrior]

Je moet gewoon relaxen
of je gaan mediteren, dat help ook!!

[FEYENOORDvakX]

ValliantWarrior schreef op 27-11-2003 @ 15:18:
Je moet gewoon relaxen
of je gaan mediteren, dat help ook!!

Of gaan blowen

[CoveredEyes]

FEYENOORDvakX schreef op 27-11-2003 @ 16:06:
Of gaan blowen

[ValliantWarrior]

Blowen kan je doen maar dat is weer heel slecht voor je gezondheid, dus dat zal ik afraden

[lennuzz]

ValliantWarrior schreef op 27-11-2003 @ 16:12:
Blowen kan je doen maar dat is weer heel slecht voor je gezondheid, dus dat zal ik afraden

ach, het heerlijke gevoel van geen zorgen compenseert die gezondheid meer dan genoeg

anyway: van piekeren krijg je hoofdpijn, dus ik zou het zo snel mogelijk afleren

[ValliantWarrior]

lennuzz schreef op 27-11-2003 @ 18:58:
ach, het heerlijke gevoel van geen zorgen compenseert die gezondheid meer dan genoeg

Das waar, maar dat gevoel duur maar ff en met je lichaam moet je de rest van je leven doen

[Mindfields]

eris schreef op 24-11-2003 @ 18:06:
Ten eerste: ik heb werkelijk waar een superleven als ik het vergelijk met anderen. Het gaat goed op school, ik kom uit een leuk gezin, heb een leuk baantje, leuke hobby's, zit bij een vrijwilligersproject, heb 5 heel goede vriendinnen en daarnaast een hoop leuke kennissen.

Maar toch blijf ik maar piekeren! Ik ben een ontzettende perfectionist, en als iets niet gaat zoals ik het had ingecalculeerd schiet ik onmiddelijk in de stress. En ik pieker constant, wat ik ook voor 'n leuks aan het doen ben: mijn hoofd staat niet stil.

Bijvoorbeeld: een goede vriendin van mij vindt een jongen leuk. Dan ga ik er vervolgens over piekeren, of het wat zou worden. Als het niets wordt, is ze vast erg verdrietig. Kan ik haar dan wel helpen? En als het wel wat wordt, heeft ze dan nog tijd voor mij? In gedachten zie ik mezelf dan al eenzaam op mijn kamertje zitten terwijl mijn vriendinnen plezier hebben met hun vriendjes. Vervolgens denk ik: maar ik dan? Ik heb nog niet veel ervaring met jongens, en als mijn vriendinnen een voor een aan de man raken, zie ik mezelf al weer voor me, in mijn eentje terwijl iedereen om me heen trouwt en kinderen krijgt.

Ik weet dat het absoluut belachelijke gedachten zijn, maar ik krijg ze nou eenmaal niet weg. Rationeel ben ik een optimist, emotioneel een pessimist. Weet iemand misschien hoe je van dit soort gedachten afkomt, het is echt 24/7

Karen & Teefje! Een goeie vriendin? Je beste, 'al is het een hoer!'
Soms denk ik dat het wel goed is wat je doet hoor. Bijv. als het op een gegeven moment heel goed gaat, en dan even heel slecht denk ik 'ik kom hier nooit meer uit', terwijl het 2 maanden later weer een stuk beter gaat. Weet je nog wat ik ooit in mijn dagboek schreef, waarop jij antwoordde 'het komt altijd uit een onverwachte hoek'?. Jij houdt daar rekening mee, en dat is alleen maar goed. Maar als je met zulke gedachten zit moet je er gewoon over praten, dan ben je er toch mee bezig, maar op een andere manier.