Zo rood als bloed

[Saarah]

Eey,
Ik wil graag weten wat jullie van dit begin van een verhaal vinden:

Zo rood als bloed…

Hoofdstuk 1
Anke beet op haar lip. Ze staarde naar het plafond van de klas en probeerde net te doen of ze niet zag wat André op het bord schreef.
“Haha!”, riep één van de meisjes uit haar klas, Linda, “doe zo voort, André!”
“Hé, Anke”, schreeuwde André door de klas, “kijk eens!!”
Op het bord stond een dik meisje met schaamrode wangen.
Anke voelde dat ze bloosde. Shit hé, waarom net nù?! Zo meteen werd ze nog harder uitgelachen…
Ja hoor, heel de klas begon te lachen.
Gelukkig kwam toen meneer Verbeeck, de leraar, binnen.
“Zwijgen allemaal en op jullie plaats!”, brulde hij. Hij duldde geen wanorde in zijn klas, maar hij trok zich ook niks aan van zijn leerlingen.
“Neem allemaal jullie wiskundeschrift en jullie handboek erbij, handboek pagina 68. Maak al die sommen maar”
Heel de klas, behalve Anke, die in stilte aan de sommen begon, kreunde.
“Geen gezeur!”, riep meneer Verbeeck kwaad, “of willen jullie er misschien nog wat extra?! En hetgeen dat jullie niet afhebben in de klas, maken jullie thuis maar af, tegen morgen”
Verontwaardigt begon iedereen dan maar aan de sommen.
Toen de bel ging, verlossend voor iedereen behalve Anke, want het was speeltijd, stormde iedereen naar buiten.
Anke treuzelde nog wat, ze zocht een excuus om binnen te mogen blijven.
“Moet ik het bord al afwassen, meneer?” stelde ze voor. Meneer Verbeeck keek haar vreemd aan. “Nee, ga maar naar buiten! Straks word het bord nog gebruikt, hoor!”
Anke bloosde. Dat was waar ook.
Ze ging snel de klas uit, slenterde naar buiten en ging op een bankje zitten. Ze nam een boek en begon erin te lezen. Eigenlijk was ze best opgelucht, want tot nu toe lieten André en zijn vrienden haar gerust.
Anke begon in het boek te lezen, ze werd er helemaal in meegesleurd door Lisa, het hoofdpersonage.
Plotseling voelde ze handen op haar schouders en gaf ze een zacht gilletje. Ze was net in een héél spannend stuk bezig.
Geschrokken keek ze om, recht in de ogen van André.
“Wat voor een boek is Anke aan het lezen?”, vroeg hij pesterig. Hij trok het boek uit haar handen en las hardop de titel voor.
“Verliefd op een neger”, las hij hardop, het hele groepje begon te lachen.
“Wow!”, riep André, “voelt Anke nu ook al iets voor Simon?!”, hij wees naar de enige neger die er op school zat, en een supergrote seut was. “Dat wil hij vast wel weten!”
“Nee!”, riep Anke geschrokken, “ik ben helemaal niet verliefd op Simon!”
Nee, in werkelijkheid was ze verliefd op Mark… Mark was een hele ‘coole’ gast, maar hij hoorde niet bij André en zijn groepje. Toch wist Anke dat hij nooit iets met haar zou willen beginnen…
Grinnikend liep André naar Simon toe. Hij begon te praten en wees ondertussen, druk gebarend, naar Anke, die voelde dat ze wééral rood werd…



Graag ook veel kritiek, zodat ik het beter kan (proberen ) te maken...
Alvast bedankt!!