Verbroken Liefde

Wanhopige stemmen
schreeuwen, ze schreeuwen
Ik hou van je! Ik wil je kwijt
Ik hoor zijn stem, vervuld van spijt

Tegelijk ook herkenning
van Liefde die verloren ging
en even als dat het opgegeven is
weet ik: Uiteindelijk gaat alles mis

Ik wil ze niet zien
twee mensen die elkaar ooit
zo lief hadden, elkaar aanbaden
Zich nu laten leiden door het kwade

Ook zij breken
terwijl ik ronddwaal in mijn wereld
Ik voel wat zij voelen,
Snap wat zij bedoelen

Zeker nu...

Nu ook mijn liefde zich
verder van mij heeft verwijderd
Heb ik ergens nog een beetje hoop
Op een degelijke, goede afloop?

De tijd zal het mij vertellen
nu ik het zelf niet meer weet...


[Een beetje een vaag en voor vele misschien onbegrijpelijk gedicht.. ]

[Rio]

Ik vind hem niet onbegrijpelijk het gevoel dat achter dit gedicht zit kan ik voelen door de dingen die voor bij zijn gegaan.... ik vind hem erg mooi... en hij is niet onbegrijpelijk.. tenminste niet voor mij... Hij doet me iets... iets dat me doet herhinneren aan het verleden en dat ik nu even stil blijf staan om straks weer de stap te nemen naar het heden...

Ik vind jou gedicht erg mooi.

Liefs, Rio

Rio schreef:
Ik vind hem niet onbegrijpelijk het gevoel dat achter dit gedicht zit kan ik voelen door de dingen die voor bij zijn gegaan.... ik vind hem erg mooi... en hij is niet onbegrijpelijk.. tenminste niet voor mij... Hij doet me iets... iets dat me doet herhinneren aan het verleden en dat ik nu even stil blijf staan om straks weer de stap te nemen naar het heden...

Ik vind jou gedicht erg mooi.

Liefs, Rio

Dankjewel Rio

Mijn gedicht kan misschien deels onbegrijpelijk zijn voor sommige mensen, omdat zij het verhaal er niet achter weten. Maar dan kunnen ze er wel fijn een eigen interpretatie van geven

Btw, deze zin uit jouw tekst vind ik mooi: Herinneren aan het verleden en dat ik nu even stil blijf staan om straks weer de stap te nemen naar het heden...