Advertentie | |
|
![]() |
|
Ah, je meent het nog serieus ook?
Goed, load of crap natuurlijk. Of stiltes fijn of ongemakkelijk zijn is afhankelijk van de kwaliteit van de relatie, niet van of je getrouwd bent of niet. Quote: "That's when you know you found somebody really special. When you can just shut the fuck up for a minute, and comfortably share silence." Verder is liefde geen kwestie van afstand houden, maar juist van jezelf volledig blot geven. De rest van je post is een hoop zweverig gezemel. |
![]() |
||
Citaat:
Maar goed blijf maar lekker in je droomwereld leven hoor als je daar gelukkig van wordt.
__________________
Vrouwen gaan uit om te vergeten................ en mannen om bij de vrouwen te zijn
|
![]() |
||
Citaat:
__________________
Keurig in de rij. Nu zijn we vrij!
|
![]() |
|
Ach man, ik heb het toch over dicht bij elkaar zijn en dat kan heel goed vanaf een afstand, dan ben je JUIST dicht bij elkaar. Ook heb ik het niet over een object, maar over een persoon met allerlei verschillende en complexe gevoelens.
__________________
Keurig in de rij. Nu zijn we vrij!
|
![]() |
||
Citaat:
|
![]() |
||
Citaat:
__________________
Keurig in de rij. Nu zijn we vrij!
|
![]() |
||
Citaat:
|
![]() |
||
'Hou toch op' en 'te dom om te begrijpen'.
Misschien kun je daar zelf beter mee ophouden, of ben je te dom om te begrijpen dat je zo geen discussie voert en je eigen topic om zeep helpt? Mensen die het niet met je eens zijn die noem je niet gelijk dom en in plaats van ze te vragen op te houden zou je ze kunnen stimuleren met meer argumenten te komen, of hun mening duidelijker onder woorden te brengen, bijv. met praktijkvoorbeelden of iets in die aard. Citaat:
je wilt graag horen wat wij er van denken (kraak anderen dan niet gelijk af zodra ze dat doen) ok nu ontopic: Trouwen zal ik waarschijnlijk nooit doen, echter niet om de redenen die jij geeft, maar die redenen zijn verder offtopic. Vaak bij elkaar zijn (en eventueel na een tijdje samenwonen) is juist het fijnste wat er is als je gek op elkaar bent. Je merkt dan ook vaak wat je echt aan iemand hebt. Als je samen stil kan zijn zonder dat het ongemakkelijk of saai wordt (zoals Chimera al zei) is dat alleen maar mooi. Je ware liefde laten wonen in je dromen, waarom? Bang dat je 'ware liefde' in het dagelijks leven tegenvalt en toch niet blijkt te zijn wat jij er in je dromen/fantasie van gemaakt hebt? Of dat je uberhaupt niet in staat bent regelmatig bij iemand te zijn zonder van je roze wolkje te vallen? Tuurlijk fantaseren en dromen is geweldig, maar het leuke van wederzijdse liefde is dat je er 'werkelijkheid' van kunt maken. Het kan soms tegenvallen, maar dat is het risico wat er bij hoort en je moet durven te nemen. Ik denk dat als je iemand hebt gevonden waar je alles mee kunt doen en op een prettige manier mee samen bent, elkaar aanvoelt, je op je gemak voelt en er toch nog een bepaalde spanning heerst dat je jezelf dat gelukkig mag prijzen en dat zoiets tastbaars en werkelijks een stuk meer waard is dan alleen maar een fantasie. Tenslotte maak je in je fantasie van de ander vaak een perfect iemand, in de werkelijkheid zal toch moeten blijken of dat wel zo reeel is, lijkt mij. Als je samenwoont hoeft dat niet te betekenen dat iemand je niet meer kan verrassen of dat al je bewondering voor iemand als sneeuw voor de zon verdwijnt. Het komt op mij over alsof jij de ander niet geheel wilt leren kennen omdat de ander het niet wint van je fantasie.
__________________
http://fleur.madtech.cx
|
![]() |
||
Citaat:
Omdat fantasie dus beperkt is kan je nooit met iemand samensmelten zoals jij het noemt als je diegene nooit spreekt en nooit dichter dan 10 meter bij diegene bent geweest. Je moet dus wel degelijk een diepgaander contact met iemand hebben. Praten over gevoelens en leren hoe de ander denkt, als je niet met de ander omgaat kan je ook niet weten hoe die ander denkt en dus creeer je een fantasie die nergens op gebasseerd is. In je fantasie hoop je vervolgens dat de ander ideaal is en alles doet zoals jij het wilt. Op zich ben je dan wel ultiem samengesmolten, maar in werkelijkheid ben je niet samengesmolten met die persoon, maar met jezelf. Je bent verliefd aan het worden op jezelf in een ander omhulsel. Maar dat omhulsel is onaantastbaar. Tenslotte is het zo dat de ander gewoon niks afweet van waar jij mee bezig bent en jou helemaal geen aandacht schenkt in zijn/haar gedachtes. Dan ben je toch maar mooi de lul als zij/hij opeens met een andere een relatie krijgt. Het zou trouwens erg fijn zijn als je mensen 'laat uitpraten' en ze niet 'afkapt' door nutteloze reacties te geven zoals je bij mij deed, nee zorg dat je met een volwaardig betoog komt. Als je echt van mening bent dat jij gelijk hebt dan heb je daar ook vast wel goede argumenten voor. Kom dan met die argumenten, want op het moment sta je al met 0-4 achter (Chimera, Nare Man, -=[ruelF]=- en ik scoorden al tegen je)
__________________
Vrouwen gaan uit om te vergeten................ en mannen om bij de vrouwen te zijn
|
![]() |
||
Citaat:
![]()
__________________
http://fleur.madtech.cx
|
![]() |
|
TS: wat jij beschrijft is het ideaal van de hoofse liefde, en dat hebben we sinds Tristan en Isolde en Warenar al terzijde geschoven als erg lief, maar een beetje naief. Het leverde best mooie gedichten op, dat wel.
Op een iets praktischer niveau kan ik me voorstellen dat je pleit voor een LAT relatie. Daarbij zien de partners elkaar niet iedere dag, en is het dus altijd leuk als ze elkaar wel zien. Tenminste, dat is de bedoeling. Als je elkaar eigenlijk niks te zeggen hebt, dan slaat de sleur bij een LAT relatie net zo gauw toe als bij het huwelijk. "Don't you hate that? "Hate what?" "Uncomfortable silences" |
![]() |
||
Citaat:
Een betoog dat vol zit met redenatie fouten, met het niveau van de conclusies wat betreft zijn levensinrichting van een gemiddelde Moslim over Koranteksten! Goed. Wellicht draait liefde om stilte. Yadayadayadayada. Zal best!!! Dat is fijn. Zoals je zegt, "met je hart"! Welnu, dan verwar je toch lichamelijkheid met geestelijkheid. Jouw suggestie bedien ik graag van de volgende repliek: wat is nou een relatie waard als een fysieke afstand nodig is om het ontberen van de "stilte" te verhullen? Immers, verhullen is wat we dan doen. Je zegt dat het bij samenwonen vaak fout gaat. Welnu, dat lijkt me geweldig! Dat geeft meteen een perfect beeld van de relatie...om met minister Remkes te spreken: de relatie dienen wij liever onmiddellijk te prullebakkeren! Als we niet zouden gaan samenwonen om eventuele gebreken niet naar voren te laten komen, zouden we dan te maken hebben met een goede relatie? Neen, uiteraard niet. Een goede relatie, juist door stilte van hart, geeft niet om afstand, of die nu groot of klein is. Goede dromen worden noch versterkt noch verzwakt door de afstand... Ik ben het met je eens dat samenwonen met iemand of trouwen met iemand absoluut niet noodzakelijk is, maar daar het niet belangrijk is, is het noch een voordeel noch een nadeel. Als je echter kinderen wilt, en graag wilde, tantrische seks bedrijft, dan is het wel zo handig. |
![]() |
||
Citaat:
__________________
Vrouwen gaan uit om te vergeten................ en mannen om bij de vrouwen te zijn
|
![]() |
||
Citaat:
Dus, helemaal geen contact, gewoon in stilte verliefd zijn Dat is geen liefde. je hebt er niets aan, en je zal ook nooit liefde beleven op die manier omdat je in je hoofd dan een beeld schept van iemand. |
![]() |
|
*heeft geen reacties gelezen*
Ik zie wel wat ik die theorie.. Ben zelf vaak meer verliefd als een een jongen ver weg woont hij (daardoor) onbereikbaar is. De liefde is daardoor een soort van illusie en daardoor voel ik meer, en wat ik voel is veel intenser.. Nét zo vaag ![]()
__________________
Negers & tompoucen zoenen met testout.com | <*)_>< "Onmogelooflijk!"
|
![]() |
||
Verwijderd
|
Citaat:
Margriet. -ja goed, het was saai. voor zover het telt: ik was verschrikkelijk brak ja ![]() Onbereikbare liefde lijkt mooier; maar lijkt dat alleen omdat de leegte van afwezigheid ingevuld kan worden met je eigen fantasie. Juh, ik heb toch liever een echte knuffel. Laatst gewijzigd op 27-12-2003 om 23:26. |
![]() |
|
Allereerst excuus voor mijn late reactie, ik heb het nogal druk gehad. Ik zal mijn visie nader toelichten voor iedereen die gereageerd heeft.
Het is niet mijn bedoeling om een discussie te starten, maar om de visie van anderen te horen. Die visies zijn vaak niet zo origineel en de parktijk wijst maar al te vaak uit dat het levenslange huisje-boompje-beestje trouw eerder verstikkend dan geborgen is. STILTE EN AFSTAND Ik geloof er in dat samen stil zijn mooi is, maar stil samen zijn lijkt mij mooier. Ik keur samen stil zijn dus zeker niet af, maar in gedachten bij elkaar zijn vind ik mooier, omdat dat laat voelen dat je niet fysiek dicht bij elkaar hoeft te zijn om het gevoel van diepe liefde te beleven. REALISTISCH Wat is er mis aan iemand mooier te maken in je fantasie? Het Hollandse nuchtere antwoord luidt: het is niet realistisch. Mijn vraag daarop is: kan er romantiek ontstaan uit realisme? Kan er liefde ontstaan uit puur realisme? Waarom zouden we eigenlijk allemaal nog trouwen als er zoveel scheidingen plaatsvinden? Het aantal percentages zou ons doen besluiten het niet te doen wanneer we realistisch zouden denken. Kortom, ik ben veel meer een realist dan je zou denken. RISICO Risico's nemen maakt het leven spannend, maar omdat een hart niet kan bestaan zonder een Lentedroom, vind ik dat je in de liefde zo weinig mogelijk risico's moet nemen. Het leven biedt tal van zaken waarin je risico's kunt nemen. UTOPIE? Mijn visie is vooral gebasseerd op ervaringen. Ik heb een aantal keer meegemaakt hoe mooi een realtie/verkering begint en hoe saai of venijnig de nasleep is wanneer het eindigt. Ik zal ook heus niet de enige zijn... Maar ook maar al te vaak ben ik weken/maanden verliefd geweest op mensen die om de één of andere reden onbereikbaar waren. Datr is ook wat het vuur brandende houdt. Het gevoel van diepe liefde is een gevoel dat je hart bijna uit elkaar laat klappen. Als het tastbaar zou zijn, zie ik het als een boom met roze bloesem aan de takken. Het nodige verdriet wat het onbereikbare met zich meebrengt laat nu en dan tranen vallen waardoor de boom in leven blijft. Wil je die droom liever vangen in een huis en enkel verdriet hebben om de handelingen die de felbegeerde persoon uitvoert, dan is niet alleen de winter ingetreden voor de boom, maar ook in je hart. BEPERKTE FANTASIE Ik geloof er niet in dat fantasie beperkt is. We kunnen het alleen niet zien, niet benoemen en daardoor niet overbrengen. Wanneer ik bijvoorbeeld de wind niet zou kunnen voelen, zou ik denken dat het riet uit zichzelf beweegt. Het zou best kunnen zijn dat ik droom over dingen die ik op aarde nooit gezien heb en daarom niet onthoud en kan navertellen. SAMENSMELTEN Tot slot: hoe smelt je naar mijn idee samen? Niet door dingen met elkaar te doen en zeker niet langdurig, want dat werkt juist ave-rechts. Hoe meer je afstand van elkaar neemt, hoe harder het vuur oplaait. Ongeacht of jouw liefde nu samenwoont of getrouwd is met een ander, dat versterkt het verlangen alleen maar en dus ook het ultieme liefdesgevoel. Het enige wat door veel mensen als een nadeel wordt gezien is dat je er ook bijzonder eenzaam van wordt.
__________________
Keurig in de rij. Nu zijn we vrij!
|
![]() |
||
Citaat:
__________________
Keurig in de rij. Nu zijn we vrij!
|
![]() |
||
Citaat:
__________________
Keurig in de rij. Nu zijn we vrij!
|
![]() |
|
![]() |
Ik vind dat Meneer gelijk heeft
je kunt wel een relatie sex en kinderen willen dat is mooi fijn en gezellig maar het intense gevoel dat voel je als je op iemand verliefd bent...waar een afstand tussen zit...De fantasie is niet beperkt en daardoor is het gevoel juist zo intens. Trouwen en dat huisjeboompje beestje gedoe is ook mooi. En je moet er ook ingeloven!! iemand zei: "als je afstand heb vind je wel een ander" Nou dan ben je dus mooi niet verliefd op diegene...of je bent zelf zo dom dat je geen fantasie hebt of wil hebben mijn tip...lees zijn visie nog een keer en Denk na: over -Houden van- verliefd zijn in de realiteit kan dat- is verliefdheid in je fantasie niet mooier... |
![]() |
||
Verwijderd
|
In je laatste uitgebreide reactie zeg je dat je juist niet veel met elkaar moet ondernemen, enz. Op zich kun je je daardoor misschien meer tot elkaar aangetrokken voelen, het blijft spannender, enz. Minder vertrouwd, minder voorspelbaar.
Maar je leert de ander ook minder goed kennen en ik denk dat de liefde daardoor oppervlakkiger is. Soms zie/hoor je weleens van zo'n opa+oma stelletje dat al 50 jaar getrouwd is ofzo en die nog steeds helemaal gelukkig met elkaar zijn. Voor elkaar gemaakt, lijkt het dan wel. Zoiets noem ik liefde. Maar wat jij beschrijft vind ik meer lijken op verliefdheid. Iets met hormonen, enz. Tuurlijk kan dat hartstikke intens zijn en spannend en je kunt je als een magneet tot de ander aangetrokken voelen, juist door die afstand. Maar ik noem het geen liefde. Citaat:
|
![]() |
|
![]() |
voor mij wordt dat intense gevoel extra benadrukt door hem te zien en écht te voelen zodat ik er later weer over kan dromen. En eigenlijk ben ik min of meer verslaafd aan zijn liefde voor mij en wat daarbij komt kijken dat ik het liefst dag en nacht bij hem wil zien.
dus nee, voor mij gaat dit echt niet op. ook al zit er wel een kern van waarheid in, toch wil ik met hem trouwen, kinderen krijgen en noem maar op. |
Advertentie |
|
![]() |
|
|
![]() |
||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Verhalen & Gedichten |
TIJD voor een WEDSTRIJD-poll Porcelain | 123 | 25-10-2007 22:44 |