lovend over morgen - zo eentje die nooit komt -

[xineof]

en keer op keer;

mijn schaduw haalt me in,
in het langslavende licht
van de o zo donk’re ochtend

ik denk aan je, mijn Muze
en denk aan je, ik zwicht
mijn rozenbloed verwaterd,
en zon, zij kruipt stil terug

onder de deken die ’de wereld’ heet
langs groen en zwart verdorven
ik mis verlichting; staar omhoog,
vertrouwend op de late morgen
- zo eentje die nooit komt -

en zo dwaal ik, vol zorgen
mijn eigen aarde om.

[lovetear]

Er zitten hele mooie stukjes in, maar toch een paar puntjes:

Den in de vierde regel, dat zou ik mooier vinden als het gewoon de is, je gebruikt in de rest van je gedicht(op donk're na dan) niet van dat klassieke taalgebruik, daardoor staat het hier een beetje alsof het niet op zijn plek is.

Ik zwicht, zou ik mooier vinden als het en zwicht zou zijn .

mijn rozenbloed verwaterd,
en zon, zij kruipt stil terug

onder de deken die ’de wereld’ heet
langs groen en zwart verdorven
ik mis verlichting; staar omhoog,

Dit stuk vind ik het mooist, het spreekt erg tot de verbeelding, je hebt het gewoon goed verwoord.

Wachtend op de morgen, daar zou misschien iets van een bijvoeglijk naamwoord bij kunnen, of misschien het woordje wachtend veranderen, het mist iets in ieder geval, al kan ik niet goed aanwijzen wat het nou precies is.

Einde vind ik wel weer leuk, heeft iets zwaarmoedigs, maar het komt over alsof je er op een lichte manier mee om gaat, dat vind ik mooi .

[xineof]

Dank voor je nuttige reactie ! De eerste twee aanmerkingen zijn aangepast; daar had je zeker gelijk in! Van 'wachtend op de morgen' heb ik nu 'vertrouwend op de late morgen' gemaakt; staat dat mooi, zo ?

[lovetear]

Ja, ik vind dit beter .

[sublime]

vind het erg mooi geen commentaar op het gedicht, wel op de titel: te lang > zou ik nog even naar kijken

verder echt heel erg mooi

[xineof]

sublime schreef op 06-01-2004 @ 21:38:
vind het erg mooi geen commentaar op het gedicht, wel op de titel: te lang > zou ik nog even naar kijken

verder echt heel erg mooi

Dank voor je reactie ! Misschien kan ik ' - zo eentje die nooit komt -' beter weglaten; daar zat ik zelf ook al een beetje mee. Deels ook omdat dan de 'zo eentje die nooit komt' in het gedicht wat 'nieuwer' is. Is als titel 'lovend over de morgen, die nergens is of was' mooier? Nog steeds wat lang, bij nader inzien ...

[sublime]

kzou het ind eerder op lovend over morgen houden, of het helemaal over een andere boeg gooien, al heb ik op dit moment geen suggesties

[xineof]

Ik kan op dit moment ook nog niet echt iets zinnigs bedenken waardoor de betekenis niet geheel verloren gaat, dus ik laat het voorlopig nog maar even zo .

[Dreamerfly]

langslavende licht; bijzonder woordgebruik, mooi!.

Verdere stukjes die mij erg aanspreken:

"mijn schaduw haalt mij in"

"onder de deken die ’de wereld’ heet
langs groen en zwart verdorven"

"en zo dwaal ik, vol zorgen
mijn eigen aarde om"


en zon, zij kruipt stil terug > voor mijn gevoel 1 woord te veel.


Inhoudelijk vind ik het Sterk!, het spreekt mij aan, herkenbare dingen!..

Wat betreft de titel, voldoet voor mij opzich "lovend over morgen", ook gezien dat het 2e stukje van je titel terugkomt in je gedicht en het best duidelijk wordt in de loop van je gedicht. Overigens kan het ook blijven staan; een lange titel is ook leuk toch?, keer wat anders

[xineof]

Wachtend op de morgen, daar zou misschien iets van een bijvoeglijk naamwoord bij kunnen, of misschien het woordje wachtend veranderen, het mist iets in ieder geval, al kan ik niet goed aanwijzen wat het nou precies is.

Hé, wel goed lezen, die is al lang aangepast .

Dank voor je reactie . Over 'en zon, zij kruipt stil terug'; ik heb er even naar gekeken, maar voor mijn gevoel loopt het niet meer zo goed als ik er een woord weghaal, dus laat ik het toch maar even staan . Zo zie je maar, hoe mensen toch verschillend lezen ! De titel laat ik nu maar staan, ik zou niet weten waar in ik deze zou moeten veranderen zonder de betekenis te veranderen .

[jsoes]

Ik zou het ook jammer vinden als je de titel zou veranderen. Het prikkelt de lezer juist, het maakt nieuwsgierig. En het relativerende ervan vind ik juist erg mooi. Waar ik mij wel bij aan kan sluiten: de volledige zin tussen liggende streepjes komt ook terug in het gedicht zelf. Dat is jammer, dat ontkracht het juist. Als je hem al in de titel hebt staan, zou je hem dan niet weg kunnen halen in het gedicht? Ik heb het zonder die regel gelezen en voor mij deed het niet af aan de inhoud van je gedicht. Je benadrukt het al als één van de belangrijkste aspecten van het gedicht, omdat je het in de titel plaatst. Da's een ereplekje en daar heeft deze mooie zin genoeg aan, vind ik.
Voor de rest ga ik gewoon helemaal niets meer over je gedicht zeggen, want het is super.