Over

[Convulsive]

Over.

Het strand lag er verlaten bij. Grijsblauw gekleurd door de aanwezige maan, die haarzelf af en toe voor even achter de wolken liet verdwijnen. Er hing een geur van gedroogd zeewier met een mengeling van gedumpte petroleum, met op de achtergrond het motorgedreun van een groot vrachtschip. Gezien de snelheid van het schip en de verlichting dacht Erik aan een fruitjager.
“Ik houd van je.” klonk zachtjes de stem van Jacqueline. Erik kreeg een grijns op zijn gezicht en draaide zijn hoofd naar haar. “Wat zei je?” vroeg hij schijnheilig. Jacqueline hield haar hoofd schuin en lachte. “Ik houd van je.” herhaalde ze. “Hmm?” zei hij met een gefronst gezicht.
Ze gaf hem speels een duw wat hij beantwoordde met een overdreven, “Auw!” en hij wreef met een pijnlijk gezicht over zijn schouder. “Stel je niet zo aan man … mietje!” proestte ze uit. “En je bent nog doof ook!” “Ik? Doof?” Erik kroop dichterbij. “Ik hoor je stem gewoon graag.” “Charmeur.” zei ze vlak voordat ze hem kuste. “Charmeur? Nee man!” hij schoot overeind. “Dat is acteren.” voegde hij er met veel air aan toe. Jacqueline ging op haar buik liggen en keek Erik met pretoogjes aan. “Jacqueline? … Ik … ik ben eigenlijk je broer.” zei hij met een uitgestreken gezicht. “Onze vader …” hij zuchtte diep. “Onze vader heeft tegen je gelogen. Ik heb je teruggevonden en ik voel …” “Hoe kan je in godsnaam zo serieus blijven kijken?” vroeg ze lachend en met haar hoofd schuddend. “… ja! Je brengt me helemaal van mijn apropos af.” zei hij glimlachend. “Waar was ik?” zijn hand nadenkend tot zijn hoofd brengend. “Ik voel.”antwoordde ze. “Ik voel?” hij keek verbaasd. “Ja, ik heb je terug gevonden en ik voel … Dat waren je laatste woorden.” lachend draaide ze zich om op haar rug. “Dat is zeer correct.” zei hij wijzend met een vinger in de lucht. Ze moest weer lachen. “Bla bla bla … en ik voel dat ik iets moet doen.” “Wat dan?” vroeg ze met een gemaakt stemmetje. “Dit … zus.” hij kuste haar en zij ging met haar handen door zijn haar.
“Je acteerprestaties zijn een Award waard hoor, maar je kus … hmmmm, duidelijk een Oscar.” Lachend gaf hij haar nog een kus, eerst één op haar neus, haar bovenlip en toen op beide lippen. Ze sloot haar ogen en deed haar hoofd iets achterover, hij kuste haar kin en dwaalde af naar haar nek. “Lieverd.” kreunde ze.
Hij draaide zich een kwartslag en rolde van haar af, landend op zijn rug. Hij spande een paar keer zijn kaakspieren en legde een hand op zijn voorhoofd.
“Wat is er?” vroeg ze bezorgd. “Ben moe.”zei hij kortaf. “Dan moet je vroeg naar bedje toe.” zei ze terwijl ze zich op haar zij draaide. Erik gaf geen reactie.
Ze legde haar hand op zijn buik, zijn handen gleden naar beneden en omsloten de hare. Haar hand was warm, warm en zacht. “Wat gaat er toch allemaal om in dat koppie van je?” vroeg ze.
Hij schudde zijn hoofd en keek naar boven, naar de maan. “Ik vind … ik vind het allemaal zo moeilijk,” en hij draaide zijn hoofd iets naar haar en zij legde haar hoofd op de zijne. “alsof … ik hier eigenlijk helemaal niet ben, geen controle hebben over m’n leven.” ze sloot haar ogen. “Het leven is … voelt zo fokking kut soms.” ze knikte. “Zoveel vragen, zo weinig antwoorden, hoeveel ik ook naar mezelf luister, ik krijg ze gewoon niet. En …” hij zweeg. Jacqueline liet haar hand uit de zijn handen glijden en bracht deze naar zijn wang. “Je bent niet alleen.” zei ze, hij keek haar aan toen ze haar hoofd oplichtte “Dat weet ik ook wel … dat weet ik ook wel.” Erik ging rechtop zitten. Jacqueline volgde zijn voorbeeld en kwam naast hem zitten, een arm om hem heen slaand en haar hoofd op zijn schouder leggend.
“Weet je wat ik heb?” vroeg Erik. Ze schudde glimlachend nee en ze bracht haar hand verborgen in haar mouw naar haar mond. “Ga eens liggen?” zei hij zachtjes. Ze ging liggen. “Sluit je ogen eens.” ze sloot haar ogen. Voorzichtig duwde hij haar benen iets uit elkaar. “Wat zijn we van plan?” lachte ze, “Hey!! Niet kijken!”, ze sloot haar ogen weer. Met zijn wijsvinger ging hij langs haar lichaam en tekende zo haar vorm in het zand. “Niet spieken.” Ze kneep haar ogen stijf dicht en ze giechelde toen hij tussen haar benen tekende. “Oops.” reageerde hij daarop. “Ok … nog even dichthouden.” Ze knikte en Erik ging op zijn knieën aan haar linkerkant zitten. Ze hoorde zijn vinger door het zand gaan en werd nieuwsgierig. “Wat doe je?” “You’ll see. Nieuwsgierig???” “Nee hoor.”
“Bijna klaar, de andere kant alleen nog.” Hij knielde aan haar rechterkant neer, met zijn tong uit zijn mond bewoog hij zijn vinger opnieuw door het zand.
“Zo … nog niet kijken hoor.” Hij stond op en ging boven haar staan. “Strek je armen uit.” Langzaam bewoog ze haar armen omhoog en hij trok haar omhoog en leidde haar een stukje van de plek waar ze net waren.
“You ready?” vroeg hij, “Jeps.” antwoordde ze en Erik deed een stapje achteruit.
Ze opende haar ogen en keek in het zand, er was net genoeg maanlicht om te zien wat Erik zojuist had gedaan. Ze zag zichzelf in het zand getekend, met vleugels aan de zijkanten. “Ik heb jou. Je bent mijn engel Jacqueline.”

( oud stukkie dat weer boven water kwam, van de zomer geschreven ergens )

[stroopwafel]

lief, 'leuk'

[Signy]

Sweet

Ik snap alleen de titel nie...(zal wel aan mij liggen.. )

[Shackles]

jaaa die kende ik al.. zo lief..
Top.

[Convulsive]

Shackles schreef:
jaaa die kende ik al.. zo lief..
Top.

Senks. :-)