cut_off / 86dagreed : TRANSMISSIE EINDE

en ik wil mijn angst een plaats geven.


ik wil alleen maar gasgeven... op de weg die slechts achterlaat.


als ik wist waar dat was, had ik je niet verloren

daar verlies een ding is wat men meedraagt is het proces genaamd vergeten slechts een verzinsel

maar altijd blijf ik mijn onschuld verwijten dat mijn eenzaamheid alleen is.

schuld is een van de vele zijden van de munt
en daar vliegt hij, de lucht voelt er niets van



en als ik verlies, ga ik dan rechtstreeks door
naar alles wat ik ooit achter liet, maar nooit meer
naar alles wat ik had? ik wil wel vergeven, maar nooit vergeten.


verlies staat voor mogelijkheden in het kaartspel der herwinning
maar heb jij de aas?


alleen mijn eigen partij trekt zijn kaart.
en dat is nooit de aas.


Dan staat jouw natte kussen op je te wachten, een lange nacht achter je. Een paar lange maanden achter je. De toekomst schrijf jij niet. Die verdomde kwesties van VERWACHTEN.


ik geloof niet in toekomst. in verval evenmin
het is altijd niets waar ik alles vind. en niets vind ik waar alles wordt verwacht. ik denk alleen nog maar in toeval


toeval bestaat niet, het lot evenmin



de collectieve staat waarin er niets meer overblijft tot je zelf hebt ontdekt wat je mist?


De andere kant van de horizon. De achterkant van de spiegel. 'Bereiken van' is de opgave.

misschien is het te licht in de kamer van want en waarom
misschien moet ik doen alsof dit niet voorbij gaat.


Chroniek bestaat uit de dood van hoop. Waaruit bloeit jouw leven. Waaruit putten wij verandering in minachting. Eindes worden vaak betast, vaak aanschouwt, maar nooit ontdekt. Waar is het begin? Waar is het begin nummer twee???


als het begin meervoud was zou de trivialiteit zin oorsprong hervinden. En als alles beschadigt is, is geluk heel dichtbij.


Verdwaling in een overdaad. Genot tot daar aan toe. Nu is de kleinste lach alles. Toen was het traan over lach, liefde overwon stiekem. Je lach.

daarmee doe ik mijn deel.
en is elke puzzel slechts een stukje in morgen.
want morgen, verandert er evenveel als de verandering toelaat.
Maar ik zal zoveel proberen als het proberen toelaat.



Daarom is de nacht, waar een ieder van ons droomt in slachtingen in een rustig sepia, ons een genoegen. Morgens kunnen wachten, de zon kan gehaat worden.


end transmission

(co-op met 86)

haha wat was dat een brute nacht gisteren \m/