Verhalenwedstrijd: Een klein oranje pilletje

[Ieke]

Een klein oranje pilletje

Shit, het is weer eens zo ver. Haar wekelijkse weegbeurt vertelt Lottie dat ze niet is afgevallen maar juist is aangekomen. Shit, shit en nog een shit. Had ze eindelijk het idee dat het afvallen goed ging heeft ze zich gisteren helemaal volgepropt met al het eten dat ze kon vinden in huis. Ze voelt zich belabberd en dik. Het eten van gisteren moet eruit maar hoe??

‘Lottie ben je al klaar ik wil graag douchen?’ Haar moeder. Lottie zucht en trekt haar kleren aan.



Uitkotsen, nee daar krijg je zo’n zure lucht van en bovendien kan iedereen het horen. Sporten, ook geen goed idee. Iedereen weet dat Lottie niet van sport houdt. Sterker nog ze haat sport. Wat dan? Slim Fast van de reclame? Nee, dat werkt toch niet. Wat dan? Wat blijft er over? Lottie zucht. Het is toch moeilijker dan ze dacht. Afvallen. Opeens heeft ze een idee. Ze heeft ooit eens een verhaal gelezen van iemand die wou afvallen en die had toen een bepaald middel gebruikt wat was dat ook alweer? Lottie staat op en loopt naar haar kast waar ze al haar tijdschriften bewaart en zoekt het verhaal op.



‘Ik wist niet meer wat ik kon doen om af te vallen. Had ik de hele dag niet gegeten dan propte ik me s’avonds met het avondeten weer helemaal vol. Totdat ik bedacht dat alles wat er in er ook weer uit moet en dat je dat ook kon versnellen. Laxeermiddelen dus. Een geniale uitkomst leek het mij en het hielp ook nog. Ik viel af. Vijf kilo was ik afgevallen totdat mijn ouders erachter kwamen.’

De oplossing dus. Het meisje uit het tijdschrift was vijf kilo afgevallen en dat was ook precies het doel van Lottie. Als ze vijf kilo kwijt was zag ze er vast goed uit en hoefde niemand meer spottende opmerkingen te maken.



Lees voor gebruik goed de bijgevoegde bijsluiter door. ‘JaJa, vast allemaal weer gelul. Nee, Lottie hield meer van het gewoon doen. Ze pakte een glas water en haalde een klein oranje pilletje uit de verpakking. Lottie zuchtte diep, legde het pilletje op har tong, nam een slok water en slikte door. Zo, dat was gebeurt. Nu alleen het doosje nog verstoppen.



‘Ik weet dat er iets mis is met jou. Je eet nog wel maar je bent hartstikke dun. Je bent moe en ook de hele dag heb je het koud. Wat is er toch met jou?’ Lottie keek haar vriendin Anne aan en zuchtte. ‘Hoe vaak moet ik het nou nog zeggen. Er is niks met mij. Ik eet gewoon dus wat heb je te zeuren. Mag ik nu naar de wc?’ Lottie stond op en liep naar de gang toe. Ze opende de deur van de wc en ging zitten. Het was waar. Ze was dun. Ze at nog wel omdat de laxeerpillen alles toch weer eruit haalde wat er in kwam. Maar ze had het ook koud. En toen ze vanochtend haar haren aan het kammen was bleven er haren achter in haar borstel. Haaruitval, de hele tijd koud hebben en je niet kunnen concentreren waren verschijnselen van anorexia wist Lottie. Maar wat dan nog. Ze at gewoon en dat was toch goed.

Lottie pakte een tictac doosje uit haar broek en haalde er twee kleine oranje pilletjes uit. Ze legde ze op haar tong en slikte ze door.

In het voorbijgaan naar de deur zag ze zichzelf. Een meisje moe maar voldaan over de weg die ze al had afgelegd. Nog een kilo zei ze tegen zichzelf. Nog een kilo en dan stop ik ermee.